به گزارش خبرنگار علم و فناوری خبرگزاری برنا؛ این پلاستیک جدید که زیست‌پلاستیک (بیوکامپوزیت) نام دارد، از موادی موسوم به آمیلوز و سلولز تشکیل شده‌اند که در گیاهان فراوان هستند و به‌طور طبیعی تجزیه می‌شوند. آمیلوز از محصولاتی نظیر ذرت، سیب‌زمینی، گندم و جو استخراج می‌شود.
سلولز نیز یک کربوهیدرات است که در تمام گیاهان وجود دارد. محققان از نانوسلولزهای موجود در پسماندهای تولیدکنندگان محلی شکر استفاده کرده‌اند که به‌نوبه‌خود از چغندر قند استخراج می‌شوند.
آمیلوز و سلولز، زنجیره‌های مولکولی بسیار طولانی تولید می‌کنند و به دو روش می‌توانند بیوکامپوزیت مذکور را تشکیل دهند که شامل حل کردن مواد خام در آب و ترکیب آن‌ها، یا گرم کردن آن‌ها تحت فشار است. در این روش‌ها، تکه‌های کوچک شبیه قرص تولید می‌شوند که می‌توان آن‌ها را به شکل‌های مختلف درآورد؛ این زیست‌پلاستیک می‌تواند به‌طور کامل در طبیعت و طی کمتر از دو ماه تجزیه شود و آلودگی ناشی از پسماندهای کشاورزی را نیز کاهش دهد.