به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری برنا؛ اثر گلخانه‌ای مانند یک پتو گرم دور زمین عمل می‌کند و شامل گاز‌هایی نظیر دی‌اکسید کربن، متان و بخار آب است که گرما را در خود محبوس می‌کنند.
این پدیده طبیعی دما را در سطحی بهینه برای حیات نگه می‌دارد. اما فعالیت‌های انسانی، به‌ویژه سوزاندن سوخت‌های فسیلی، این اثر را تشدید کرده و سطح دی‌اکسید کربن را افزایش داده است. این امر تعادل انرژی زمین را مختل کرده و موجب افزایش دما می‌شود.
اثر گلخانه‌ای فرآیندی است که در آن گرما در نزدیکی سطح زمین توسط مواد معروف به «گازهای گلخانه‌ای» محبوس می‌شود. تصور کنید این گاز‌ها مانند یک پتو دنج دور سیاره ما را فرا گرفته‌اند و به حفظ دما‌های بالاتر از آنچه که باید، کمک می‌کنند.
گازهای گلخانه‌ای شامل دی‌اکسید کربن، متان، اوزون، نیتروژن اکسید، کلروفلوئورکربن‌ها و بخار آب هستند. بخار آب که به تغییرات دما واکنش نشان می‌دهد، به عنوان «بازخورد» شناخته می‌شود، زیرا اثر نیرو‌هایی را که ابتدا باعث گرم شدن می‌شوند، تشدید می‌کند.
دانشمندان دریافته‌اند که دی‌اکسید کربن نقش کلیدی در حفظ ثبات جو زمین دارد. اگر دی‌اکسید کربن از جو حذف شود، اثر گلخانه‌ای زمین فرو می‌ریزد و دمای سطح زمین به طور قابل توجهی حدود ۳۳ درجه سلسیوس (۵۹ درجه فارنهایت) کاهش می‌یابد.
گازهای گلخانه‌ای بخشی از جو زمین هستند. به همین دلیل، زمین اغلب به عنوان «سیاره طلایی» نامیده می‌شود – شرایط آن به قدری مناسب است که نه خیلی گرم و نه خیلی سرد است و اجازه می‌دهد زندگی شکوفا شود. بخشی از چیزی که زمین را این‌گونه مطلوب می‌سازد، اثر گلخانه‌ای طبیعی آن است که دمای متوسط ۱۵ درجه سلسیوس (۵۹ درجه فارنهایت) را حفظ می‌کند.
با این حال، در قرن گذشته، فعالیت‌های انسانی، به‌ویژه سوزاندن سوخت‌های فسیلی که منجر به انتشار دی‌اکسید کربن و دیگر گازهای گلخانه‌ای به جو شده، تعادل انرژی زمین را مختل کرده است. این امر منجر به افزایش دی‌اکسید کربن در جو و اقیانوس‌ها شده و سطح دی‌اکسید کربن در جو زمین به طور مداوم در حال افزایش است و گرمای اضافی را در نزدیکی سطح زمین محبوس کرده و موجب افزایش دما می‌شود.
انتهای پیام/