به گزارش خبرگزاری برنا حسین عباسی‌نیا در خصوص آداب و سنن قدیمی مردم زنجان در ماه مبارک رمضان گفت: ماه مبارک رمضان با بشارت‌خانی و چاوشی‌خوان‌ها آغاز می‌شد و پایه اساس آن با شادی شکل می‌گرفت.
وی افزود: شادی برای حلول ماه مبارک رمضان به دلیل نزدیکی انسان به معنویت و خداوند متعال بوده است و لذا در گذشته این امر مورد توجه بوده و چاوشی‌خوانی مژده دهنده این شادی بوده است.
عباسی نیا خاطرنشان کرد: اشعار در نظر گرفته شده در چاووشی‌خوانی با مضمون ماه مبارک رمضان بوده است. همچنین پس از حلول ماه مبارک رمضان نیز مردم بر بالای گل‌دسته مساجد رفته و به نقاره‌زنی و آواز‌خوانی می‌پرداختند.
وی اظهار کرد: علاوه بر موارد فوق سحری‌خوان‌ها و مناجات‌خوان‌ها با توجه به شادی ماه مبارک رمضان از زمان افطار تا پایان شب مناجات‌خوانی کرده و به توصیف امام علی (ع) می‌پرداختند تا مردم با آشنایی کرامات امیرالمؤمنین (ع) روحیه‌ای عرفانی بگیرند.
این مدرس تئاتر در زنجان تاکید کرد: سحری‌خوانی که در همه محله‌ها برگزار می‌شد، بشارتی برای آغاز صبح بود و مردم با شنیدن صدای سحری خوان در می‌یافتند که برازنده نیست در خواب باشند بلکه باید برخواسته و خود را برای این ضیافت آماده کنند.
وی اعلام کرد: مردم نیز یک ساعت قبل از آغاز سحر، در میدان محله که حمام، قهوه‌خانه، مسجد و خواربار‌فروشی در آن قرار داشت، حضور می‌یافتند و با سحری‌خوان‌ها همخوانی می‌کردند؛ پس از افطار نیز در قهوه‌خانه جمع شده و به بازی‌هایی مانند انگشتربازی می‌پرداختند. همچنین غذای مردم زنجان در سحری معمولا آبگوشت، عدس پلو و لبنیات بوده است.
پژوهشگر فولکلور منطقه زنجان تصریح کرد: سحری‌خوان‌ها نیز از دو ساعت قبل از آغاز سحر، رسیدن این ساعات عرفانی را با دهل‌زنی بشارت می‌دادند به همین جهت می‌توان گفت شادی و پایکوبی در همه سنت‌های ماه مبارک رمضان وجود داشت و مردم در این روزها از حزن و اندوه دور بودند.
عباسی‌نیا عنوان کرد: نقاره‌زنی و شعرخوانی در وصف امام‌حسن (ع) در میلاد این امام بزرگوار از دیگر رسوم گذشته در ایام ماه مبارک رمضان بوده است و این برنامه‌هادر ایام احیا تعطیل می‌شد و پس از آن نیز نقاره‌چی‌ها دوباره به شعرخوانی می‌پرداختند.
وی یادآور شد: برنامه‌ها تا پایان ماه مبارک نیز ادامه داشت و پس از آن نیز با الوداع‌خوانی به تلخی با این ماه مبارک خداحافظی می‌کردند که در همه مراسم فوق همه مردم و جوانان و کودکان هر محله دخیل بودند.