به گزارش برنا؛ مشارکت ۴۰ درصدی مردم در انتخابات نشان می‌دهد هیچ یک از دو کاندیدا نتوانسته ۶۰ درصد از واجدین شرایط را برای حضور در انتخابات قانع کند، اما پرسش‌های مهم در شرایط فعلی کشور این است که اصلا تفاوت‌های بین جلیلی و پزشکیان چیست و این دو کاندیدا چه تفاوت‌های اساسی با یکدیگر دارند؟
عبدالله رمضان زاده، فعال سیاسی اصلاح طلب و سخنگوی دولت دوم اصلاحات و مجتبی اکبری، عضو شورای مرکزی و سخنگوی شریان به این پرسش‌ها پاسخ داده‌اند:
مشاور جلیلی تعرض به زن بی حجاب را تقصیر خودش می‌داند
عبدالله رمضان زاده گفت: «چیزی که در این مدت مشخص شده این است که در دیدگاه آقای جلیلی، منافع ملی فدای منافع جناحی می‌شود. برای مثال در بحث FATF این موضوع را دیده ایم. در بحث مذاکرات نیز ایشان همیشه به شکلی عمل شده که گویی آقای جلیلی، سیاست ماجراجویانه را ترجیح می‌دادند. برای جلوگیری از چنین اتفاقاتی در سیاست‌های ماجراجویانه و برای پیشگیری از حمله به سفارتخانه‌ها و برای ادامه مذاکرات سازنده، طبیعتا آقای پزشکیان اهداف و برنامه‌های بیشتری دارند. در بحث‌های فرهنگی و اجتماعی نیز، آقای جلیلی برنامه‌هایی در حوزه‌های حجاب، آزادی‌های سیاسی و اجتماعی ارائه کرده اند که همگی موید این نکته است که ایشان به التهابات اجتماعی بی توجهند»
وی افزود: «درباره مسائل اقتصادی نیز موضع روشنی از آقای جلیلی نشنیدیم و نمی‌دانیم که دقیقا چه برنامه‌ای دارند. در خصوص کار اجرایی نیز سوابق آقای جلیلی چندان سنگین نیست و ایشان بیشتر مشاور و مذاکره‌کننده بوده‌اند؛ بنابراین چگونه می‌خواهند مسائل اجرایی کشور را حل کنند. آقای پزشکیان سعی دارند همیشه با صداقت درباره مسائل مختلف صحبت کنند. برنامه‌ها و اهداف آقای پزشکیان هم در حوزه اقتصاد داخلی و هم در حوزه اقتصاد خارجی کاملا مشخص است. سوابق آقای پزشکیان نیز نشان می‌دهد منافع ملی را به منافع جریانی ارجحیت می‌دهد.»
این فعال سیاسی اصلاح طلب گفت: «مرز افتراقی این دو نفر مرز بین ماجراجویی در سیاست خارجی و سیاست سازنده و مبتنی بر تعاملات است. مرز این دو نفر، مرز بین جناح بندی و ملی گرایی است. آقای جلیلی ثابت کرده اند که در حل مسائل تخصص ندارند و قطعنامه‌های شورای امنیت علیه ایران اولین بار در زمان آقای جلیلی صادر شد و زمانی هم که ایشان مسئول مذاکرات بودند، روابط ما با دنیا به حداقل ممکن رسید. این در حالیست که آقای پزشکیان به شدت به دنبال توسعه روابط خارجی است هرچند که در احیای روابط خارجی قطعا با مشکلاتی مواجه خواهد شد. اما تفاوت بین این دو نفر در سیاست خارجی کاملا ملموس است و نمی‌توان نادیده گرفت.»
وی افزود: «در حوزه مسائل اجتماعی طرز تفکر آقایان کاملا متفاوت است. نگرانی آقای پزشکیان را درباره زنان و فیلترینگ و حجاب دیدیم، دیدیم ایشان نگران کتک زدن دختران و خشونت علیه زنان هستند و البته دیدیم که مشاور آقای جلیلی، امیرحسین ثابتی گفت که مبارزه با بی حجابی و مبارزه با مواد مخدر یکسان است. همچنین خانمی که به عنوان مشاور آقای جلیلی معرفی شده گفته است که خانم‌های بی حجاب خودشان مسئول تعرضی هستند که به آن‌ها می‌شود. این مجموعه مقایسه نشان می‌دهد که افکار آقای پزشکیان با آقای جلیلی و اطرافیانشان تا چه حد با یکدیگر متفاوت است.»
رمضان زاده گفت: «در حوزه مسائل اقتصادی، الگوی اقتصادی مائو، مورد توجه آقای جلیلی است که روی اقتصاد روستا‌ها متمرکز است. من برداشتم از مجموع تفکرات و ادبیات آقای جلیلی همین است. درباره تفاوت این ایده با نظرات اقتصادی آقای پزشکیان می‌توانیم به تاکید ایشان بر نظر متخصصان توجه کرد. آقای پزشکیان به دنبال توسعه اقتصاد به شیوه‌های جدید و به روز است.»
اکبری: تفاوت جلیلی و پزشکیان در برنامه‌ها و شایسته سالاری است
مجتبی اکبری گفت: «قطعا مهمترین موضوع داشتن یک برنامه جامع برای اداره کشور است. یعنی در حوزه سیاست‌های تبیینی و راهکار‌های عملیاتی و تکنیکالی رئیس جمهور باید برنامه داشته باشد و نمی‌تواند موضوعات را به بعد‌ها و دیگران محول کند. آقای جلیلی بار‌ها در روستا‌ها و شهر‌ها حاضر شده و با کارگران، کشاورزان و اصناف صحبت کرده و برای همه مشکلات برنامه جامعی دارد که مشخص است. این نکته مهمی است که شخصی که می‌خواهد رئیس جمهور شود تازه بعد از به قدرت رسیدن به دنبال برنامه ریزی نباشد. در حوزه اقتصاد خانوار، اقتصاد کشاورزی، اقتصاد نفت و بسیاری از موارد دیگر آقای جلیلی برنامه‌هایی مدون دارد. باید منصف بود. در تمام جلسات و مناظره‌ها آقای پزشکیان همه چیز را به کارشناس‌ها می‌سپرند. من تا امروز برنامه‌ای از آقای پزشکیان ندیدم و این یکی از مهمترین تفاوت‌ها بین دو کاندیدا است»
وی افزود: «تفاوت دیگر در بخش اجتماعی است. بالاخره تصمیم آقای پزشکیان در قبال اطرافیانشان که خشونت‌های اجتماعی در جامعه تولید کرده اند چه خواهد کرد؟ خشونت اجتماعی یعنی وزیر من می‌خواهد با همسرش چگونه رفتار کند؟ آیا وزرا می‌توانند همسر دوم داشته باشند؟ حق زن اینجا چه می‌شود؟ آیا وزیر دولت آقای روحانی که با گلوله همسرش را کشته خشونت اجتماعی نیست؟ این نکته مهمی است که باید پاسخ داده شود. تولید خشونت اجتماعی در جناح اصلاح طلب چگونه خواهد بود؟ شمایی که می‌گویید ما باید آزادی اجتماعی داشته باشیم و حق زن را ابقا کنیم، چه برنامه‌ای داریم؟ جالب است که ما تا حرف می‌زنیم به ما می‌گویند شما طالبانی و خشونت طلبید. مواضع اقای جلیلی که در این زمینه مشخص است.»
سخنگوی شریان گفت: «در حوزه سیاسی، نباید یک گروه زمام کشور را در دست بگیرند. گروهی که برای رسیدن به مقام در حال ازبین بردن تمام دستاورد‌های نظام و انقلاب هستند. ما با این موضوع مشکل داریم. ممکن است آقای پزشکیان صحبت از احزاب و گروه‌ها کند و همیشه هم در همه دوره‌ها فعالیت داشته اند و بر اساس قانون نیز کمیسیون ماده ۱۰ احزاب به همه احزاب مجوز صادر کرده که هم در دولت اصلاح طلب‌ها بوده و هم اصولگرایان. اما چه حزب و گروهی می‌توانند فعالیت کنند؟ آزادی سیاسی فقط ریختن کف خیابان است؟ آیا باید نظام تبعیض بین نخبگان قرار دهیم؟ آقای پزشکیان به بچه‌های دانشگاه آزاد توهین کرده و گفته بی سوادند آیا می‌خواهیم چنین نظامی را ایجاد کنیم؟ در حوزه اقتصادی می‌خواهیم مردم سالاری کنیم یا می‌خواهیم همه چیز دست یک عده خاص باشد؟ نفت دست تیم آقای زنگنه و نعمت زاده باشد، ساخت و ساز دست آقای آخوندی و شرکت‌های انبوه سازی آقای آخوندی باشد؟ ما می‌خواهیم به مردم نقش دهیم یا به افراد خاص؟»
وی افزود: «آقای جلیلی به شایسته سالاری و مردم سالاری اعتقاد دارد و انحصاری عمل نمی‌کند. حتما در انحصار دولت رانت و سیاست‌های انقباضی رخ می‌دهد. نمی‌توانیم اقتصاد را به یک طایفه و گروه بدهیم. مردم خودشان باید اقتصادشان را بسازند. مردم خوشان بلدند شرایط را با نظارت کنترل کنند. فجایعی که در بورس رخ داد نباید تکرار شود. من نمی‌گویم آقای پزشکیان باید پاسخگوی این مسائل باشند، اما می‌گویم به تیمی که اطراف خود چیده با دقت بیشتری نگاه کند. خشونت اقتصادی فعلی کمر اقتصاد خانوار را خرد کرده و باید هر چه سریعتر فشار‌های اقتصادی را حل کنیم. نمی‌شود با روش انگلیسی کشور را اداره کرد. انگلیسی‌ها هم می‌گویند تفرقه بینداز و حکومت کن. آقای پزشکیان این شیوه را رقم زده که می‌گویند هر که با ما است خوب است و شهروند درجه یک است و هر که با ما نیست شهروند درجه دو است. ما چنین طرز تفکری را قبول ندارم.»