به گزارش خبرگزاری برنا، وی درباره‌ی این مستندساز خوش‌نام که سال گذشته چشم از جهان فرو بست، اظهار داشت: ندایی مستندساز مطلع و مسلطی بود که متاسفانه به اندازه‌ی شایستگی‌هایش مورد توجه قرار نگرفت و امکانات لازم برای اجرای ایده‌های مورد نظرش را در اختیار نداشت. چند سال تلاش کرد فیلم مستند «ناصر خسرو» و «میرسیدعلی همدانی» را به سرانجام برساند که در نهایت به هدفش نرسید.
وی افزود: من در تمام این مدت شاهد سفرهای او به تاجیکستان برای تکمیل تحقیقات میدانی بودم. علاوه بر آن، ندایی همواره پیگیر تحقیقات کتابخانه‌ای بود و اطلاعات خود را راجع به این دو موضوع عمیق‌تر می‌کرد.
این تهیه‌کننده سینمای مستند خاطرنشان کرد: البته این سرنوشت بسیاری از مستندسازان است، چراکه مستند اصلا جدی گرفته نمی‌شود؛ چرخه اقتصادی این آثار شرایط مطلوبی ندارد و مستندسازان با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کنند.
وی ادامه داد: منابع مالی تعیین شده برای ساخت فیلم‌های مستند به شکل باورنکردنی غیر عملیاتی هستند، بنابراین هنرمند چاره‌ای جز اینکه کیفیت کار خود را کاهش دهد، ندارد. افرادی که نمی‌خواهند کیفیت آثار خود را کاهش دهند هم به ناچار از کیفیت زندگی شخصی و خانوادگی خود کم می‌کنند.
عطارپور با تاکید براینکه ندایی از جمله مستندسازانی بود که با تمام این مشکلات قصد داشت سطح بالایی از توانایی‌هایش را عرضه کند، اظهار کرد: البته مستندسازان بسیاری از چنین روحیه‌ای برخوردارند ولی متاسفانه زمان و هزینه‌هایی که صرف می‌کنند، دیده نمی‌شود.
وی به یکی از ویژگی‌های بارز زنده‌یاد مرتضی ندایی اشاره کرد و گفت: ندایی متعلق به تفکری بود که همواره به همه توجه داشت و آخر صف ساخت فیلم قرار می‌گرفت. حجب و حیا داشت و منافع دیگر مستندسازان را بر خودش ارجحیت می‌داد. حتی حاضر بود برای منافع دیگران جدل کند و بجنگد که وقتی رئیس هیات مدیره انجمن تهیه‌کنندگان بود، این روحیه را به شکلی بارز نشان داد.
کارگردان «خلیج فارس» ادامه داد: ندایی آن زمان همواره نسبت به وضعیت نامناسب شغلی و معیشتی مستندسازان اعتراض داشت. به اعتقاد من تلاش و توجه همیشگی او به مسائل خانواده مستند ویژگی قابل تقدیر مرتضی ندایی بود.
این مستندساز در پایان گفت: حالا مرتضی ندایی در میان ما نیست و بنابراین فردا (پنجشنبه) ساعت 16 تا 18 برای گرامی‌داشت یاد او در سالگرد درگذشتش، به قطعه هنرمندان بهشت‌زهرا(س) می‌رویم.