به گزارش گروه جوان و جامعه خبرگزاری برنا به نقل از Futurity، دانشمندان به کودکان شش و هفت ساله فرصت انجام کاری را دادند که پیش از این به آنها گفته شده بود انجام ندهند. دانشمندان به این کودکان اجازه دادند که به پاسخ‌های پشت کارت‌های بازی نگاه سریعی بندازند. با داشتن یک دوربین مخفی و پاسخ‌های صحیح، دانشمندان قادر بودند کسانی که به جواب‌ها نگاه کردند را علیرغم انکارشان، شناسایی کنند.
علاوه بر سوال پرسیدن، رنگ کارت‌های پاسخ، این امکان را به دانشمندان می‌داد که کودکانی که مهارت بیشتری در دروغ گفتن داشتند را شناسایی کنند.
کودکانی که در جواب هر دو سوال دروغ می‌گفتند، دارای مهارت بیشتری در دروغگویی بودند و آنهایی که در پاسخ به یک سوال دروغ می‌گفتند یا به هر دو سوال پاسخ صحیح می‌دادند، دروغگوی ناشی محسوب می‌شدند.
همچنین دانشمندان در طی این آزمایش دو عامل دیگر را نیز مورد مطالعه قرار دادند که شامل روند کارکرد حافظه لغوی و حافظه تصویری در کودکان می‌شود.
حافظه لغوی به تعداد لغاتی گفته می‌شود که فرد می‌تواند در آن واحد به خاطر بیاورد. حافظه تصویری به تعداد تصاویری گفته می‌شود که فرد قادر است در آن واحد به یاد آورد.
نتایج نشان داد که «دروغگوهای خوب» نسبت به «دروغگوهای ناشی» علمکرد بهتری در تست حافظه لغوی، چه در بخش پردازش و چه در بخش یادآوری، دارند.
الینا هویکا از بخش روانشناسی دانشگاه شفیلد در این‌باره می‌گوید: «با وجود اینکه بیشتر والدین به توانایی دروغ گفتن کودکانشان افتخار نمی‌کنند، حداقل می‌توانند با این ایده که وقتی کودکی دروغ می‌گوید در واقع در حال کسب مهارت‌های بهتر در حافظه و تفکر است، دل خودشان را خوش کنند».
تصور می‌شود ارتباط میان دروغ گفتن و حافظه لغوی از این واقعیت سرچشمه می‌گیرد که داستان سرهم کردن برای دروغگویی شامل آگاهی داشتن از مقدار زیادی اطلاعات لغوی می‌شود. در نتیجه، کودکانی که حافظه بهتری دارند قادر به کسب اطلاعات بیشتری نیز هستند که این توانایی به آنها کمک می‌کند تا به خوبی قادر به ساخت و سر هم کردن یک داستان برای دروغ خود باشند.
در مقابل، هیچ تفاوتی در نمرات کسب شده در آزمون حافظه تصویری بین «دروغگوهای خوب» و «دروغگوهای ناشی» وجود نداشت. دانشمندان گمان می‌کنند گرفتن نمرات مساوی در آزمون حافظه تصویری به این دلیل است که معمولا دروغ گفتن نیازی به داشتن اطلاعات تصویری ندارد. بنابراین اطلاعات تصویری اهمیت کمتری در این مورد دارند.
در ادامه هویکا اضافه می‌کند: «در حال حاضر می‌دانیم که افراد بزرگسال در یک پنجم تبادلات اجتماعی خود برای دروغ گفتن 10 دقیقه یا بیشتر زمان صرف می‌کنند. بنابراین آگاهی از این موضوع که چرا بعضی از کودکان نسبت به دیگران همسن و سالان خود بهتر دروغ می‌گویند، جالب توجه است».
دانشمندان به دنبال پیشبرد این پژوهش هستند تا کشف کنند، کودکان دقیقا در چه زمانی برای اولین بار یاد می‌گیرند که دروغ بگویند.