لمپن یا لمپنیزم. واژای که این روزها بیش تر از هر زمان دیگری به گوش می رسد و این لفظ بیش تر در ورزش کشور ما و خاصه در رشته پر طرفدار فوتبال مرسوم شده است.حالا دو سوال اساسی مطرح می شود. اول اینکه اصلا لمپن کیست و آیا در فوتبال ما چنین افرادی وجود خارجی دارند یا خیر؟
لمپن در فرهنگ لغت به معنی لات، پست ترین فرد جامعه، باج گیر، خبرچین و پا انداز است. این لفظ البته در جامعه ما از ابتدا تعاریف متفاوتی داشته و در همه عرصه ها از سیاست تا سینما و ورزش وجود داشته ودارد و همواره معانی و برداشت های متفاوتی از آن شده است. در گذشته شعبان بی مخ ها و باباشمل ها نشان دهنده لمپن بودند ولی حالا گزینه های روی میز بیش تر شده اند و هر لمپن، سیاست کاری خاص خود را دارد.
اما در مجموع می توان گفت؛ لمپن ها افرادی هستند که با رفتارهای غیر عادی نظیر آرایش و پوشش متفاوت و خلاف عرف وانجام دادن برخی حرکات و نمایش های تخریبی خود را از بقیه متمایز می کنند.
لمپن ها در سه درجه تقسیم بندی می شوند: درجه اول لمپن های تهدید کننده هستند. کسانی که غیر مستقیم تهدید می کنند و به مردم ناسزا می گویند.
درجه دوم شامل زورگوها می شود . کسانی که مردم را به صورت مستقیم تهدید می کنند و آن ها را مورد آزار و اذیت قرار می دهند و درجه سوم نابودکننده ها که قانون شکن هستند و علاقه عجیب و حریصانه ای به آزار روحی و روانی دیگران دارند.
آن ها نمی توانند امور خود را با ادب و نزاکت به پیش ببرند و مدام در حال توهین و هتاکی به دیگران هستند و هر روز دایره بی حرمتی های خود را وسعت می بخشند. آن ها برای رسیدن به پست خود از هیچ تلاشی و کاری مضایقه نمی کنند.
ایشان برای امرار معاش و گذران زندگی غالبا به کارهای ناشایست و ضد انسانی تن می دهند.
بله. همه این موارد مصداق یک فرد لمپن است. کسانی که در جامعه رفتارهای پرخاشگرانه دارند، کسانی که برای گذران زندگی به کارهای ناشایست و ضد انسانی تن می دهند و بی دلیل دروغ می گویند.
این تعاریف مصداق های زیادی در جامعه و علی الخصوص فوتبال ما دارد. پدیده لمپنیزم چند سال پیش بعد از مصاحبه جنجالی واعظ آشتیانی که غیرمستقیم سرمربی وقت استقلال را لمپن نامید، همه گیر شد. بعد از آن برخی مربیان و مدیرها همدیگر را با این واژه خطاب می کردند. در حالی که همین بی ادبی ها، آن هم در ملا عام و در رسانه های ملی، نوشتاری و مجازی خود مصداق یک فرد لمپن است.
افراد زیادی در فوتبال ما هستند که خلقیات عجیب و غریب کم ندارند. ایرانی و خارجی و مدیر و غیر مدیر هم نمی شناسد. از یقه بازها و زنجیر طلا ها بگیرید تا نوچه دارها و فحاش ها. کسانی که برای رسیدن به مدینه فاضله خود قبح ها را می شکنند و با متوسل شدن به کارت به کارت و دلالی بازیکن در پی کسب افتخار بوده و هستند.
دیگر خصلت آن ها عوام فریبی است. آن ها راه گمراه کردن افکار عمومی را به خوبی می شناسند.
لمپن های ورزش ما سواد درست و حسابی هم ندارند و در مجامع بین المللی حسابی گل کاشته اند. یادمان نرفته، متن سخنرانی فینگیلیش یکی از مدیران عالی رتبه ورزش کشورمان را.
البته جامعه لمپن ها افتخار حضور افراد باسواد را در هم خود دارد. افرادی که یک روز به نشان لیاقتشان می نازند و روز دیگر با رفتارشان پشت به آن می کنند. چون فقط پست برایشان مهم است.
آن ها در اصطلاح غیریت ستیزهستند. یعنی کسانی که اعتقاد دارند هر که با ما نیست از ما نیست، دیگری دشمن ماست، دشمنی که باید نابود شود.
یکی دیگر از عادات لمپن های وطنی ما خندیدن و خندادن است. یک گروه از این افراد می خندند و اشک در می آورند و گروه دیگر اشک می ریزند و به خنده در می آورند و هر دو اهداف خاص خود را دنبال می کنند.
اما در چند سال اخیر این افراد کم کم در حال رفتن به انزوا هستند. چرا که درک جامعه بالا رفته و در حال صنعتی شدن هستیم. از طرفی مردم، رفتارهای این گونه اشخاص را دیگربر نمی تابند. اگر نگاه کنید دیگر حرف ها و حرکات آن ها آن چنان تاثیر گذار نیست و به قول معروف حنایشان برای مردم رنگی ندارد.
البته همان طور که جامعه در حال پیشرفت است؛ لمپن ها هم بیکار ننشسته اند و با زرق و برق های وارداتی به دنبال بهشت خاص خود هستند. این گونه از لمپن ها خطرات بیش تری به همراه دارند چون کاملا با هدف و فکر حرکت می کنند.
اما به هر حال این روزها خوشبختانه لمپن ها به بهشت نمی روند.