گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا / وقتی صحبت از نقاشی کشیدن به میان میاید اولین تصویری که در ذهنمان نقش می بندد شاید سه پایه نقاشی و قلمو و روپوشی است که با یادگاری های رنگارنگ از قلمو ها خط خط شده است . در عام ترین حالت ، نقاشی برایمان یاد آور جعبه مداد رنگی است و کاغذی سفید و تماشای آثار نقاشی ما را بیش از هر جیز به یاد آرت گالری ها می اندازد .
اما فراموش نکنیم که در عصر تکنولوژی هستیم . پدیده ای که حتی از هنر هم چشم برنداشته است و اگر عشق به هنر وجود داشته باشد حاصل پیوند تکنولوژی و هنر هم می تواند عالی شود .
از نقاشی چهره استاد های دانشگاه تا حمایت یکی از همان استادان
این جوان خلاق می گوید:« اینجا در کشورم که عاشقش هستم آنچنان که باید به خلاقیت ها توجه نمی کنند آنقدر بی توجه ای انجام می گیرد که چاره ای جز رفتن نمی ماند.»
بردیا با این جملات گفت و گو خود را با خبرگزاری برنا آغاز کرد و در مورد اینگه چگونه و چه شد که از مهندسی دل کند و پررنگ دل به نقاشی آنهم با تبلت رو آورد گفت :
« از 10 سالگی نقاشی می کردم ، نقاشی هایم همیشه مورد توجه معلمها بود ،بخاطرشان تشویق میشدم ، نقاشی با تبلت را 2 سال است آغاز کرده ام اما به طور حرفه ای از آذر یا دی ماه 93 بود که نقاش با تبلت شدم .واما قصه این سبک نقاشی از جایی شروع شد که دانشگاه دوره ای حرفه ای برای آموزش کاربران مبایل های نوت گذاشت .این کلاس برایم جالب بود ، توجه ام را جلب کرد و در کلاس ها شرکت کردم . اول همه چیز برایم تفریح بود . چهره استاد ها را می کشیدم و با همکلاسیهایم می خندیدیم ، یک روز یکی از استادها نقاشی ک از او کشیده بودم دید و به شدت عصبانی شد ،ولی بعداً همین استاد عصبانی ،از نقاشی هایم خوشش آمد و بسیار تشویقم کرد که این کار را ادامه دهم و این اولین انگیزه ام شد »
نتیجه سرچ های مختلف در گوگل انگیزه قوی ادامه کار
بردیا در ادامه گفت : « در گوگل عنوان نقاشی با تبلت را سرچ کردم ، برایم یک نقاشی باز کرد که تصویر یکی از هنرپیشگان هالیود بود که یک نقاش آمریکایی ادعا کرده بود آن را با تبلت کشیده است ،وقتی این نقاشی را بازکردم و روی آن دقیق شدم دیدم اصلاً نقاشی نیست ، بعداً هم معلوم شد یک تبلیغ برای آی پد بوده ، در نهایت بعد از مشخص شدن اینکه این نقاشی تبلیغ بوده و نه یک نقاشی واقعی و بعد از همه سرچ هایم متوجه شدم ،انگار در کل دنیا فقط من هستم که به این شیوه و با این سیاق نقاشی می کشم .
این اولین بودن انگیزه ای تازه در وجودم ایجاد کرد تا طراحی ،نقاشی که آغازگر سبکش من بودم را ادامه دهم ،به درخواست دوستان از کشیدن چهره های کارتونی به سمت کشیدن چهره های جدی با تبلت رفتم .»
نقاشی با تبلت با انیمیشن سازی تفاوت دارد
این هنرمند جوان و خلاق 25 ساله ایرانی از سبک و سیاق هنرش ، نقاشی با تبلت که او اولین در جهان است که به این نوع نقاشی رو آورده و نگاه به صفحات مجازی وی نگاه ها را خیره توانمندیش دراین هنر می کند چنین به برنا گفت و ادامه داد : « یک مبحث دیجیتال پینتینگ وجود دارد که برای ساخت انیمیشن استفاده می شود اما با کاری که من انحام میدهم متفاوت است . کار من از اول تا آخر نقاشی است آن هم با تبلت که نسبت به امکانات و برنامه های انیمیشن سازی خیلی قوی نیست . »
محمدرضا گلزار، رضا یزادنی ،نفیسه روشن ،عبدالله اسکندری و کوروش تهامی اولین هنرمندانی بودند که حامیم شدند.
هنرمند نقاش در خصوص حمایت هایی که تا کنون داشته است می گوید : « هیچ جایی را نمی شناسم یا نداریم که من برای ثبت هنرم به آنجا مراجعه کنم ، جالب اینجاست که بعضی ها که می گویند هنرمند هستند حتی حاضر نشدند صفحه اینستاگرامم را ببینند اما در بین همه هنرمندان توجه محمد رضا گلزار ، رضا یزدانی و نفیسه روشن نسبت به کارهایم برایم سبب انگیزه و خوشحالی بزرگی بود که از آنها تشکر می کنم همچنین آقای عبدالله اسکندری و کوروش تهامی هم برایم کامنت هایی گذاشتند که خیلی به من روحیه داد، وقتی محمد رضا گلزار شماره ام را خواست تا تصویرش را با تبلت نقاشی کنم خیلی خیلی خوشحال شدم واقعاً انگیزه بزرگی برایم شد . »
بازهم فرار مغزها درحال وقوع است
هنرمند جوان در خصوص آینده کارش می گوید : « تصمیم دارم بعد از سربازی از ایران بروم . خیلی مهم نیست که گالری بگذارم بیشتر دوست دارم اسمم تبلدیل به یک برند شود اما نسبت به آینده کارم دلم روشن است . یک هفته است که شروع به قبول سفارش کرده ام ، در این مدت استقبال خوبی از کارهایم شد ، برخلاف ظاهرش کار کم هزینه ای نیست هم هزینه مادی و هم هزینه معنوی کاری به شدت زمان بر و هزینه بر است . »
واما این هنرمند جوان کشور با این جملات گفت و گو خود با خبرگزاری برنا را به پایان برد .
در ایران گربه ایی شکلمان استعداد های فراوانی هست که اگر به موقع شناخته شوند نام هرکدامشان می تواند افتخاری برایمان شود . بسیار بردیاها که در گمنامی به سر میبرند که ای کاش میشد همه را شناسایی کرد و داستان همه شان را شنید و از همه مهمتر اینکه دانست که چگونه باید از این استعداد ها حمایت کرد که حتی به ذهنشان هم نرسد که برای رشد هنرشان کوچ کنند و از این دیار و وطنشان بروند.