بهترین ها، بدترین ها و پدیده ها

به گزارش سرویس ورزشی برنا، لیگ چهاردهم به پایان رسید. با همه حرف و حدیث هایش. در این لیگ مانند ادوار قبلی بازیکنان خوب و بد زیادی داشتیم. بازیکنانی که گاه باعث پیروزی تیمشان شدند و گاه، مقدمات باخت تیمشان را فراهم کردند. چند بازیکن ستاره بودند و خوش درخشیدند و چند بازیکن نمایشی ضعیف تر از حد انتظار داشتند و توقعات را برآورده نکردند. در این بین سهم چند بازیکن از بقیه در این دو بخش بیشتر بود و بیش تر به چشم آمد. در ادامه قصد داریم 11 بازیکن برتر لیگ چهاردهم، 11 بازیکن ضعیف لیگ امسال و ۱۱ پدیده فصل ۹۳-۹۴ را باهم مرور کنیم که در ادامه می خوانید.

تیم بهترین ها

1. سیدمهدی رحمتی: دروازبان 33 ساله ای که تمام تلاش خود را کرد تا پیکان را در لیگ نگه دارد اما نتوانست. شاید تنها بازیکن پیکان که نمایشش در طول لیگ چهاردهم تحسین برانگیز به نظر می رسید؛ سید فوتبال ایران بود. کسی که با دریافت 29 گل یکی از بهترین آمارها را از خود به جای گذاشت و شاید اگر پیکان به همین اندازه می توانست دروازه حریفان را باز کند؛ الان خودروسازان در لیگ برتر باقی مانده بودند.
2. لئوناردو پادووانی: برزیلی سابق فولاد خوزستان در این فصل در نفت عملکرد فوق العاده ای داشت. او هم، در دفاع عملکرد جالبی داشت و هم در حمله بارها و بارها به داد نفت رسید. بدون شک حضور پادو یکی از اصلی ترین دلایل موفقیت طلایی های تهرانی در فصل جاری بود.
3. کارلوس دوس سانتوس: مدافع 30 ساله و برزیلی ذوب آهن، یکی از باثبات ترین مدافعان لیگ چهاردهم بود. این بازیکن که فصل پیش به جمع ذوبی ها اضافه شد؛ موفق شد نمایش قابل قبولی در لیگ امسال داشته باشد و بازی خوبش در کنار عملکرد جالب ذوب آهن در این فصل، دیده شد. سانتوس هم مانند پادووانی حضور مثمر ثمری در حملات داشت و 3 گل برای تیم تحت هدایت یحیی گل محمدی وارد دروازه حریفان کرد.
4. احسان حاج صفی: همیشه در سطح خوبی قرار داشته و هیچ گاه بازی ناامید کننده ای از او در سپاهان ندیدیم. اما این فصل و مخصوصا در هفته های پایانی که سپاهان گوی سبقت را از بقیه رقبا ربود؛ نقش احسان حاج صفی پر رنگ تر از گذشته بود. مدافع هافبک چپ سپاهان با قدرت حمل توپ بالا و سانترهای خطرناکش بارها و بارها مهاجمان این تیم را در موقعیت گلزنی قرار داد و به آن ها پاس گل داد و بدون شک جای گرفتن او در ترکیب اصلی بهترین های لیگ چهاردهم امری طبیعی بود.
5. رامین رضاییان: رامین رضاییان توسط عبدالله ویسی  و در صبا به فوتبال ایران معرفی شد اما اوج شکوفایی این بازیکن 25 ساله و ساروی بدون شک در لیگ 94-93 بود. جایی که بدون هیچ گونه تردیدی رامین یک تنه راه آهنی ها را  در لیگ برتر نگه داشت. او با زدن 9 گل و دادن 7 پاس گل برای هم تیمی هایش فصل فوق العاده ای را پشت سر گذاشت.
6. امید ابراهیمی: سه یا چهار سالی می شود که پای ثابت بهترین های لیگ برتراست. امید ابراهیمی بازیکن با اخلاق و 28 ساله استقلال، در اولین فصل حضورش در این تیم پر طرفدار، علی رغم نتیجه ناامید کننده ای که تیمش گرفت؛ با انجام بازی های کم اشتباه و همچنین زدن 9 گل به عنوان یکی از گلزن ترین هافبک های ایران لقب گرفت.
7. محمد نوری: تا زمانی که علی دایی سرمربی پرسپولیس بود؛ تقریبا به یک نیمکت نشین محض تبدیل شده بود اما با آمدن درخشان، توانست توانایی های بالای خودش را اثبات کند و به نحوی تولد دوباره ای برای خودش رقم بزند. نوری به جز پاس گل هایی که داد؛ بارها با گل هایش از جمله گل در دربی کمک حال سرخپوشان تهرانی شد.
8. ایمان مبعلی: لقب مهندس فوتبال ایران تنها برازنده ایمان مبعلی است. هافبک حالا دیگر کهنه کار ایذه ای نفت تهران توانست فصلی فوق العاده را همراه با تیمش سپری کند و با شایستگی فراوان در بین 11 مرد اصلی لیگ چهاردهم قرار بگیرد. پاس گل های مبعلی در این فصل برای نفت دو رقمی شد و از طرفی توانست به خوبی با تجربه بالایش جوانان نفتی را در زمین رهبری کند.
9. مهدی شریفی: سال پیش با 8 گل بهترین گلزن سپاهان شد. امسال هم با 12 گل این عنوان را تکرار کرد و همچنین به همراه شهباززاده بهترین گلزنان داخلی لیگ برتر شدند. شریفی در 5 بازی آخر سپاهان در لیگ، 6 گل زد و نقشی غیر قابل انکار در به ثبت رسیدن پنجمین قهرمانی تیمش در لیگ برتر داشت. شریفی با این روندی که در پیش گرفته، به زودی می تواند به یکی از مهاجمین اصلی تیم ملی تبدیل شود.
10. سجاد شهباززاده: یکی از بهترین خریدهای این فصل استقلال، با قدرت تمام کنندگی منحصر به فردش چندین امتیاز ارزشمند را برای آبی ها به ارمغان آورد و همچنین تک گل این تیم در دربی 79 را وارد دروازه نیلسون کوریا کرد. این بازیکن اردبیلی به همراه شریفی، با 12 گل بهترین گلزن ایرانی لیگ چهاردهم شد.
11. لوسیانو ادینیو:  بازگشت از این بهتر ممکن نبود. ستاره برزیلی تراکتورسازی در خط حمله با زدن 20 گل، آقای گل لیگ برتر شد و به بهترین گلزن خارجی لیگ کشورمان در طول یک فصل تبدیل شد. ادینیو در یک فصل، محبوبیت عجیب و غریبی بین هواداران آذری پیدا کرد و هر وقت که لازم بود خودش را نشان داد  و با فاصله بهترین گلزن فصل لقب گرفت و به یکی از جدی ترین نامزدهای کسب عنوان بهترین بازیکن این فصل تبدیل شد.

سرمربی: یحیی گل محمدی: با نتیجه ای که امسال با ذوب آهن گرفت؛ اثبات کرد کارش را بلد است. بد هم بلد است. ذوب آهن با یحیی، به گواه خیلی از کارشناسان، بهترین فوتبال حال حاضر فوتبال ایران را بازی می کند. آن ها با 34 امتیاز بهترین تیم نیم فصل دوم هم بودند و اگر این کیفیت را در بازی های نخستشان تکرار می کردند؛ حالا به جای سهمیه آسیایی، لیگ را برده بودند. احتمالاحالا پرسپولیسی ها افسوس از دست دادن یحیی را می خورند.

تیم بدترین ها

1. حامد لک: زمانی که در صبا به فوتبال ایران معرفی شد؛ هیچ گاه هیچ کس تصورش را نمی کرد که زمانی به این روز دچار شود که دلیل اصلی ناکامی تیمش لقب بگیرد. شاید تراکتوری ها پیش از آنکه بابت قهرمان نشدنشان از فغانی و اتفاقات حاشیه ای بیرون از زمین شاکی باشند؛ باید از دست لکی عصبانی باشند که نه تنها مقابل نفت و نه تنها در لیگ بلکه در بازی های لیگ قهرمانان آسیا هم موجبات حذف تیمشان را فراهم کرد و تقریبا به هیچ توپی نه نگفت. لک برای به دست آوردن این جایگاه رقیب سرسختی چون سوشا مکانی داشت که با موفقیت توانست رقیب و دوست خود را کنار بزند و به عنوان بدترین دروازبان لیگ چهاردهم نام بگیرد.
2. امیرحسین صادقی: دو سال پیش بود که قول داد طوری بازی کند که در جام جهانی 2014 همراه تیم ملی به برزیل برود و رفت. امیر حسین صادقی یک از مسافران تیم ملی در جام جهانی بود و اتفاق عملکرد خیلی خوبی هم در این مسابقات داشت. اما پایان جام جهانی و آغاز لیگ جدید، آغاز ناکامی امیر حسین هم بود. جایی که او بعد از چند هفته مصدومیت به ترکیب استقلال آمد و بدترین بازی های ممکن را برای ابی ها انجام داد و به عنوان یکی از دلایل ناکامی تیم امیر قلعه نویی در طول فصل نامیده شد.
3. ابراهیم کریمی: انتظار می رفت بعد از اینکه راه آهن با آن مشقت برای لیگ برتر بسته شد؛ بازیکن با تجربه و میدان دیده ای چون ابراهیم کریمی نمایش بهتری داشته باشد و با تجربه بالایش خط دفاعی جوان راه آهن را مدیریت کند اما ابراهیم در طول 19 دیداری که برای تیمش به میدان رفت نتوانست از عهده این ماموریت بر بیاید و یکی از علت های 48 گل خوردن راه آهن در لیگ چهاردهم به شمار می رفت.
4. هاشم بیک زاده: شاید در حال حاضر فقط دو نفر هستند که هاشم بیک زاده در برنامه های تاکتیکیشان جای داشته باشد و آن دو نفر امیر قلعه نویی و کارلوس کی روش هستند. بیک زاده دو سالی می شود که در سراشیبی افت به سر می برد و روز به روز از کیفیت فنی اش کاسته می شود و بیش تر روی اعصاب هواداران می رود. هاشم در این فصل هم چند بار ساز جدایی زد ولی هیچ کدام به سرانجام نرسید.
5. محمد خانزاده: پسر خوانده کی روش پس از گذراندن یک فصل خوب در ذوب آهن به تیم محبوبش بازگشت. اما این بازگشت به بدترین شکل ممکن صورت گرفت. خانزاده این بار به علت مشکلاتی که برای ماهینی به وجود آمد؛ بیش تر به بازی گرفته شد اما اشتباهات فردی زیادی که در طول فصل گریبان گیرش شد او را از ترکیب اصلی دور کرد و به حاشیه ها نزدیک کرد. حاشیه هایی که در قطر بر همگان نمایان شد و در نهایت به محرومیت سخت گیرانه نه ماهه اش از فوتبال انجامید.
6. جی لوید ساموئل: به واسطه سه فصل رویایی ای که در استقلال سپری کرد؛ با مبلغی میلیاردی و هنگفت به پیکان آمد اما نتوانست حتی 10% بازی های با کیفیتش در استقلال را تکرار کند و در نهایت به همراه پیکان به لیگ 1 سقوط کرد. باید ببینیم ساموئل سال آینده هم در فوتبال ایران باقی می ماند یا کشور ما را ترک خواهد کرد.
7. بهادر عبدی: به عنوان بزرگتر راه آهن از او انتظارات بسیار بالا بود. بهادر عبدی ریز جثه، برعکس چند سال قبل نتوانست نمایش دلچسبی داشته باشد و طی یک فصل حتی یک بار هم موفق به گلزنی نشد و بدون شک عنوان یکی از ناموفق ترین بازیکنان فصل برازنده اوست.
8. میلاد زنید پور: بعد از نمایش فوق العاده اش در سایپا و راه آهن دیگر چیزی از خود نشان نداد. هر روز بدتر از دیروز و هر بار فاجعه تر از دفعه قبل. هافبک چپ اهوازی نفت مسجد سلیمان 24 بار برای تیمش به میدان رفت اما نتوانست حتی یک بار دروازه حریفان را باز کند. باید ببینیم زنید پور بازهم می تواند یک تیم لیگ برتری برای فصل بعدش پیدا کند یا باید در لیگ 1 به فوتبالش ادامه دهد.
9. محسن مسلمان: ورود او به فوتبال همه را به ظهور یک بازی ساز با استعداد در فوتبالمان امیدوار کرد. چند سال اول هم خوب پیش رفت و محسن دو سال سربازی خود را به خوبی در ملوان پشت سر گذاشت و به ذوب آهن بازگشت. اما اوضاع متفاوت شده بود. مسلمان در پازل تاکتیکی گل محمدی جای نگرفت و نیم فصل به فولاد رفت تا زیر نظر دراگان اسکوچیچ مربی سابقش، دوباره به اوج بازگردد اما دراگان هم نتوانست از محسن بازی بگیرد و باعث شد یکی از بدترین سال های فوتبالی مسلمان در فوتبال ایران شکل بگیرد.
10. پیام صادقیان: دوست صمیمی نفر قبلی. کسی که اوضاعش صد برابر بد تر از اوست. پیام صادقیان یا پیام سقوطیان. این فصل هر جور حاشیه ای که ذهنتان به آن خطور کند از پیام سر زد. از درگیری با داور و هم تیمی تا سرپیچی از سرمربی و شکستن شیشه. یعنی او هر کاری که نباید انجام می داد را انجام داد و به تنها وظیفه اش که فوتبال بازی کردن بود؛ عمل نکرد و حالا در آستانه جدایی از سرخ ها قرار دارد.
11. سعید دقیقی: یکی از عجیب ترین آمارهای لیگ چهاردهم تعداد گل های زده پیکان است. این تیم در طول 30 بازی تنها 16 بار دروازه حریفان را باز کرد. آماری تاسف برانگیز برای تیمی که یکی از آماده ترین مهاجمان چند سال اخیر را در اختیار داشت. سعید دقیقی. بازیکن سابق تراکتورسازی که فصل کابوس واری را پشت سر گذاشت و همه کار کرد جز گل زدن. شاید اگر دقیقی نیمی از آمادگی فصل گذشته اش را داشت الان پیکان یکی از سقوط کننده ها نبود

سرمربی: امیر قلعه نویی: پر افتخارترین مربی تاریخ لیگ برتر ایران، حالا در بدترین دوران مربیگری خود به سر می برد. ژنرال در این فصل دو بار در دربی پایتخت به پرسپولیس باخت. در 5 رویارویی با مربیان خارجی، 5 باخت نصیبش شد و برای دومین سال پیاپی از گرفتن سهمیه آسیایی با آبی ها ناکام ماند. همه این ها در کنار هم باعث شد تا هدایت بدترین بازینان لیگ برتر امسال را به امیر قلعه نویی بسپاریم.

تیم پدیده ها

1. محمدرشید مظاهری: تقریبا نیمی از بازی های این فصل را درون دروازه ذوب ایستاد و توانست عملکرد قابل قبولی از خود به نمایش بگذارد و بهترین آمار را از لحاظ میانگین گل خورده در هر بازی داشته باشد. مظاهری در جام حذفی هم عالی کار کرده و یکی از علل اصلی رسیدن تیمش به فینال این مسابقات بوده است.
2. محمدحسین کنعانی زادگان:  با ورود فیروز کریمی توانایی های بالایش بیش تر به چشم آمد. زوج او و پورقاز به خوبی در ملوان جواب داد و توانست در 16 دیداری که انجام داد توجه کارشناسان را به خود جلب کند. این بازیکن 21 ساله سابقه حضور در پرسپولیس را دارد. گل حیاتی او به استقلال هنوز از یاد انزلی چی ها نرفته است.
3. وحید محمدزاده: مدافع ۲۶ ساله و ساوجبلاغی سایپا که در ۲۶ سالگی کمی دیر به فوتبال ایران معرفی شد. مدافعی که در فصل جاری با اعتماد مجید جلالی ۲۰ بازی برای تیمش انجام داد و دو گل هم وارد دروازه حریفان کرد. یکی از محسنات این بازیکن، دو پا بودنش است. وی به تازگی توسط کی روش به تیم ملی دعوت شد.
4. مهرداد قنبری: یکی دیگر از بازیکنانی که با اعتماد یحیی گل محمدی به ترکیب اصلی ذوب آهن رسید و در اکثر بازی های فصل برای تیمش بازی کرد و 2 بار هم موفق به گلزنی شد. قنبری می تواند با استیل فوق العاده اش روی ضربات ایستگاهی به کمک تیمش بیاید.
5. مهدی شیری: سال پیش در ملوان بازی کرد اما امسال و در نفت تهران به فوتبالدوستان معرفی شد. شیری کوتاه قامت است اما جنگندگی فوق العاده ای دارد و بارها و بارها طول زمین را بالا و پایین می کند و به سختی هم در جنگ های تن به تن شکست می خورد. شیری علی رغم سن پایینش در این فصل تنها یک کارت زرد گرفت. مطمئنا شیری در آینده ای نزدیک می تواند برای حضور در تیم ملی هم مدعی باشد.
6. احمد نورالهی: این فصل هر چه قدر برای پرسپولیس بد شروع شد و بد به پایان رسید؛ توانست دو بازیکن جوان را به این تیم و همچنین تیم ملی ایران معرفی کند. احمد نورالهی یکی از این دو بازیکن است. مهره 23 ساله و علی آبادی پرسپولیس با اعتماد به نفس بالایش توانست در زمان درخشان به یک مهره فیکس تبدیل شود و حالا یکی از اصلی ترین بازیکنان سرخپوش در چند هفته اخیر بوده است. یکی دیگر از ویژگی های بارز نورالهی شم بالای گلزنی اش است. او هم به خوبی به محوطه جریمه اضافه می شود و هم قدرت شوتزنی بالایی دارد.
7. سعید آقایی: بازیکن ۱۹ ساله تراکتورسازی در این فصل توانست خود را به فوتبال ایران معرفی کند. آقایی در پست هافبک با جنگندگی بالا و قدرت بازی خوانی بالا یکی از علل موفقیت تراکتورسازی در نیم فصل دوم بود.
8. علی کریمی: سپاهان همان قدر که خوب ستاره می خرد؛ خوب هم بازیکن تولید می کند. آخرین خروجی این کارخانه، علی کریمی است. هافبک بلند قامت و 22 ساله سپاهان که به عنوان یک رابط بسیار مفید بین خطوط حمله و دفاع سپاهان انجام وظیفه کرد. شاید به دلیل درخشش خیره کننده مثلث هجومی سپاهان، ارزش های کاری این هافبک خوش اخلاق به چشم نیامده باشد اما حسین فرکی می داند دوندگی و خلاقیت کریمی در به بار نشستن این قهرمانی فوق العاده تاثیر گذار بود.
9. امیرارسلان مطهری: بدون هیچ گونه تردیدی یکی از مهم ترین خروجی های این فصل فوتبال ایران امیر ارسلان مطهری بود. مهاجم 23 ساله و گرمساری نفت تهران به عنوان یک تعویض طلایی هر گاه کار شاگردان منصوریان گره خورده بود به میدان می آمد و نقش یک فرشته نجات را به نحو احسن بازی می کرد.مطهری 8 بار در لیگ برتر و دو بار در لیگ قهرمانان برای نفت گلزنی کرد و بدون شک از او چیزهای زیادی خواهیم شنید.
10. دانیال اسماعیلی فر: به انتهای لیگ نزدیک شده بودیم که ذوب آهن یک هافبک مهاجم جدید را وارد گود لیگ برتر کرد. این بازیکن کسی نبود جز دانیال اسماعیلی فر. بازیکن 23 ساله وساروی ذوب آهن با زدن 3 گل در 10 بازی یکی از تاثیر گذار ترین مهره های یحیی گل محمدی در کمر کش لیگ بود. دانیال دو گل حیاتی را وارد دروازه تیمهای استقلال و نفت کرد که اگر هر کدام به ثمر نمی رسید؛ شاید الان ذوب آهن سهمیه آسیایی را بدست نیاورده بود.
11. مهدی طارمی:۲۳ساله. اهل تنگستان بوشهر. با اخلاق. سر به زیر و فوق العاده با استعداد. با قدرت حمل توپ بی نظیر و یک تکنیکی مادر زاد. علی دایی او را به پرسپولیس آورد و وی توانست به زیبایی از فرصت به دست آمده استفاده کند و در انتهای فصل با 7 گل، دومین گلزن فصل پرسپولیس نام بگیرد. گل های مهم او در لیگ قهرمانان هم به محبوبیتش افزود و حالا مهدی، یکی از 3 مهره بزرگ برانکو در مقابل الهلال است.

سرمربی: علی منصوریان: بعد از تجربه نه چندان جالب در پاس همدان و تیم ملی امید، هدایت نفت تهران را بر عهده گرفت. کسی گمان نمی کرد بتواند از پس هدایت نفت بر بیاید. 5 هفته ابتدایی هم گواه همین مساله بود. اما 20 هفته بدون شکست علی منصور و تیم دوست داشتنی اش، هم توانایی هایش را اثبات کرد؛ هم تیمش را به عنوان یکی از مدعیان کسب جام تا آخرین ثانیه های پایان لیگ چهاردهم معرفی کرد. اگر نفت، در اخرین لحظات بازی با تراکتور، یک از موقعیت هایش را تبدیل به گل می کرد حالا منصوریان اولین لیگ خودش را با نفت تصلاحب می کرد. نفت در حال حاضر یک پای فینال جام حذفی است و در لیگ قهرمانان آسیا هم در دور دوم حضور دارد. اگر بهتر از منصوریان سراغ دارید نام ببرید.

در آخر لازم به ذکر است نفرات دیگری هم بودند که شایستگی حضور در بین نفرات اصلی را داشتند اما به هر حال این نفراتی که مشاهده کردید از نگاه برنا صلاحیت بیش تری برای حضور در این سه تیم داشتند.