به گزارش خبرگزاری برنا، روزنامه ایران در ضمیمه امروز «ایران+»، گزارشی درباره خودروهایی نوشته که می‌توان آنها را «نحس» خطاب کرد.
لیموزین SS-100X
سی و پنجمین رئیس‌جمهور آمریکا در سال 1963 به همراه همسرش در لیموزین SS-100X در حال حرکت بود که ترور شد. این اتومبیل لینکلن مدل 1961، چهار در بود و خودروسازی فورد آن را ساخته و به مبلغ ناچیز سالانه 500 دلار کرایه داده بود. از ویژگی‌های آن سقف پلاستیک شفاف و فولادی متحرک بود و صندلی هیدرولیک عقب که 10.5 اینچ بالا می‌آمد تا رئیس‌جمهور را بالا بیاورد و همچنین مجهز به سیستم تهویه هوا و گرمایشی با دمنده‌های کمکی، آژیر خطر، چراغ‌های هشدار موقع نیمه‌باز بودن در، نورافکن داخلی، دو تلفن رادیویی و چهار پله تاشو برای نمایندگان اداره سری نیز بود.
لیموزین 100X بعد از ترور توقیف شد و کاخ سفید برنامه‌ای برای بازسازی آن ارائه داد و تغییراتی نیز در آن داده شد. مثلا برای امنیت بیشتر اتومبیل مجهز به یک روکش زرهی تیتانیوم، شیشه مقاوم و سقف ثابت ضد گلوله شد. همچنین طوقه‌هایی آلومینیومی داخل چرخ‌ها گذاشته شد تا جلوی پنچر شدن را بگیرد. لیموزین به موزه هنری فورد فرستاده شد اما بعد دوباره به عنوان لیموزین ریاست جمهوری برای لیندون جانسون برگزیده شد و تا 1978 در اداره سری باقی ماند در طول ریاست جمهوری نیکسون یک سقف شیشه‌ای یک‌تکه بزرگ جایگزین قبلی شد و این امکان را به رئیس‌جمهور می‌داد تا موقع رژه باید بایستد. اگرچه سایر اتومبیل‌های ریاست جمهوری در سال 1968 و 1972 ساخته شدند اما گهگاه 100X توسط نیکسون، فورد و کارتر استفاده می‌شد. 100X تا اوایل 1977 در اداره سری باقی ماند و در حال حاضر در نمایشگاه هنری فورد در میشیگان در معرض دید عموم قرار دارد.
پورشه 550 اسپایدر
از زمان مرگ جیمز دین در سال 1955 تاکنون پورشه 550 اسپایدر بدنام شده است. در 23 سپتامبر 1955، دین همکارش الک گینس - که بعدها در فیلم جنگ ستارگان نقش‌آفرینی کرد - را بیرون رستوران دید. گینس نگاهی به اسپایدر انداخت و گفت: «ظاهر شومی داره. اگر سوارش بشی هفته دیگه همین موقع مُردی». هفت روز بعد دین در پورشه مورد علاقه‌اش کشته شد.
این اتومبیل نه فقط جیمز دین را کشت بلکه به همه کسانی هم که با آن در ارتباط بودند صدمه زد. جورج باریس که این پورشه را سفارشی ساخته بود لاشه اتومبیل را به قیمت 2500 دلار خرید اما لاشه اتومبیل از تریلر لیز خورد و پای مکانیک را شکاند. کمی بعد باریس، موتور و قطعه‌ای دیگر از بقایای پورشه را به مک هنری و ویلیام اشترید فروخت. این دو نفر هم هنگامی که در حال مسابقه بودند و قطعاتی از پورشه در خودروهایشان بود، دچار حادثه شدند، مک هنری کنترلش را از دست داد و به یک درخت برخورد کرد و درجا کشته شد و اتومبیل اشترید هم واژگون شد و خودش دچار آسیب جدی شد.
باریس هنوز دو حلقه لاستیک از اسپایدر داشت. او آنها را فروخت و چندی بعد، خریدار در هنگام رانندگی از جاده منحرف و در نهایت کشته شد. دو لاستیک همزمان ترکیده بودند. پس از این اتفاق‌ها، باریس تصمیم گرفت هرچه را که از پورشه نحس باقی مانده بود مخفی کند اما پلیس راه کالیفرنیا از او خواست اتومبیل را برای نمایش ایمنی بزرگراه به آنها قرض بدهد و اتفاق بعدی هم پیش آمد؛ گاراژی که اتومبیل به آن منتقل شده بود آتش گرفت. تصمیم گرفتند اتومبیل را با کامیون منتقل کنند که در راه، راننده کامیون کنترل را از دست داد و در تصادف رانندگی کشته شد. پلیس راه کالیفرنیا تصمیم گرفت این اتومبیل بد یُمن را تحویل باریس دهد اما این اتفاق هرگز رخ نداد چون بقایای پورشه نحس به طرز مشکوکی ناپدید شد و تاکنون هیچ‌کس آن را ندیده است.
وگا 500 HK
وگا 500 HK کوپه را «فاسل وگا» فرانسوی ساخته و طراح آن «جین دانینوس» بود. اتاق این اتومبیل بسیار مجلل از چوب و چرم ساخته شده بود. هرگونه امکانات فنی قابل تصور در دهه 50 مثل تلفن بی‌سیم را داشت. بدنه اتومبیل ترکیبی از سبک فرانسه و آمریکا بود؛ شیشه جلوی اتومبیل و کمربند ایمنی و فرمان مقعر و جثه بزرگش، سبک آمریکایی و ظرافت و مجلل بودنش سبک فرانسوی بود. این زیبایی‌ها باعث شد تا توجه پیکاسو، دین مارتین و میشل گالیمارو یکی از ناشران برجسته ادبی فرانسوی را به خود جلب کند.
چهارم ژانویه سال 1960 (نزدیک به نیم قرن پیش) خودروی میشل گالیمار، ناشر معروف فرانسوی، از جاده منحرف شد و به درختی در حاشیه جاده برخورد کرد. در شناسنامه مردی که مسافر خودروی گالیمار بود، نوشته شده بود: آلبرت کامو، نویسنده متولد 1913. در جیب او، یک بلیت باطل نشده قطار به مقصد پاریس پیدار کردند. بلیتی که او هیچ وقت از آن استفاده نکرده بود چون گالیمار، کامو را دیده و از او خواسته بود که با خودروی او به پاریس برگردند و کامو هم پذیرفته بود.
گزارش‌ها اطلاع دادند که تکه‌های اتومبیل تا شعاع 500 فوتی پرتاب شده بود. همسر آلبرت کامو که در صندلی عقب نشسته بود آسیبی ندید اما کامو درجا کشته شد. گالیمار هم چند روز بعد در بیمارستان مُرد. گالیمار راننده باتجربه‌ای بود و به رانندگی با سرعت زیاد شهرت داشت.
اتومبیل وگا به خاطر سنگینی‌اش منجر به تصادفات زیادی شد. پل فرر راننده موفق مسابقه بلژیکی، گفت: جین دانسوس، طراح اتومبیل، بیشتر یک طراح مد است تا طراح اتومبیل.
در سال 1964 شرکت فاسل وگا ورشکسته شد و برخلاف لامبورگینی و استون مارتین، تولیدکننده اتومبیل‌های اسپورت، هیچ‌وقت نتوانست پشتیبان مالی پیدا کند.