به گزارش برنا؛ یکی از پوشش‌های گیاهی در ایران، قدیمی‌ترین گونه‌های بومی هیرکانی باقیمانده از دوره سوم زمین‌شناسی با عنوان علمی «پاروتیا پرسیکا»، انجیلی نام دارد و می‌توان آن را یکی از بازماندگان عصر یخبندان دانست که حداقل از ۱۷ هزار سال پیش وجود داشته و به نوعی فسیل زنده محسوب می‌شود.
انجیلی در زبان ترکی منطقه آستارا «دمیر آغاجی» نام دارد و با نام‌های آسوندار، انجیلو، انجول، تویی، تفی یا زوند نیز شناخته می‌شوند و به دلیل استحکامش در دنیا به درخت ایرانی یا چوب آهن معروف است.
درختان انجیلی در ارتفاعات پایین‌دست جنگل‌های شمال و فقط در نوار جنوبی دریای خزر و البته منطقه سوادکوه، مازندران رشد می‌کنند که از نظر تعداد ۱۰.۵۴ درصد و از نظر حجم ۵.۴۴ درصد از جنگل‌های هیرکانی را به خودش اختصاص داده است.
انجیلی درختی است عجیب با قامتی بلند که ارتفاع آن به ۲۵ متر نیز می‌رسد. برگ‌ها و تنه درخت انجیلی یکی از خصوصیاتی است که در این درختان بیشترین توجه را به سمت خود جلب می‌کنند.
برگ‌های جوان این درخت، به رنگ بنفش مایل به قرمز هستند و بعد از آن در تابستان به رنگ سبز تیره و درخشان تبدیل می‌شوند و سرانجام در فصل پاییز برگ‌های این درخت درخشان به رنگ‌های مختلف زرد پر رنگ نارنجی سوخته و پر رنگ و رنگ قرمز روشن خالص جلوه نمایی می‌کند.
تنه درخت اجیلی نیز به رنگ قهوه‌ای مایل به قرمز است. سطح این درخت صاف و صیقلی شده با لکه‌های قهوه‌ای روشن تا کرم‌رنگ است و در فصل زمستان حس گرما را به بیننده منتقل می‌کند.
یکی از نکته‌های جالبی که درباره این درختان وجود دارد این است که اگر چند درخت انجیلی را در مجاورت یکدیگر قرار بگیرند، معمولا از محل تنه به یکدیگر جوش می‌خورند. اگر چه حتی تنه درختان مجزا باشند، اما به ظاهر در قالب یک تنه واحد و تنومند، کلونی‌ای از درختان را تشکیل می‌دهند. این گونه با توجه به نقش و نگارهای باستانی در تنه، برخلاف سایر درختان استوانه‌ای نیست و پوستی جداشونده و خالدار دارد.
کاربرد انجیلی
تنه این درخت به دلیل داشتن بافت سخت و الیاف قوی به راحتی آتش نمی‌گیرد و با تبر و اره بریده نمی‌شود، به همین دلیل در ساخت پل و تونل‌ها کاربرد دارد. ریشه و برگ‌های انجیلی مصرف دارویی دارد و امروزه در بسیاری از کشورهای دنیا از گونه انجیلی برای زیباسازی شهری استفاده می‌شود.
آبشار ولیلا
در دل این جنگل زیبا نیز یکی از آبشارهای معروف اطراف تهران به نام آبشار ولیلا قرار گرفته است. در واقع پس از پیمودن ۲ کیلومتر و همچینی جنگل پیمایی در جوار درختان انجیلی به آبشار ولیلا خواهید رسید. این آبشار ارتفاع زیادی ندارد اما طراوت و زیبایی آن روحتان را تازه خواهد کرد. مسیر رسیدن به این آبشار از یک شیب تند می‌گذرد و به همین خاطر توصیه ی ما به شما این است که به کمک کسی که به این منطقه وارد است و در طبیعت گردی و آبشار نوردی تجربه دارد، به این منطقه و یا حداقل آبشار ولیلا بروید.
راه دسترسی به جنگل انجیلی
برای رسیدن به جنگل‌های انجیلی در منطقه سوادکوه حتما باید مسیر جاده فیروزکوه به سمت قائمشهر را در پیش بگیرید. پس از آن و بعد از رسیدن به میدان شهر زیرآب، به سمت راست خود ادامه مسیر دهید تا به روستای اتو برسید. بعد از عبور از این روستا، یک دوراهی خاکی درست در مقابلتان قرار می‌گیرد. مسیر سمت چپ را که بروید شما را به روستای ولیلا می‌رساند. پس از رسیدن به این روستا، سراغ مسجد را بگیرید. دلیل این کار این است که در فضای روبروی مسجد، مکان مناسبی برای پارک وسیله نقلیه برای همگان وجود دارد. ضمن آن که جاده خاکی روبروی این مسجد، مسیر حرکت به سمت روستای سوخته‌سرا که راه اصلی برای رسیدن به جنگل‌های انجیلی سوادکوه است را مشخص می‌کند.
برای این که سردرگم نشوید توجه داشته باشید که، مسجد دیوارهای کوتاهی دارد و تشخیص آن در یک روستای کوچک کار چندان دشواری برای شما نخواهد بود. روستای ولیلا نیز در فاصله ۵/۱ کیلومتری آبشاری به همین نام قرار گرفته است. با طی ۳ ساعت مسیر نسبتا کم‌شیب جنگلی می‌توانید به مقصد خود یعنی جنگل‌های انجیلی در نهایت برسید.