به گزارش خبرگزاری برنا، شبکه مجازی آستان نوشت: هرگاه موضوع رابطه انسان و حیوان در کشور ما مطرح می‌شود، یک جور دوگانگی بوجود می‌آید. برخی معتقدند که رفتار دوستانه انسان‌ها با حیوانات از ضروریات بدیهی است و برخی دیگر به نجس بودن، کثیف بودن یا آزاردهنده و وحشی بودن برخی حیوانات اشاره می‌کنند.
مساله این است که مثلا نجس بودن سگ، وحشی بودن پلنگ یا کثیف‌کاری‌های پرندگان، گناه یا جرم آنها نیست بلکه طبیعت آنهاست.
سال‌هاست که انسان‌ها پای خود را به طبیعت که زیستگاه اصلی حیوانات است، باز کرده و کاملا خودخواهانه توقع دارد که حیوانات خود را با این زندگی جدید مطابقت دهند، حال آنکه این ما هستیم که باید اقتضاعات زندگی طبیعی حیوانات را درک کنیم. پای این صحبت‌ها که به میان می‌آید، خیلی از ما در مقام حرف و سخن تاکید می‌کنیم که باید به حیوانات به عنوان مخلوقی از مخلوقات خداوند - که در بسیاری از مواقع از آنها در جهت تامین مایحتاج خود بهره می‌بریم - احترام بگذاریم، اما در مقام عمل، واقعا چند درصد این موضوع را رعایت می‌کنند؟
چند نفر از ما حیوانی را نیمه‌جان دیده‌ایم و به جای اینکه بی‌تفاوت از کنارش رد شویم، آن زبان‌بسته را به یک دامپزشک رسانده‌ایم؟ ر کنار مسائل اخلاقی و انسانی، شرع مقدس اسلام هم انسان‌ها را از آزار رساندن به حیوانات و بی‌احترامی به آنها منع کرده است؛ چنانکه حتی برای ذبح حیوانات حلال گوشت هم آدابی را عنوان کرده است.
ادامه پرونده را در اینجا بخوانید.