خبرگزاری برنا؛ به خاطر محدود بودن آب اقیانوس‌ها و از طرفی صید بی رویه موجودات دریایی به محیط زیست دریای آسیب رسیده است، با جایگزین‌های غذا‌های دریایی پایدار یک راه امیدوارکننده برای تامین این نوع غذا ها بوجود آمد.به طوری که این منبع جایگزین، می بایست مغذی و خوش طعم نیز باشد تا بتواند مواد غذایی جمعیت گرسنه را تامین کند.
یکی ازاین دانشمندان معتقد است که عرضه غذا‌های دریایی ممکن است در آینده بسیار محدود شود. پورنیما ویجایان (Poornima Vijayan) در ادامه می گوید: ما باید از نظر پروتئین جایگزین آماده باشیم، به خصوص در سنگاپور، جایی که بیش از ۹۰ درصد ماهی‌ها وارداتی است.
ویجایان افزود: برخی از غذا‌های دریایی مانند گوشت خرچنگ مصنوعی نیز وجود دارد، اما آن‌ها از ماهی سفید خرد شده و تغییر شکل داده شده تهیه می‌شوند. ایجاد غذا‌های دریایی مبتنی بر گیاه که دارای محتوای مغذی و بافت و طعم مورد نیاز باشد، چالش برانگیزتر بوده است.
هوانگ یکی از پژوهشگران این مطالعه گفت: ما فیله ماهی سالمون و میگو را با پروتئین عدس قرمز چاپ کردیم. اکنون می‌خواهیم حلقه‌های کالاماری را با پتانسیل تجاری سازی به صورت سه بعدی چاپ کنیم.
پژوهشگران تصمیم گرفتند دو منبع گیاهی پایدار و با پروتئین بالا را ترکیب کنند که شامل ریزجلبک‌ها و ماش بود. ریزجلبک‌ها با توجه به طعم ماهی مانندشان یک انتخاب واضح بودند، در حالی که ماش مورد استفاده از تولید رشته‌های نشاسته ای، به دست آمده بود.
این پژوهشگران با ترکیب ریزجلبک‌ها و پروتئین‌های ماش با روغن‌های گیاهی حاوی اسید‌های چرب امگا ۳ خمیر گیاهی بدست آوردندکه از نظر تغذیه‌ای به کالاماری واقعی نزدیک تر است. این خمیر در معرض تغییرات دمایی قرار گرفت که به آن اجازه می‌داد از طریق یک نازل چاپگر سه بعدی به حلقه‌های لایه‌ای شبیه ساختار و بافت کالاماری فشرده شود.
این گروه تحقیقی با تغییر دادن و سرخ کردن نمونه هایشان، می‌خواستند قبل از اینکه مصرف کنندگان آن را امتحان کنند، محصول با کیفیت تحویل دهند. ویجایان در این باره گفت: هدف به دست آوردن همان بافت و خواص کشسانی حلقه‌های کالاماری است که به صورت تجاری در دسترس هستند.
پژوهشگران امیدوارند که بسیاری از نمونه‌های اولیه غذا‌های دریایی مبتنی بر گیاه را توسعه داده و ارزیابی کنند که چگونه می‌توان آن‌ها را برای تولید در مقیاس بزرگ توسعه داد.
انتهای پیام/