به گزارش خبرگزاری برنا، متن یادداشت محمود حبیبی، عضو هیات علمی دانشگاه به شرح زیر است: مطابق آموزه‌های قرآنی، اراده انسان در راستای مشیت و اراده الهی قرار گرفته است. اگر انسان امور زندگی خود را بر مدار تسلیم و جلب رضایت خداوند قرار دهد، باری تعالی نیز، محبت او را در قلوب انسان‌ها قرار داده و دل‌های مردم را به سمت او رهنمون می‌سازد. خداوند در آیه ۹۶ سوره مریم معروف به آیه "وُدّ" می‌فرماید: «إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدّاً» یعنی "خدای رحمان کسانی را که ایمان آورده‌اند و کار‌های شایسته کرده‌اند، محبوب دل‌ها می‌گرداند. همچنین آیه ۱۱۲ سوره بقره می‌فرماید: "بَلَى مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَلَهُ أَجْرُهُ عِندَ رَبِّهِ وَلاَ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلاَ هُمْ یَحْزَنُونَ" یعنی کسى که با اخلاص به خدا روى آورد و نیکوکار باشد، پس پاداش او نزد پروردگار اوست لذا در زندگی به هیچ وجه دچار خوف و هراس و حزن واندوه نمی‌گردد.
۱- اتحاد، همدلی، همبستگی با "اثبات هویت حق" نه "اثبات منیت":
یکی از اصول و ارزش‌های مهم اسلامی، توحید و اعتقاد به وحدانیت است. آیه ۲۹ سوره زمر در خصوص مبنای اعتقاد به توحید می‌فرماید: "ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا رَجُلًا فِیهِ شُرَکَاءُ مُتَشَاکِسُونَ وَرَجُلًا سَلَمًا لِرَجُلٍ هَلْ یَسْتَوِیَانِ مَثَلًا الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَکْثَرُهُمْ لَا یَعْلَمون" یعنی "آیا شخصی که اربابانی متعدد دارد و همه مخالف یکدیگر و هر کدام او را به کاری پر رنج و زحمت می‌گمارند با آن شخصی که تسلیم امر یک نفر است حال این دو شخص یکسان است؟! " به طور حتم راه سعادت بشریت، رسیدن به وحدت در همه ابعاد زندگی است.
مطابق آموزه‌های قرآنی، توحید صرفا در اعتقاد به وحدانیت خداوند خلاصه نمی‌شود بلکه یکی دیگر از مظاهر توحید وحدت و همسبتگی انسان‌ها بدون تفرقه و اختلاف پراکنی است به طوریکه می‌توان ادعا کرد هرگونه تفرقه و اختلاف از جانب شیطان و نفس اماره است.
از همین رو، خداوند در سوره مبارکه أنفال آیه ۴۶ می‌فرماید: "أَطیعُوا اللَّهَ وَرَسولَهُ وَلا تَنازَعوا فَتَفشَلوا وَتَذهَبَ ریحُکُم وَاصبِروا إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصّابِرینَ" یعنی فرمان خدا و پیامبرش را اطاعت نمایید و بین خودتان "نزاع و کشمکش نکنید"، زیرا در این صورت" قطعا ضعیف و سست" خواهید شد، و "قدرت و ابهت" شما از بین می‌رود لذا صبر و استقامت پیشه کنید که خداوند با صابرین است.
در خصوص علل نزاع و درگیری می‌توان گفت غالبا نزاع و دعوا بر سر تعلّقات دنیاست. انسان در جهاد، برای از میان بردن باطل تلاش می‌کند تا حق را جایگزین باطل کند؛ اما در نزاع و دعوا دو باطل با هم می‌جنگند، دو منِ نفسانی با یکدیگر درگیر می‌شوند. نزاع" اثبات منیّت" می‌کند در حالی که در بندگی باید" اثبات هویّت حق" شود نه منیّت من.
نکته قابل توجه در آیه ۴۶ انفال این است که خداوند "نتیجه قطعی اختلاف و نزاع" را "رخوت و سستی و ضعیف" شدن مومنین دانسته است یعنی اینکه «لازمه استواری و پایداری» «وحدت، همبستگی و همدلی» است.
تحقق این امر برای نهاد‌های صنفی مانند کانون‌های وکلا بسیار حائز اهمیت است.
محمود حبیبی
نائب رئیس اسکودا
عضو هیات علمی دانشگاه
انتهای پیام/