عطار نیشابوری در تذکره الاولیا می گوید او را خفیف از آن جهت گفتند که هر شب غذای او به وقت افطار هفت مویز بود، نه بیش، تا سبک بار و سبک روح و سبک حساب باشد.
وی از طریق چرخ چاه و جعبه سازی امرار معاش می کرد. شیخ دارای تالیفات فراوان است مانند کتاب شرف الفقر، جامع الارشاد و تصانیف فراوان. او را از شاگردان ابوالعباس احمدبن یحیی شیرازی و ابومحمد جعفر می دانند.
سه بار به زیارت کعبه مشرف شد. حکام فارس ارادتی خاص به وی داشته، چنانکه عضدالدولة دیلمی از شیفتگان وی بوده، شاه شجاع نیز همواره پیش از عزیمت به جنگ برسر تربت وی طلب همت می‌نموده. حمدا... مستوفی در کتاب خود تاریخ گزیده، آورده که اتابک ابوبکر بر فراز آرامگاه شیخ کبیر وقف ها کرد و این نشان از ارادت بزرگان به ابن خفیف است.
در منابع تصوف از ابن خفیف به عنوان خاتم صوفیان و آخرین صوفی واقعی خطه فارس یاد شده است.
شیخ کبیر در 23 رمضان سال 371 هجری درگذشت و در خانقاهش به خاک سپرده شد.
آرامگاه وی در شیراز، زیارتگاه ارادتمندان اوست.