به گزارش خبرگزاری برنا از گیلان؛ علیرغم وجود اختلاف در دیدگاه‌های والدین و نوجوان با تلاش می‌توان ارتباط مثبت برقرار کرد. از آنجا که تعیین ریشه همه تعارض‌ها آسان نیست، مذاکره اجازه می‌دهد تا راه حل مورد رضایت طرفین پیدا شود.
معمولا نوجوانی را بین ۱۱ تا ۱۸ سالگی در نظر می‌گیرند در این دوره تغییر شکل‌های جسمی و ذهنی به‌وجود می‌آید. تغییر شکل ذهنی شامل تغییر در تفکر، حل مساله، تحول فکری، توانایی تدوین فرضیه، آینده‌گری و سایر مسائل می‌شود.
مشغولیت‌های ذهنی نوجوان تغییر شکل می‌یابد و پیچیده می‌شود. یکی از ویژگی‌های این دوره اهمیت داشتن نظر دیگران است. نوجوان به ظاهر خود بسیار اهمیت می‌دهد و معتقد است که همیشه در حال ارزیابی و قضاوت از جانب دیگران است. نظر دیگران درباره او دائمی و همه جایی است از این رو تا اندازه‌ای اهمیت گروه همتایان در این دوره منعکس می‌شود.
نوجوان از واکنش همتایان درباره خود نگرانی دائمی دارد تا حدی که حاضر می‌شود برای جلب توجه دیگران کار‌های مختلفی انجام دهد به عنوان مثال انجام اعمال کنجکاوانه و تجربه‌های ماجراجویانه و مبارزه طلبی از ویژگی‌های این دوران است. والدین متوجه می‌شوند که فرزند آنها دیگر آن پسر بچه یا دختر بچه دیروز نیست، بسیار جسور و تا حدی عصیانگر و زبر و زرنگ و منطقی است. فرزند آنها مرز‌های تازه‌ای تعیین می‌کند، پول خودم، دوستان خودم، تفریح مورد علاقه‌ام و غیره. او دیگر مثل سابق محدودیت‌های والدین را نمی‌پذیرد، دنیای تفکر او متحول می‌شود و ادراک او از موقعیت تغییر می‌یابد.
او عقاید شخصی خود را بیش از پیش محکم‌تر و روشن‌تر بیان می‌کند و برای تایید آن دلیل می‌آورد. نوجوان به‌طور دائم برای کسب هویت تلاش می‌کند در جسم، افکار، هیجانات، آرزو‌ها و روابط با دیگران دگرگونی‌هایی به‌وجود می‌آید. نوجوانی دوره‌ای حساس و بحرانی است.
ویژگی این مرحله از رشد جستجوی خویشتن است که هویت‌یابی را به همراه دارد. نوجوان برای استقرار هویتی که ثبات عاقلانه داشته باشد باید به این نوع سوالات پاسخ دهد: من کیستم؟ در آینده چه کسی خواهم شد؟ چرا این یا آن نیستم؟ در نوجوانی معنا دادن به خویشتن، دریافت زندگی، رنگی خاص پیدا می‌کند. خلق نوجوان نوسان دارد و شیوه تفکر او دگرگون می‌شود.
درباره ادامه تحصیل تصمیم می‌گیرد و درباره شغل آینده فکر می‌کند. یکی از چالش‌های دوره نوجوانی، تعارض بین والدین و نوجوان است. والدین دوره نوجوانی را معمولا دشوار‌ترین مرحله تعلیم و تربیت کودکان خود می‌دانند زیرا نوجوان برای بریدن از وابستگی کودکی و کسب استقلال بزرگسالی تلاش می‌کند.
جستجوی هویت، نوجوان را در جهت زیر پا گذاشتن ممنوعیت‌ها و عبور از محدودیت‌ها سوق می‌دهد. دشواری‌هایی که والدین با نوجوان پیدا می‌کند بیشتر به استقلال مربوط می‌شود. نپذیرفتن توصیه‌های والدین، عصبانیت والدین علیه نوجوانی که آزادی بیشتری می‌خواهد و ترس برای امنیت او نگرانی‌های اصلی والدین است. علیرغم وجود اختلاف در دیدگاه‌های والدین و نوجوان با تلاش می‌توان ارتباط مثبت برقرار کرد. از آنجا که تعیین ریشه همه تعارض‌ها آسان نیست، مذاکره اجازه می‌دهد تا راه حل مورد رضایت طرفین پیدا شود.
گردآوری و تنظیم: افروز حسن‌زاده مشاور و مددکار
انتهای پیام/