به گزارش خبرگزاری برنا، امید هسته ای نوشت: وزیر امور خارجه آلمان طی روزهای اخیر در صدد است نقش فعال و پررنگی در مذاکرات هسته ای ایران و اعضای 1+5 ایفا کند. این نقش آفرینی از یک سو معطوف به عضویت آلمان در گروه 1+5 و از سوی دیگر، معطوف به رویکرد خاص برلین در مذاکرات هسته ای با جمهوری اسلامی ایران می باشد.
آنچه مسلم است این است که آلمان از ابتدای مذاکرات هسته ای با ایران با رویکرد ایجابی تری نسبت به دو کشور اروپایی دیگر یعنی انگلیس و فرانسه حاضر شده است. اظهارات اخیر وزیر امور خارجه آلمان در خصوص مذاکرات هسته ای با ایران در نوع خود قابل تامل است.
والتر اشتاین مایر در این خصوص می گوید : " در حال برداشتن آخرین قدم ها هستیم که البته قدم های سخت و دشواری است. به بازی فینال رسیده ایم. سال ها مذاکره سخت و طولانی داشتیم. بانگاه به 12 ماه گذشته دیدیم که ایران بسیار مصمم و مصر بود که مذاکرات هسته ای را به پیش ببرد."
وزیر امور خارجه آلمان از بازی فینال و مرحله سخت مذاکرات هسته ای سخن به میان آورده است، ادعا و اظهار نظری که کاملا صحیح به نظر می رسد. هم اکنون مذاکرات هسته ای ایران و اعضای 1+5 وارد مرحله ای شده است که طرف مقابل و به طور خاص دو کشور آمریکا و فرانسه باید تصمیم واقعی خود را در راستای رسیدن توافق نهایی اتخاذ کرده و در این مسیر از اراده کافی و لازم برخوردار باشند.
بدون شک اگر چنین اراده ای وجود داشت، توافق هسته ای میان ایران و اعضای 1+5 بسیار زودتر از موعد فعلی صورت می گرفت. اما با همه این تفاسیر ،نباید فراموش کرد که آلمان در برهه فعلی دقیقا به مانند دیگر اعضای 1+5 وظایف و مسئولیتهای خاص خود را بر عهده دارد.
چندی پیش دکتر روحانی رئیس جمهور کشورمان صراحتا اعلام کرد که جمهوری اسلامی ایران گام های لازم را برای رسیدن به توافق هسته ای برداشته است و هم اکنون نوبت طرف مقابل است. بدون شک، اشتاین مایر و دیگر مقامات آلمانی نیز چنین پیامی را شنیده و محتوای آن را درک کرده اند. برلین،در راستای نقش آفرینی فعال خود در مذاکرات هسته ای لازم است ضمن پذیرش واقعیات مربوط به صلح آمیز بودن فعالیتهای هسته ای کشورمان، در مقابل زیاده خواهی های صورت گرفته از سوی کشورهایی مانند فرانسه و ایالات متحده آمریکا نیز ایستادگی نماید.
این ایستادگی، در ادوار قبلی مذاکرات هسته ای به صورتی کامل از سوی طرف آلمانی صورت نگرفت. به عبارت بهتر، برلین در عمل تلاش شایانی برای تعدیل مواضع افراطی و تند طرفهای دیگر نکرد. در جریان مذاکرات آذرماه وین، اشتاین مایر در مذاکرات هسته ای با ایران حضوری فعال داشت اما در نهایت شاهد بودیم که متعاقب زیاده خواهی های واشنگتن و پاریس و تاثیرپذیری این دو از لابی های عربی و صهیونیستی، مذاکرات به نقطه پایانی نرسد.
در جریان آن مذاکرات نیز اشتاین مایر اعلام کرده بود که طرفین در مرحله حساس و پایانی مذاکرات قرار دارند و باید در راستای رسیدن به توافق نهایی تصمیم های لازم و واقعی اتخاذ شود. اما سوال اصلی اینجاست که در آن زمان اشتاین مایر چه اقدام عملی در راستای اتخاذ تصمیم واقعی از سوی اعضای 1+5 صورت داد ؟ بدون شک شخص اشتاین مایر و دیگر مقامات آلمانی نیز معترف هستند که برلین در آن برهه اقدام موثری در راستای مقابله با زیاده خواهی های غیر متعارف پاریس و واشنگتن صورت ندادند.
در حال حاضر نیز برلین در راستای رسیدن به توافق نهایی با ایران باید اقداماتی عملی و عینی صورت دهد، اگرنه بر همگان مسجل است که طرفین به مرحله فینال رسیده و رسیدن به توافق هسته ای معلول وجود اراده سیاسی در میان طرفین است.
این اراده سیاسی از ابتدا در طرف ایرانی وجود داشته است، زیرا جمهوری اسلامی ایران نسبت به صلح آمیز بودن فعالیت های هسته ای خود به طور کامل اطمینان دارد اما در مقابل، شاهد سنگ اندازی های مختلف طرف مقابل در مسیر مذاکرات هسته ای و ارائه تعاریف غیرسازمان یافته و غیرحقوقی از مقولاتی مانند "اعتمادسازی" و ... بوده ایم.
از این رو، اشتاین مایر و دیگر اعضای 1+5 جهت پشت سر گذاشتن این مرحله حساس، لازم است تصمیماتی واقعی و صحیح را اتخاذ کنند. در این معادله پیچیده، برلین باید متوجه وظیفه خود و دیگر اعضای 1+5 باشد،موضوعی که قطعا اشتاین مایر نیز نسبت به آن واقف است.
در نهایت اینکه چنانچه اشتاین مایر اعلام کرده است، مرحله فینال مذاکرات هسته ای پیچیده و سخت و تعیین کننده می باشد، اما برلین خود نیز بخشی از این معادله است. شاید بهتر بود اشتاین مایر در همان سخنان ، نقش کشور خود را به صورتی خاص در این معادله تشریح و یا لااقل توصیف می کرد.در هر صورت برلین به عنوان یکی از اعضای تروییکای اروپایی ، نقش مهم و پررنگی در این بازی فینال ایفا می کند.
آیا اشتاین مایر و دیگر مقامات آلمانی در این ساعات و روزهای حساس و تعیین کننده این نقش حساس را به خوبی ایفا خواهند کرد ؟