به گزارش گروه فرهنگ و هنر برنا؛ حذفِ ظرفیتِ پذیرشِ دانشجوی کارشناسی ارشد در گروه فلسفه‌ی علم دانشگاه صنعتی امیرکبیر موجبِ نگرانی عمیق ما امضاء‌کنندگان این بیانیه شده است. ما این تصمیم را نادرست و نتیجه‌ی آن را به ضررِ جامعه‌ی ی دانشگاهی فلسفه‌ی علم، به طور خاص، و فلسفه، به طور کلّی، می‌دانیم و به آن معترضیم.
ما تأسیس گروه‌های فلسفه‌ی علم در کشور را، به‌خصوص در دانشگاه‌های علوم پایه و صنعتی، تصمیمی درست می‌دانیم که در پاسخ به نیازی واقعی گرفته شده است و بر آنیم که ضرورتی که تأسیس آنها را در حدود سه دهه‌قبل توجیه می‌کرد امروز بیش از پیش احساس می‌شود.
گروه فلسفه‌ی علم دانشگاه امیرکبیر در تمام سال‌های حیاتش از مهم‌ترین مراکز آموزش فلسفه‌ی علم در کشور بوده است. این گروه، در کنار انگشت‌شمار مراکز دانشگاهی و پژوهشی دیگر در کشور، مجالی را فراهم کرده است برای آموختن فلسفه و پژوهش درباره‌ی چالش‌های مختلف فلسفی، اجتماعی، و اخلاقی علوم. دانشجویان علاقه‌مندی که بسیاری از آنها تحصیلاتِ کارشناسی خود را در حوزه‌های علمی مختلف به انجام رسانده بودند در این گروه فرصت فلسفه‌آموزی و پی‌گیری دغدغه‌های پژوهشی خود را یافتند و امروزه در داخل و خارج از کشور بخشی از جامعه‌ی فلسفی ایرانی را تشکیل می‌دهند.
اعتقاد ما این است که از قضا امروز، پس از حدود سه دهه از تشکیل اولین گروه فلسفه علم در کشور، زمانی است که این مراکز باید به فکر بهره‌گیری از دانش و تجربه‌ی این فارغ‌التحصیلان برای غنای کیفیت خود باشند. متأسفیم که در کمال ناباوری شاهدیم که در عوض این اقدام، دانشگاه امیرکبیر تصمیم به حذفِ ظرفیتِ پذیرشِ دانشجوی کارشناسی ارشد در گروه فلسفه‌ی علم گرفته است. این تصمیم از یک سو باعث نگرانی عاجل دانشجویانی شده است که برای آینده‌ی تحصیلی و حرفه‌ای خود تصمیم به ادامه‌ی تحصیل در این گروه داشتند و با این هدف در کنکور کارشناسی ارشد شرکت کرده بودند. افزون بر این، چنین اقدامی در میان‌مدت و بلندمدت خساراتی جدّی به جامعه‌ی دانشگاهی فلسفی کشور و اعتبار دانشگاه امیرکبیر می‌زند.
از سوی دیگر، آن چه درباره‌ی فرایند تصمیم‌گیری در دانشکده‌ی مدیریت، علم، و فناوری دانشگاه امیرکبیر شنیده می‌شود، و خودداری مسؤولین دانشکده از ارائه‌ی توضیح به عموم جامعه‌ی فلسفی و به خصوص دانشجویان و اعضای هیأت علمی‌ای که آینده‌ی تحصیلی و حرفه‌ای آنها مستقیماً از این تصمیم متأثر می‌شود بر نگرانی ما افزوده است.
ما ضمن درخواست از مسؤولان دانشگاه برای تجدید نظر در این تصمیم از آنها می‌خواهیم اجازه ندهند آبروی یکی از مهم‌ترین نهادهای دانشگاهی کشور ما قربانی قاعده شدنِ چنین روندها و فرایندهای ناصوابی شود.
ابراهیم آزادگان، دانشگاه صنعتی شریف.
شهلا اسلامی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات.
موسی اکرمی، استاد پیسکسوت فلسفه علم در ایران
کیوان الستی، مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور.
حسن امیری‌آرا، مؤسسه‌ی پژوهشی حکمت و فلسفه ایران.
حمید بهلول، مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران.
حامد بیکران بهشت، مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور.
نعیمه پورمحمدی، دانشگاه ادیان.
علی حسین‌خانی، مؤسسه‌ی پژوهشی حکمت و فلسفه ایران.
مالک حسینی، پژوهشگر و مترجم فلسفه.
محسن جوادی، دانشگاه قم.
محسن زمانی، پژوهشگاه دانش‌های بنیادی.
حسین شیخ‌رضایی، مؤسسه‌ی پژوهشی حکمت و فلسفه ایران.
امیر صائمی، پژوهشگاه دانش‌های بنیادی.
محمدهادی صفایی، پژوهشگاه دانش‌های بنیادی.
هادی صمدی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات.
ساجد طیبی، پژوهشگاه دانش‌های بنیادی.
بابک عباسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات.
لاله قدک‌پور.
فراز قلبی، پژوهشگاه دانش‌های بنیادی.
علیرضا کاظمی، پژوهشگاه دانش‌های بنیادی.
امیراحسان کرباسی‌زاده، دانشگاه أصفهان.
آیدین کیخایی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
امیر محمد گمینی، دانشگاه تهران.
امیر مازیار، دانشگاه هنر.
محمود مختاری، دانشگاه شهید بهشتی.
محمود مروارید، پژوهشگاه دانش‌های بنیادی.
حسین معصومی همدانی، موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران.
منصور نصیری، پردیس فارابی دانشگاه تهران.
حسین واله، دانشگاه شهید بهشتی.
حمید وحید، پژوهشگاه دانش‌های بنیادی.
مهدی هاتف، پژوهشگر فلسفه علم.
ابوتراب یغمایی، دانشگاه شهید بهشتی.
انتهای پیام/