به گزارش برنا؛ واضح است که پیاده‌روی (و به طور کلی تحرک بیشتر) می‌تواند تأثیرات مثبت زیادی بر سلامت شما داشته باشد - اما آیا پیاده‌روی بعد از غذا واقعاً به همان اندازه که برخی ادعا می‌کنند برای کارکرد روده شما مفید است؟
برای پاسخ به این پرسش باید بدانیم که روده ما چگونه کار می‌کند. روده‌های ما دارای نوعی حرکت به نام «پریستالسیس» (peristalsis) یا «حرکت دَودی» هستند که در آن عضلات روده به طور هماهنگ منقبض می‌شوند. این انقباض هماهنگ باعث می‌شود که محتویات لوله گوارش از لحظه قورت دادن غذا تا زمان دفع مواد زائد، در بدن ما در حال حرکت باشند.
حرکات بدن شما باعث تحریک پریستالسیس روده شما هم می‌شوند. به‌عبارت‌دیگر هرچه بیشتر حرکت کنیم، راه برویم، حرکات کششی انجام دهیم یا ورزش کنیم، روده‌های ما قوی‌تر و مؤثرتر فشرده می‌شود.
این انقباضات ماهیچه‌های گوارشی برای تسریع تخلیه معده، بهبود عبور غذا از مجرای روده و تشدید روند پاک‌سازی گاز و مواد زائد از طریق دستگاه گوارش سودمند هستند. این وضعیت درنهایت به جلوگیری از نفخ و یبوست کمک می‌کند.
نتیجه بهتر این است زمانی که بعد از غذا خوردن حرکات جسمی انجام می‌دهید، این کار به شما اجازه دفع آسان‌تر گاز روده را می‌دهد - که ممکن است همیشه صحبت کردن راحت نباشد اما درنهایت برای سلامتی شما مفید است.
پیاده‌روی که منجر به دفع گاز از پایین و آروغ زدن می‌شود، فشار را در دستگاه گوارش پایین می‌آورد، کشش ماهیچه‌ها را کاهش می‌دهد و به‌این‌ترتیب احساس نفخ را برطرف می‌کند.
هضم شدن بهتر غذا تنها مزیت پیاده‌روی بعد از غذا خوردن نیست.
این پیاده‌روی به تنظیم قند خون نیز کمک می‌کند – که به‌ویژه بعد از غذا برای سلامت سودمند است. تنظیم قند خون به معنای حفظ میزان پایدار گلوکز (قند خون)است که برای سلامت کلی و سطح انرژی بسیار مهم است.
پیاده‌روی بعد از غذا با جلوگیری از افزایش یا کاهش در میزان قند خون و ثابت نگه‌داشتن میزان انسولین به این روند کمک می‌کند که می‌تواند به شما در کنترل خطر ابتلا به دیابت کمک کند.
دلیل روان‌شناختی دیگری نیز وجود دارد که ممکن است بخواهید بعد از غذا پیاده‌روی کنید. پیاده‌روی فوایدی برای سلامت روان نیز دارد، مانند کاهش استرس. این به نوبه خود ممکن است بر روده تأثیر بگذارد. استرس می‌تواند مشکلات گوارشی و علائمی مانند نفخ و گاز را تشدید کند.
پیاده‌روی آرام بعد از شام می‌تواند به کاهش میزان استرس، تقویت آرامش و به طور بالقوه بهبود هضم غذا کمک کند.
توصیه کلی به بزرگ‌سالان ۱۵۰ دقیقه فعالیت بدنی هوازی با شدت متوسط در هفته و همچنین دو روز فعالیت برای تقویت عضلات است. پیاده‌روی بعد از غذا می‌تواند جزء این ۱۵۰ دقیقه حساب شود، به خصوص اگر با سرعت بالا انجام شود.
بهتر است هدفتان انجام حداقل چهار تا پنج دقیقه پیاده‌روی سبک تا متوسط در فاصله ۶۰ تا ۹۰ دقیقه پس از اتمام یک وعده غذایی اصلی باشد. این میزان پیاده‌روی می‌تواند حرکت جسمی لازم پس از غذا خوردن را تأمین کند، اما اگر در بیشتر روزها ۳۰ تا ۶۰ دقیقه پیاده‌روی با سرعت متوسط داشته باشیم، می‌توانیم به مزایای پایدارتری برای دستگاه گوارش خود - و همچنین بقیه بدنمان – دست یابیم.
انجام حرکت جسمی بیشتر از این حد از این لزوماً بهتر نیست و لازم است در این مورد تعادل مناسبی برقرار شود. مراقب باشید که ورزش‌تان بعد از غذا خوردن از حد یک ساعت ورزش شدید تجاوز نکند، زیرا ممکن است بر عملکرد دستگاه گوارش تأثیر منفی بگذارد.
وعده‌های ورزش ورزشی طولانی و شدید پس از غذا خوردن می‌تواند خون را از دستگاه گوارشی منحرف کند و به طور بالقوه علائمی ازجمله گرفتگی عضلانی و حالت تهوع ایجاد کند - به‌علاوه، ترشح هورمون‌های استرس و کم‌آبی بدن در طول تمرین‌های ورزشی شدید می‌تواند بر عملکرد دستگاه گوارش تأثیر بگذارد.
درنهایت، پیاده‌روی پس از غذا راهی عالی برای تحریک کردن روند هضم غذا و همچنین کمک به سایر فرآیندهای فوری بدن است - اما افزودن حرکت بیشتر به زندگی مزایای درازمدت‌تری هم دارد: داشتن یک سبک زندگی فعال و سالم از سنین پایین می‌تواند به پیشگیری از بیماری‌های مزمن مانند چاقی، بیماری‌های قلبی، دیابت و سکته مغزی کمک کند.