به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری برنا، به نقل از روابط عمومی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، علی ربیعی در نشست وزرای کار کشورهای آسیا و اقیانوسیه در یکصد و چهارمین مجمع عمومی کنفرانس بین‌المللی کار گفت : برگزاری یکصد و چهارمین اجلاس کنفرانس بین‌المللی کار را تبریک می‌گویم و محوریت «آینده کار» در این کنفرانس را فرصتی برای بیان دیدگاه‌هایی درباره چگونگی مواجه شدن منطقه آسیا-پاسیفیک با این موضوع بسیار مهم قرار می‌دهم.
وی افزود : قاره کهن آسیا در آستانه تحول بزرگی قرار دارد. آسیا به کارخانه بزرگ جهان بدل شده و بالاخص دو کشور چین و هند نقش بزرگی در تولید جهان دارند و آینده کار به شدت تحت تأثیر تحولاتی است که در آسیا و این دو کشور رخ می‌دهد. این تحول تحت تأثیر عواملی است که بر جهان کار مؤثرند. برخی از این عوامل مانندجهانی شدن، توسعه فن‌آوری، و بالاخص فناوری‌های دیجیتال، اینترنت و شبکه‌ای شدن جهان،گذارهای جمعیتی، پویایی و سیال بودن نیروی کار،تحرک سرمایه در بازارهای ملی و بین‌المللی هستند.
ربیعی افزود : مهاجرت به هر دلیل از جمله برای دسترسی به رفاه بیشتر، تغییر اقلیم (گرم شدن زمین و بروز خشکسالی و بحران در مدیریت منابع آبی)، جنگ و ناامنی،اختلاف رفاه اجتماعی بین کشورهای شمال و جنوب و کشورهای ثروتمند،وجود رشد جمعیت بالا نسبت به سایر مناطق دنیا،وجود ذخایر عظیم انرژی و معدنی در آسیا،ظهور قدرت‌های نوین اقتصادی و سیاسی،قرابت فرهنگی و اجتماعی بین کشورها،تغییرات قشربندی اجتماعی در کشورهای منطقه به نحوی که در برخی طبقه متوسط تقویت شده و در برخی دیگر شکاف فقیر و غنی افزایش یافته است.و نیز اعمال فشار از سوی کشورهای توسعه‌یافته جهت جلوگیری از دستیابی کشورهای منطقه به تکنولوژی‌های نوین مجموعه ای از دیگر عوامل هستند .
وی خاطر نشان کرد: اعمال فشارهای سیاسی و اجتماعی از سوی کشورهای توسعه‌یافته به منظور جلوگیری از پیشرفت کشورهای منطقه آسیا بر این اساس، به مخزنی از فرصت‌ها و چالش‌ها بدل شده است و به نظر می‌رسد در آینده مهم‌ترین بحث‌ها درباره نحوه انطباق‌پذیری سیستم‌های فعلی با اینگونه تحولات، به منظور حداکثر بهره‌برداری از شرایط و به حداقل رساندن تهدیدها خواهد بود.
ربیعی تصریح کرد : کشورهای آسیا-پاسیفیک می‌توانند از طریق همکاری‌های گسترده‌تر، با مشارکت دانشگاهیان، گروه‌های کارفرمایی و کارگری بخش خصوصی، مسئولان دولتی و تعامل با سازمان‌های بین‌المللی در سایر نقاط جهان، چالش‌ها و فرصت‌های موجود را بررسی کرده و دستور کارهایی برای تعاملات بعدی در آسیا تدوین کنند. زمینه‌های گسترده‌ای برای تعامل کشورهای آسیا-پاسیفیک در زمینه کار و شکل دادن به آینده کار آن‌هم در آستانه یکصد سالگی سازمان بین‌المللی کار وجود دارد. جمهوری اسلامی ایران پیشنهاد می‌کند این کشورها در زمینه‌های بررسی تغییرات اقلیمی و اثرات آن بر بازار کار و سطوح معیشت مردم؛ و شیوه‌های مقابله با تأثیرات تغییر اقلیم، بررسی چگونگی آموزش دادن میلیون‌ها نیروی کار ناماهر موجود در بازار کار کشورهای آسیایی و توسعه کسب و کارهای کاربر (Labor-intensive) بررسی توسعه اشتغال‌های عمومی و هدایت بازار کار در شرایط رکود و بحران اقتصادی، بررسی چگونگی استفاده از بنگاه‌های کوچک و متوسط (SME) برای افزایش ظرفیت اشتغال و تولید در کشورهای آسیایی ، بررسی راهکارهای گسترش حمایت اجتماعی پایدار از نیروی کار بررسی راهکارهای توسعه گفت‌وگوی اجتماعی درباره ابعاد مختلف آینده کار ، بررسی راهکارهای کاهش تبعیض در زمینه اشتغال و کاستن از شکاف‌های جنسیتی در عرصه اشتغال ، بررسی راهکارهای توسعه اشتغال برای جوانان ،بررسی راهکارهای رسمی کردن اقتصادهای غیررسمی ، بررسی شیوه‌های صیانت از نیروی کار در شرایط گذر از اقتصادهای دولتی به سمت اقتصادهای بازار آزاد با یکدیگر همکاری و تبادل تجربه کنند.
وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی افزود : جمهوری اسلامی ایران آماده است میزبان فعالیت‌های علمی و کنفرانس‌های منطقه‌ای برای بررسی محورهای ده‌گانه فوق باشد و نتایج آن‌ها را برای ارائه به اجلاس 108 سازمان بین‌المللی کار در سال 2019 آماده سازد.
وی افزود: گسترش این نوع همکاری‌ها بین کشورهای منطقه آسیا-پاسیفیک می‌تواند جایگاه کشورهای منطقه در شکل دادن به آینده کار را تقویت نماید و باعث شود این دسته از کشورها به اندازه جایگاهی که در تأمین نیروی کار جهان دارند، در تدوین دستورکارهای آینده برای نیروی کار نیز سهم داشته باشند.
ربیعی تاکید کرد : لذا به این وسیله رسماً آمادگی جمهوری اسلامی ایران برای برگزاری کنفرانس بین‌المللی «آینده کار در منطقه آسیا-پاسیفیک» در تهران را اعلام می‌کنم. وزارتخانه تحت سرپرستی من آماده است تا میزبان این کنفرانس در سال 2016 در تهران باشد.
وی افزود: ایران با توجه به چشم‌انداز پیش رو که بر اثر سیاست تنش‌زدایی و تلاش برای حل و فصل دیپلماتیک پرونده هسته‌ای ایجاد شده، آمادگی آن‌را دارد که تعاملات خود با همه کشورهای جهان را گسترش داده و در زمینه تبادل تجربیات در زمینه کار نیز همین رویکرد را دنبال می‌کند. امیدوارم مقدمات برگزاری این کنفرانس به سرعت انجام شود و با مشارکت سازمان بین‌المللی کار و همکاری همه کشورهای آسیا-پاسیفیک بتوانیم چارچوب‌های همکاری گسترده‌تر در زمینه آینده کار را در کنفرانس بررسی کرده و برای ارائه به اجلاس یکصدمین سال تأسیس سازمان بین‌المللی کار آماده کنیم.