ارتباط تناسب اندام با کاهش خطرات اختلالات روانی در کودکان و نوجوانان

به گزارش خبرگزاری برنا؛ یافته‌های این مطالعه کوهورت در سراسر کشور، شامل ۱.۹ میلیون شرکت کننده در تایوان، نشان داد که کودکان و نوجوانان در کوانتایل‌های تناسب اندام با عملکرد بهتر، میزان کمتری از اختلالات اضطراب، اختلالات افسردگی و اختلال کمبود توجه/بیش فعالی را نشان می‌دهند. به طور خاص، افزایش تناسب قلبی تنفسی، استقامت عضلانی و قدرت عضلانی به طور مستقل با کاهش بروز اختلالات روانی در این جمعیت شناسی همراه بود، حتی پس از محاسبه عوامل گیج کننده.

هدف بررسی ارتباط بین تناسب اندام و خطرات اختلال روانی

طراحی، تنظیم و شرکت کنندگان این مطالعه کوهورت در سراسر کشور از داده‌های آزمون‌های ملی تناسب اندام دانشجویی تایوان و پایگاه داده‌های تحقیقاتی بیمه درمانی ملی از ۱ ژانویه ۲۰۰۹ تا ۳۱ دسامبر ۲۰۱۹ استفاده کرد. شرکت کنندگان به دو گروه تقسیم شدند که اضطراب و افسردگی (۱، ۹۹۶، ۶۳۳ شرکت کننده) و اختلال کمبود توجه/بیش فعالی (ADHD؛ ۱، ۹۲۰، ۵۹۶ شرکت کننده) را هدف قرار می‌دادند. شرکت کنندگان در زمان ورود به مطالعه ۱۰ تا ۱۱ سال سن داشتند و حداقل ۳ سال پیگیری کردند، تقریبا توزیع جنسیتی برابر داشتند و به طور متوسط ۶ سال پیگیری داشتند. داده‌ها از اکتبر ۲۰۲۲ تا فوریه ۲۰۲۴ تجزیه و تحلیل شدند.

ارزیابی‌های قرار گرفتن در معرض تناسب اندام فیزیکی شامل تناسب قلب و تنفس (CF)، استقامت عضلانی (ME)، قدرت عضلانی (MP) و انعطاف پذیری بود که از طریق زمان اجرا ۸۰۰ متر، خم شدن پا‌های خم شده، پرش گسترده ایستاده و تست نشستن و رسیدن به ترتیب اندازه گیری شد.

نتایج و اقدامات اصلی روش کاپلان-مایر میزان انباشت اضطراب، افسردگی و ADHD را در چهارچوب‌های تناسب اندام محاسبه کرد. علاوه بر این، مدل‌های خطرات متناسب چند متغیر کاکس استفاده شد که شامل تمام ۴ جزء تناسب اندام بود و جنسیت و درآمد را به عنوان اصلاح کننده بررسی کرد.

نتایج گروه اضطراب و افسردگی ۱، ۹۹۶، ۶۳۳ شرکت کننده داشت (۱، ۰۳۵، ۴۱۱ شرکت کننده مرد بودند [۵۱.۹ ٪]، و متوسط سن [IQR]۱۰.۶ [۱۰.۳-۱۱.۰]سال بود)، در حالی که گروه ADHD ۱، ۹۲۰، ۵۹۶ (۹۷۵، ۵۶۸ شرکت کننده مرد بودند [۵۱.۹ ٪]، و متوسط سن [IQR]۱۰.۶ [۱۰.۳-۱۱.۰]سال بود).

شیوع انباشت اختلالات روانی در میان شرکت کنندگان در چهارچوب‌های تناسب اندام با عملکرد بهتر کمتر بود، که نشان می‌دهد ارتباط وابسته به دوز است.

تجزیه و تحلیل‌های جنسیتی خاص، کنترل برای گیج کننده‌ها، نشان داد که بهبود CF، که با کاهش ۳۰ ثانیه‌ای در زمان اجرا نشان داده شده است، با کاهش خطرات اضطراب، افسردگی و ADHD در شرکت کنندگان زن و کاهش خطرات اضطراب و ADHD در شرکت کنندگان مرد همراه است (نسبت خطر تنظیم شده [aHR]برای خطر ADHD برای شرکت کنندگان زن، ۰.۹۲؛ ۹۵ ٪ CI، ۰.۹۰-۰.۹۴؛ p <۰۰۱؛ برای شرکت کنندگان مرد، ۰.۹۳؛ ۹۵ ٪ CI، ۰.۹۲-۰.۹۴؛ p <۰۰۱). Enhanced ME، با افزایش ۵ پیچ و تاب در دقیقه، با کاهش خطرات افسردگی و ADHD در شرکت کنندگان زن و کاهش اضطراب و ADHD در شرکت کنندگان مرد همراه بود (aHR برای خطر ADHD برای شرکت کنندگان زن، ۰.۹۴؛ ۹۵ ٪ CI، ۰.۹۲-۰.۹۷؛ p <۰۰۱؛ برای شرکت کنندگان مرد، ۰.۹۶؛ ۹۵ ٪ CI، ۰.۹۵-۰.۹۷؛ p <۰۰۱).

بهبود MP، که با افزایش ۲۰ سانتی متر در فاصله پرش منعکس شده است، با کاهش خطرات اضطراب و ADHD در شرکت کنندگان زن و کاهش اضطراب، افسردگی و ADHD در شرکت کنندگان مرد همراه است (ahr برای خطر ADHD برای شرکت کنندگان زن، ۰.۹۵؛ ۹۵ ٪ CI، ۰.۹۱-۱.۰۰؛ p =.۰۴؛ برای شرکت کنندگان مرد, ۰.۹۶؛ ۹۵% CI, ۰.۹۴-۰.۹۹; p =.۰۰۱).

نتیجه این مطالعه نشان می‌دهد کودکانی که آمادگی جسمانی بهتری دارند، کمتر دچار اختلالات اضطرابی، اختلالات افسردگی و اختلال نقص توجه یا بیش فعالی می‌شوند.

این تحقیق گسترده بر روی بیش از ۱.۹ میلیون شرکت‌کننده در تایوان انجام گرفته و مشخص شده است افزایش آمادگی قلبی تنفسی، استقامت عضلانی و قدرت عضلانی به طور مستقل با کاهش بروز اختلالات روانی در این جمعیت به طور قابل‌توجهی مرتبط بود.

انتهای پیام/