به گزارش برنا؛ مسابقه دویی که در آن، تا می‌توانند باید فرزندانشان را تجهیز کنند تا تندتر بدوند و از همسالان خود سبقت بگیرند و هر چه زودتر، به خط پایان برسند! اما باید گفت سال‌هاست چنین تفکری از نگاه کارشناسان حوزه تعلیم و تربیت، مردود شده است.
آنها معتقدند، باید از همان نقطه آغاز، آهسته و پیوسته رفتن را به فرزندانمان بیاموزیم؛ اینکه در هنگام حرکت، به اطرافشان هم نگاه کنند، از دیدن زیبایی‌های زندگی لذت ببرند و به جای سبقت، دستگیری کنند. این شکل رشد و پیشرفت طبیعی، فرزندان ما را عمیق‌تر بار می‌آورد.
در اینجا قرار است به مهارت‌هایی اشاره کنیم که هر پدر و مادر کلاس اولی باید بداند.
کلاس اولی‌ها به‌تدریج در مدرسه باسواد می‌شوند و می‌توانند کتاب بخوانند و بنویسند. پس برای باسوادکردن فرزندتان تلاش نکنید. به جای سوادآموزی تا می‌توانید با او بر سر مسائل مورد علاقه‌اش، گفت‌وگو کنید و سعی نمایید تا او هم حرف بزند. با این روش و به‌شکلی ناخودآگاه، دایره واژگان فرزندتان را افزایش می‌دهید.
ماجرای نوشتن را به شکلی کاربردی از خودتان آغاز کنید. مثلا دستور پخت فسنجان را جلوی او بنویسید و به یخچال متصل کنید؛ یا دفتر یادداشتی دم دست داشته باشید و کارهایتان را در آن یادداشت کنید. به آرامی، فرزندتان هم تشویق می‌شود تا در دفترش، چیزهایی بنویسد. تلاش کنید نوشتن، برای او سرگرم‌کننده باشد و نباید او را تشویق کنید تا نوشته‌هایش را از نظر املاء یا دستور زبان، اصلاح کند.
مهارت خوب‌شنیدن را به‌شکلی عملی به فرزندتان بیاموزید. مثلا وقتی از موضوعی ناراحت شده، اجازه دهید برایتان درددل کند و شما هم سراپا گوش شوید. در این صورت با یک تیر، دو هدف را نشانه گرفته‌اید. اول اینکه اعتماد به نفس او را افزایش داده‌اید و دیگر اینکه برای شنیدن، ارزش گذاشته‌اید.
به فرزندتان بیاموزید تا به کاربرد ریاضی در زندگی پی ببرد. مثلا از او بخواهید گاهی قدم‌هایش را تا دم آشپزخانه بشمارد؛ سپس بلند بلند، قدم‌هایش را تا دم اتاق خواب بشمارد و بگوید کدام بیشتر است؛ تعداد بشقاب‌های سر میز یا سفره را بشمارد و به شما گزارش دهد. سپس تعداد قاشق و چنگال را بگوید و...
سال‌هاست گروه‌هایی در ایران، در حال ترویج «فبک» یا همان فلسفه برای کودک هستند. پیشنهاد ما این است ابتدا در این حوزه، کمی مطالعه و تلاش کنید تا ذهن فرزند خود را پرسشگر بار بیاورید.
تا می‌توانید تلاش کنید فرزندان تان اشیاء را لمس کنند، وزن کنند، فشار دهند، تا کنند، بسازند، خراب کنند، هم بزنند، اشیاء را با هم مقایسه کنند، منطبق کنند و... به‌خصوص اشیای سه بعدی و چند وجهی را؛ مثل جعبه دستمال‌کاغذی، حیوانات پلاستیکی و...
حتما در اتاق یا محل خوابش، ساعت عقربه‌ای نصب کنید و یک تقویم رومیزی قرار دهید و به بهانه‌های گوناگون، بارها و بارها به آنها توجه و او را هم تشویق کنید تا درگیر زمان شود. کاشت بذر و در انتظار رشد آن بودن نیز به شکل غیرمستقیم، او را متوجه زمان خواهد کرد.
اگر فرزند شما احساس کند باهوش نیست یا حال خوبی از آموزش به‌دست نمی آورد، از مدرسه متنفر خواهد شد. حین آموزش‌های غیرمستقیم در خانه، آن هم در قالب بازی، تا می‌توانید او را تشویق و به فرزندتان حس اعتماد به نفس را القاء کنید.
تهیه کتاب‌های مناسب برای این گروه سنی، وظیفه‌ای سنگین بر دوش والدین است؛ حالا اگر آن را به درستی انجام دادید، تلاش کنید کتاب‌ها، همیشه در دسترس فرزند شما باشد. قفسه‌ای کتاب در آشپرخانه، قفسه‌ای کوچک در اتاق پذیرایی و... یعنی دکور خانه شما به‌شکلی باشد که تا فرزند شما دست دراز کرد، کتابی در دستش قرار گیرد.