به گزارش برنا؛ با افزایش سن، شاهد کاهش تدریجی سرعت و چابکی خود در انجام کارهای روزمره هستیم. از قدم زدن در محله گرفته تا رسیدن به کنترل تلویزیون، گویی با گذشت زمان، حرکاتمان کندتر می‌شود. اما دلیل این تغییر چیست؟
مطالعه‌ای که توسط مهندسان دانشگاه کلرادو بولدر (CU Boulder) انجام شده، به این سوال قدیمی پاسخ می‌دهد. این مطالعه که در مجله JNeurosci منتشر شده است، به بررسی دلایل کندی حرکت در افراد بالای ۶۵ سال می‌پردازد و دریچه‌ای به سوی درک پیری و بیماری‌هایی مانند پارکینسون می‌گشاید.
محققان در این مطالعه از افراد بین ۱۸ تا ۳۵ سال و ۶۶ تا ۸۷ سال خواستند تا یک کار ساده را انجام دهند: رسیدن به یک هدف روی صفحه نمایش. با تجزیه و تحلیل نحوه انجام این کار، مشخص شد که افراد مسن‌تر برای حفظ منابع انرژی محدود خود، حرکاتشان را تغییر می‌دهند.
به گفته دکتر اریک سامرساید، سرپرست تیم تحقیقاتی، همه ما، چه جوان و چه پیر، به دنبال این هستیم که با کمترین تلاش، بیشترین بهره‌وری را از محیط خود داشته باشیم. به نظر می‌رسد مغز افراد مسن با درک این موضوع که حرکت سریع‌تر به معنای مصرف انرژی بیشتر است، سرعت حرکت را کاهش می‌دهد تا انرژی را ذخیره کند.
مطالعه دو فرضیه را در مورد کندی حرکت در افراد مسن بررسی کرد:
در طول آزمایش، شرکت کنندگان از یک بازوی رباتیک برای رسیدن به هدف روی صفحه نمایش استفاده می‌کردند. در صورت موفقیت، پاداشی مانند صدای "بینگ بینگ" دریافت می‌کردند. هر دو گروه سنی زمانی که می‌دانستند این صدا را خواهند شنید، سریع‌تر به هدف خود می‌رسیدند، اما روش‌های آن‌ها متفاوت بود. جوانان دست‌های خود را سریع‌تر به سمت پاداش حرکت می‌دادند، در حالی که افراد مسن‌تر عمدتاً زمان واکنش خود را بهبود می‌بخشیدند.
هنگامی که محققان وزنه‌ای به بازوی رباتیک شرکت کنندگان جوان اضافه کردند، تفاوت بین دو گروه سنی ناپدید شد. این موضوع نشان می‌دهد که مغز افراد مسن می‌تواند تغییرات بسیار کوچکی در میزان انرژی مصرفی بدن را تشخیص دهد و حرکات را بر اساس آن تنظیم کند.
کندی حرکت، زنگ خطری برای بیماری‌های عصبی
یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که هزینه‌های تلاش برای رسیدن به هدف، عامل اصلی کندی حرکت در افراد مسن است. در حالی که این مطالعه نمی‌تواند به طور کامل نقشی را برای مراکز پاداش مغز در این فرآیند رد کند، اما اگر دانشمندان بتوانند مکان و نحوه ایجاد این تغییرات در بدن را شناسایی کنند، ممکن است بتوانند درمان‌هایی را برای کاهش اثرات پیری و بیماری ایجاد کنند.
این تحقیق همچنین می‌تواند ابزارهای جدیدی را برای تشخیص طیف وسیعی از بیماری‌ها از جمله بیماری پارکینسون، ام‌اس، افسردگی و اسکیزوفرنی در اختیار پزشکان قرار دهد.
همانطور که به کشف رازهای پیری و حرکت ادامه می‌دهیم، مطالعاتی مانند این ما را یک گام به درک و پرداختن به چالش‌های ناشی از افزایش سن نزدیک‌تر می‌کند.