به گزارش سرویس ورزشی برنا، سعید فضل اولی و علی آقامیرزایی دو ورزشکار جوان کشورمان در بازی های آسیایی اینچئون که موفق به کسب مدال نقره ۱۰۰۰متر دو نفره شدند مهمان خبرگزاری برنا بودند و درباره نحوه ورودشان به این رشته و راهیابیشان به تیم ملی و مدال با ارزش اینچئون که کسب شد، صحبت کردند.
*چون مردم زیاد با رشته شما نیستند، خود شما را هم زیاد نمی شناسند. لطفا خودتان را معرفی کنید؟
فضل اولی: بنده سعید فضل اولی هستم. ۲۳ ساله از بندرانزلی. ۹ سال است قایقرانی کار می کنم و ۷ سال است که عضو تیم ملی ایران هستم و ۷ مدال آسیایی را تا به اینجا کسب نموده ام.
میرزایی:من هم علی آقا میرزایی هستم از بندر انزلی. حدود ۹ سال است که پارو می زنم و ۵/۷ سال است که عضو تیم ملی هستم و ۶ مدال آسیایی در کارنامه من وجود دارد.
*همان طور که گفتم، مردم زیاد با رشته شما آشنایی ندارند. توضیحی درباره کایاک بدهید و اینکه در چند بخش مسابقاتش برگزار می شود؟
فضل اولی: رشته کایاک در سر آب های آرام و در سه بخش ۲۰۰، ۵۰۰ و ۱۰۰۰ مترانجام می شود.
آقا میرزایی: ما کاملا صندلی داریم و پاروی دو طرف می زنیم؛ اما کانو روی یک زانو هستند و از یک طرف پارو می زنند.
*چه طور شد که به سمت قایقرانی آمدید؟
فضل اولی: مهد قایقرانی ایران، انزلی است. اولین مدال آسیایی در این رشته را نماینده ای از شهر ما گرفته است. در ضمن پدرم هم کارمند شیلات بود و به همین دلیل من از همان ابتدا با این ورزش آشنا شدم.
آقامیرزایی: من هم از بچگی با این رشته بزرگ شدم. از وقتی که خودم را پیدا کردم، آب و قایق را دیدم. البته پدرم، عضو تیم ملی قایقرانی بود ومن به این رشته علاقمند شدم.
*برای اولین بار چه زمانی به تیم ملی دعوت شدید؟
فضل اولی: هر دوی ما در سال ۸۶ عضو تیم ملی ب شدیم. حدود ۱۰ نفر بودیم که هر چند ماه یک بار به تهران می آمدیم و سطح آمادگیمان توسط مربیان تیم ملی سنجیده می شد. من اولین بار در سال ۲۰۰۸ در مسابقات جهانی حضور پیدا کردم.
*چرا در بازی های آسیایی گوانگژو شرکت نکردید؟
آقامیرزایی: ما در تمام اردوهای پیش از گوانگژو حضور داشتیم و رکوردهای خوبی هم به جا گذاشتیم؛ اما با صلاحدید مربی وقت تیم ملی، آقای شفر، به مسابقات گوانگژو اعزام نشدیم و نفرات باتجربه تر به این مسابقات رفتند.
من این شانس را هم داشتم که می توانستم در همان سال دوباره در مسابقات جوانان جهان شرکت کنم و مدال طلای این مسابقات را دریافت کنم.
*برسیم به بازی های آسیایی اینچئون. آماده سازی شما برای این رقابت ها چه طور بود؟
فضل اولی: واقعا باید از آقای دنیامالی تشکر ویژه ای بکنیم. ایشان با اسپانسری که گرفتند ما را به این مسابقات اعزام کردند و تا آن جا که توانستند، برای ما اردو گذاشتند. بهتر بود که اردوهای گرمسیری هم می داشتیم که به دلیل مشکلات مالی این اتفاق نیفتاد.
آقامیرزایی: ما از رقبایمان هم هیچ شناختی نداشتیم و این کار ما را سخت تر می کرد. تیم قزاقستان یک تیم فوق العاده حرفه ای بود که مدال المپیک را هم در کارنامه خود دارد.
فضل اولی: قرار بود با مجارستان هم اردوی مشترک برگزار کنیم که این اردو هم کنسل شد و نتوانستیم با آن ها اردو برگزار کنیم.
*انتظار کسب مدال داشتید؟
آقامیرزایی: کسی تصور نمی کرد ما در قایقرانی، با وجود این مشکلات مدال بگیریم، اما ما هم قسم شده بودیم تا این اتفاق بیفتد و خدا را شکر افتاد. روز قبل از مسابقه مربیمان، آقای اقلیمی به ما گفتند انتظار مدال طلا از شما ندارم ولی مدال نقره در دستان شماست. تمام تلاشتان را بکنید و به قزاقستان بچسبید. ما هم به صحبت های ایشان گوش کردیم و موفق به کسب مدال نقره شدیم.
فضل اولی: شب قبل از مسابقه با روانشناس تیم صحبت می کردیم. مسائل رزوتین را با ما کار می کرد اما ما استرس داشتیم. حریفان ما قدرتمند بودند. قزاقستانی ها سومی جهان را در کارنامه خود دارند.
*بعد از کسب مدال چه جایزه ای به شما داده شد و الان برای مراسم تقدیر قرار است چند مدال دریافت کنید؟
فضل اولی: ۵۰۰ دلار پای سکو به ما پول دادند و قرار شده برای مدالی که گرفتیم نفری ۳۵ سکه پاداش بدهند. از مسئولین ممنونیم، اما واقعا ما مثل دیگر رشته های تیمی نیستیم. ما تنها رشته دو نفره ای هستیم که نقره گرفتیم و ای کاش مسئولین وزارت ورزش و کمیته المپیک، جایزه کامل را به ما بدهند.
*استقبال مردم انزلی از شما چه طور بود؟
آقامیرزایی: استقبال مردم فوق العاده بود. آن ها برای من و سعید سنگ تمام گذاشتند و جا دارد از این عزیزان تشکر کنم. امیدوارم بتوانیم در بازی های آتی هم برای استان و شهرمان افتخارآفرینی کنیم.
*آقای فضل اولی در مورد آن پشتک معروفت بعد از کسب مدال نقره توضیح بده؟ از قبل برنامه ریزی کرده بودی؟
فضل اولی: به هر حال خیلی خوشحال بودم. من و علی، سختی های زیادی را تحمل کرده بودیم و این مدال خیلی برایمان ارزشمند بود. من پیش از این هم این کار را کرده بودم و قصد داشتم، در صورت کسب مدال، در آب پشتک بزنم که با کمک خداوند، مدال را گرفتیم و من هم پشتک زدم.
*آقای میرزایی گویا شما قبلا یک عمل قلب انجام داده ای؟ الان مشکلت برطرف شده است یا خیر؟
آقامیرزایی: بله. من حدود دو سال پیش به دلیل اینکه موقع مسابقه یک رگ اضافه در قلبم وجود داشت؛ دچار مشکل می شدم که بعد از مراجعه به پزشک، قلبم را آنژیو کردم و راه آن رگ بسته شد و در حال حاضر مشکلی ندارم و می توانم مسابقه بدهم.
*آقای فضل اولی، شما در بخش ۲۰۰ متر دو نفره هم شرکت کردی که موفق به کسب مدال نشدی؟ چرا؟
من در ۲۰۰ متر با علی محمدی پارو زدم و توانستیم به فینال برسیم؛ اما در این مرحله ششم شدیم و از کسب مدال بازماندیم. عملکردمان بد نبود و قسمت نیود؛ مدال بگیریم.
*در رشته شما چه کشورهایی قدرت اول محسوب می شوند؟
آقامیرزایی: کشورهای مجارستان، آلمان و پرتغال تیم های اول تا سوم جهان هستند و کشورهای بلوک شرق مثل قزاقستان هم در رتبه های بعدی جای دارند.
*شانس حضور در المپیک ریو را داریم؟
فضل اولی: بله. اگر حمایت از ما صورت گیرد؛ ما توانایی حضور در المپیک ۲۰۱۶ را داریم. اگر بتوانیم جزو ۱۰ تیم اول جهان باشیم؛ می توانیم در المپیک ۲۰۱۶ شرکت کنیم. سال آینده بازی های جهانی و آسیایی برگزار می شود که مسابقات کسب سهمیه المپیک هم به شمار می آید و ما باید در آن جا، مخصوصا بازی های آسیایی اندونزی برای کسب سهمیه تلاش کنیم.
*هدف بلند مدت شما چیست؟
فضل اولی: حضور در فینال المپیک ۲۰۲۰ و ان شاا... کسب مدال در آن بازی ها.
*شما در مسابقات لیگ هم شرکت می کنید؟
آقا میرزایی: بله. لیگ از پارسال شروع به فعالیت کرده و ما هم در آن شرکت می کنیم.
*دریافتی شما از لیگ پارسال چه قدر بود؟
فضل اولی: خجالت می کشم بگویم اما باور کنید ما برای یک فصل حضور در لیگ ۶۰۰ هزار تومان دریافتی داشتیم.
*حرف پایانی؟
آقامیرزایی: از پدر و مادرم تشکر می کنم. از آقای عبدی، خانم جهانی و آقای ساویزتشکر می کنم که پایه ما راساختند. قایقرانی اگر زیربنا نداشته باشد فایده ای نخواهد داشت. در نهایت از آقای محمود مرتضوی و ایرج اقلیمی هم تشکر ویژه می کنم.
فضل اولی: من هم از همه این عزیزانی که علی گفت، تشکر می کنم و قدردان آن ها هستم. پدر و مادرم زحمات بسیار زیادی برای من کشیده اند و اگر آن ها نبودند، با این هزینه های سنگین و درآمد کم نمی توانستم، دوام بیاورم. از مسئولین استان هم تشکر می کنم که در حد وسعشان به من و علی کمک کردند.