به گزارش سرویس ورزشی برنا مدال طلای او یکی از غیرمنتظره ترین و البته شیرین ترین مدالهای کاروان ایران در بازیهای آسیایی اینچئون بود. اسماعیل عبادی قهرمان 38 ساله تیروکمان کشورمان در بازیهای آسیایی اینچئون با حضور در خبرگزاری برنا از روزی که به سمت این رشته آمد و مدال اینچئونش و سال های سخت تعلیق تیر و کمان صحبت کرد که در ادامه می خوانید.
*چه شد که به سمت تیروکمان آمدید؟
سال 86 این رشته در آبیک تاسیس شد و همان موقع اطلاعیه ای زدند و من به همراه برادرم تصمیم گرفتیم شانس خود را در این رشته امتحان کنیم. من و برادرم رشته های زیادی را امتحان کردیم تا به تیر وکمان رسیدیم. دو هفته اول برادرم نمی آمد و می گفت تو هم دنبال نمیکنی ولی با اصرار من راضی شد تا سر تمرینات حاضر شود و بعد سفت و سخت تیر و کمان را پیگیری کردیم.
*نگاه شما از ابتدا حرفه‌ای بود یا فقط برای تفریح تیروکمان کار می‌کردید؟
دو کمان حرفه ای خریدیم ولی نگاه من کاملا تفریحی بود و همزمان با آن درس هم می خواندم اما برادرم در مسابقات شرکت می کرد. انتهای سال 88 بود که درسم تمام شد و در مسابقات کشوری در قالب تیم قزوین شرکت کردم و تیم ما موفق به کسب مقام اول شد. بعد از این اتفاق در خودم دیدم که می توانم به صورت حرفه ای تیر و کمان را دنبال کنم.
*اولین بار در چه سالی به تیم ملی دعوت شدید؟
سال 89 بود که همراه تیم قزوین عنوان دومی بازی های داخل سالن را بدست آوردم و به تیم ملی داخل سالن دعوت شدم. اما تیم داخل سالن هیچ مسابقه برون مرزی و اردوی و برنامه خاصی نداشت. سال بعد هم در مسابقات کشوری داخل سالن تیر انداختم و اول کشور شدم و دو ماه هم در اردو بودیم ولی به یک باره تیم به طور کامل منحل شد و من هم داخل سالن را رها کردم.
*چرا آنقدر که به بازیهای خارج سالن بها داده می‌شود به بازیهای داخل سالن توجه نمی‌شود؟
متاسفانه در آسیا به داخل سالن اهمیت نمی‌دهند اما در سطح اروپا و جهان اصل رقابت ها در مسابقات داخل سالن است که بزرگان تیر و کمان دنیا در آن جمع می شوند و یک جور کل کل بزرگ بین آن ها شکل می گیرد.
*شما تقریبا اتفاقی با این رشته آشنا شدید. به نظرتان بستر مناسبی برای استعدادیابی در کشور ما وجود دارد؟
الان نسبت به گذشته خیلی بهتر شده است. هفته پیش یک استعدادیابی بزرگ انجام شد و بعد از آن هم شاهد برپایی تیم ملی نونهالان بودیم. رسانه ها نقش غیر قابل انکاری را ایفا خواهند کرد و اگر آنها بیش تر توجه کنند، شاهد استقبال بیش تر مردم خواهیم بود.
*کامپوند و ریکرو چه تفاوت‌هایی با هم دارند و ما چرا در ریکرو پیشرفت خاصی نداشتیم؟
تکنیک این دو رشته کاملا باهم تفاوت دارد. می توان گفت کسی که ریکرو کار کرده باشد می تواند کامپوند کار کند ولی برعکس آن امکان ندارد.
*سال 91 که عضو تیم ملی شدی، دورانی بود که در تیم ملی حاشیه‌های زیادی بود؟ از آن دوران صحبت کن...
سالی بود که ما تعلیق شدیم. خودم سعی کردم زیاد وارد حاشیه ها نشوم ولی واقعا آن تعلیق خیلی ما را عقب انداخت. یکسال در هیچ مسابقه ای شرکت نکردیم. در آسیا فقط با کره رقابت داشتیم ولی بعد از تعلیق رقبای جدیدی چون فیلیپین، مالزی و... را پیش روی خود داشتیم.
*با وجود تمام این اتفاقات انتظار کسب مدال در اینچئون را داشتی؟
یک سال است که رفع تعلیق شدیم. از آن زمان توانستم با حریفانم حداقل یک بار مسابقه دهم و با توجه به رکوردهایی که بر جای ماند انتظار گرفتن مدال را داشتم اما طلا را نه.
*شب قبل از فینال چه حسی داشتی؟
مطمئن بودم که می برم و کاملا راحت و ریلکس بودم.با حریفم هم قبلا بازی کرده بودم و توانستم خودم را کنترل کنم. استرس اصلی من برای بازی با کره بود که به سختی پیروز شدم. از لحاظ سطح کار، نماینده کره و هند در یک لول بودند اما شرایط میزبانی حساسیت بازی با نماینده کره را دو چندان کرده بود.
*تصویرسازی خاصی هم برای مدال در برنامه خود گنجانده بودی؟
ما یکی از اصلی ترین تمرین هایی که انجام می دهیم، تصویر سازی است. یا حتی ما تمرین هایی را برای غلبه بر استرس داریم که آن ها را هم مرتبا انجام می دهیم.
*کیفیت بازی‌ها چطور بود؟
سطح مسابقات بسیار بالا بود و تمام کشورها سعی داشتند مدال بگیرند تا رتبه کشور خود را هم بالاتر ببرند. برای ما مسابقات جهانی تدارکی بود برای بازی های آسیایی و در این سطح مسابقه دادن واقعا مشکل است.
*در مسابقات ریو بازهم به صورت آزمایشی شرکت می‌کنید؟
بله. کامپوند آزمایشی است و ریکرو در مسابقات مدالی شرکت می کند.
*چه کشورهایی در این رشته صاحب سبک به شمار می‌آیند و شانس‌های نخست کسب مدال خواهند بود؟
آمریکا حرف اول را می زند و بعد از آن هلند، ایتالیا و روسیه تیم های صاحب سبک تیر و کمان به حساب می آیند.
*بازیهای پیش روی شما چه مسابقاتی خواهد بود؟
اسفندماه جایزه بزرگ آسیا را در پیش رو داریم. مهم ترین بازی ها، فروردین سال بعد است که بازی های جهانی شانگ های می باشد که در چهار مرحله به انجام خواهد رسید.
*خیلی کم حرف هستید و ما خیلی سخت از شما حرف کشیدیم. صحبت پایانی؟
من اصولا آدم کم حرفی هستم. جا دارد از دکتر کرد که مانند برادر در کنار من بود تشکر کنم. همچنین از دکتر معدن روانشناس تیم هم تشکر ویژه می کنم که نقش بسزایی در مدال های کسب شده تیروکمان ایفا کردند. آقای شجاعی هم تا آن جا در توانشان بود امکانات را برای ما فراهم کردند و جای دست مریزاد دارد. تنها مشکل ما تجهیزات است. 90% وسایل ما آمریکایی هستند و به خاطر مشکلات تحریم مجبوریم از کشور ثالث خریداری کنیم و همین هزینه های ما را دو چندان می کند و از مسئولین وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک که همیشه یار و یاور ما بوده اند، خواهش می کنیم رسیدگی کنند.