به گزارش خبرگزاری برنا از لرستان، شهرداری ها به عنوان بازوی نیرو محرکه و مکمل خوبی برای اداره کل ورزش وجوانان استان ها در ابعاد ورزش همگانی و قهرمانی می تواند در راستای پیشرفت و گسترش ورزش در سرانه فضایی ورزشی و توسعه ورزش قهرمانی گام های موثری را بردارند.
در این میان در استان لرستان نیز شهرداری ها می توانند در حد بضاعت خود به گسترش ورزش کمک شایانی نمایند.
البته با توجه به ضعف شهرداری های استان در بحث ورزش قهرمانی با توجه به نبود زیر ساخت های مناسب مالی البته به ضمه عملکرد مالی خود انتظار می رود در بحث ورزش همگانی حداقل انتظارات را فراهم نمایند.
وبا تجهیز پارک های استان به وسایل ورزشی مناسب در این مقوله ورزش استان را یاری دهند.
تجهیز پارک‌ها به وسایل ورزشی اقدام مثبتی است، اما به نظر می‌رسد نقدهایی بر این طرح وارد است.
هر چند این ایده که پارک‌ها باید به وسایل و امکانات ورزشی تجهیز شوند امیدوار‌کننده است اما باید در مورد نحوه انتخاب وسایل، چیدمان و نکات فنی و ایمنی، کارشناسی علمی و دقیقی صورت گیرد که به نظر می‌رسد در باره وسایل و تجهیزات فعلی پارک‌های استان صورت نگرفته است.
ورزش همگانی در واقع به دنبال ارتقای مؤلفه‌های آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت و تندرستی افراد است که برای انجام فعالیت‌های روزانه مورد نیاز است؛ مؤلفه‌هایی مانند استقامت قلبی‌ـ عروقی، ترکیب بدنی، انعطاف‌پذیری و تا حدودی استقامت و قدرت عضلانی. لذا اولین نقدی که به تجهیزات موجود در پارک‌ها به‌ویژه پارک‌های سطح شهر اراک وارد است تطابق نداشتن اهداف ورزش همگانی و وسایل تجهیزات ورزشی است.
پارک‌ها و فضاهای سبز مکان‌هایی هستند که همه گروه‌های سنی و جنسی برای انجام فعالیت‌های تفریحی و ورزشی به آنجا مراجعه و از وسایل و تجهیزات ورزشی آن استفاده می‌کنند. برای اثربخشی انجام فعالیت‌ها، این تجهیزات باید متناسب با ویژگی‌های جسمانی و وضع بدنی آنها باشد، در صورتی که در دستگاه‌های موجود در پارک‌ها تفکیک جنسی و سنی متناسبی در نظر گرفته نشده است. این دستگاه‌ها متناسب با جثه و وزن افراد نیستند و قابلیت تنظیم در اندازه و مقدار نیروی مقاوم را ندارند.
ضمناً استفاده از این دستگاه‌ها به‌ویژه برای سالمندان و افرادی که دارای مشکلات جسمانی هستند نه تنها مفید نیست بلکه خطرناک و آسیب زاست.
اگر فرض بر این باشد که این دستگاه‌ها خوب است باید روش استفاده از این دستگاه‌ها به گروه‌های سنی مختلف آموزش داده شود، به عبارتی تابلوهایی برای آموزش و نحوه استفاده از این وسایل تهیه شود.
نکته مهم و قابل تأمل دیگر در ساخت این وسایل، رعایت نشدن ایمنی و ارگونومی در ساخت آنهاست. همین امر زمینه بروز آسیب‌های جبران‌ناپذیری را در فرد فراهم می‌کند، گوشه‌ها و لبه‌های تیز برخی از این دستگاه‌ها، صندلی‌های فلزی و بدون پوشش و نداشتن ضربه گیر آسیب‌زاست. از نظر علمی در چیدمان این وسایل نظم منطقی رعایت نمی‌شود، وسایل به‌صورت تصادفی یا بر اساس فضای متناسب با حجم دستگاه چیده شده‌اند فارق از این‌که بر اساس نظمی علمی و حساب شده باشد. از نظر ایمنی گاه این وسایل در مسیر تردد، در کنار بلوارها، جدول‌ها یا درختان نصب شده‌اند که ممکن است در حین انجام فعالیت برای استفاده‌کنندگان یا عابران مشکلاتی ایجاد کند.
نکته قابل تأمل دیگر درباره نحوه چیدمان این وسایل، قرار‌گیری وسایل بازی کودکان (تاب، الاکلنگ) در میان وسایل و تجهیزات ورزشی است که زمینه بروز خطر را برای کودکان فراهم می‌آورد.
در برخی از پارک‌ها وسایل، مستهلک و خراب شده‌اند که خود این موضوع خطرآفرین است.
بزرگ‌ترین سرمایه‌گذاری، پرورش انسان‌های سالم و تندرست است و صرف بودجه برای سلامت افراد جامعه هزینه نیست بلکه سرمایه‌گذاری است، اما این سرمایه‌گذاری باید درست و اصولی باشد و از نظر کارشناسان و متخصصان تأیید شود.