به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا، عبداله حیدری، دارنده نشان نقره بازی های پارالمپیک ریو از ماده پرتاب نیزه است و همراه با محمد خالوندی، دو نماینده ای بودند که سکوهای اول و دوم این ماده را به خود اختصاص دادند.
حیدری سال 89 و در سن 20 سالگی به خاطر حادثه ای که در حین انجام خدمت سربازی اتفاق افتاد یک پای خود را از دست داد. او پیش از این حادثه در رشته های رزمی فعالیت می کرد و بعد از گذراندن دوران نقاهت و در جریان بازی های پارالمپیک 2012 لندن با ورزش جانبازان و معلولین آشنا شد.
حیدری از آغاز فعالیت های ورزشی اش اینگونه می گوید: پوشش خوب رسانه ای بازی های پارالمپیک لندن باعث شد تا خیلی از افرادی که مثل من با ورزش افراد دارای معلولیت آشنا نبودند، نسبت به این رشته ها و فعالیت این ورزشکاران شناخت پیدا کنند. بعد از بازی های نیز حضور قهرمانان جانباز و معلول در برنامه های مختلف تلویزیونی مثل " پشت صحنه" باعث شد تا با ابعاد دیگری از زندگی این قهرمانان هم آشنا شوم و همانجا جرقه ای در ذهنم زده شد تا من هم برای پیگیری یک رشته ورزشی تلاش کنم.
وی افزود: با وزنه برداری آغاز کردم ولی بعد از مدتی احساس کردم این رشته برایم مناسب نیست و انتظاراتم را برآورده نمی کند. بعد از آن از طریق مربی ام مقدمات شروع فعالیتم در دو ومیدانی انجام شد و وارد این رشته شدم. مدتی در پرتاب دیسک و وزنه کار کردم اما بعد دیدم که ماده ی پرتاب نیزه برایم جذاب تر است. این اتفاقات مربوط به سال 92 است و در مجموع 3 است که وارد این رشته شده ام.
نایب قهرمان بازی های پارالمپیک ریو در ادامه گفت: بعد از آغاز فعالیتم در دو میدانی اولین عنوان داخلی ام را از مسابقات قهرمانی کشور سال 93 گرفتم و سوم شدم. بعد از آن در مسابقات مهر رضوی شرکت کردم و اولین اعزام برون مرزی ام نیز اسفند ماه سال گذشته اتفاق افتاد و توانستم در مسابقات بین المللی فزاع امارات کلاس بندی پزشکی ام را به تایید برسانم اما به خاطر خطاهایی که از من گرفته می شد، علیرغم رکورد های خوب نتوانستم به مدال دست پیدا کنم و نامم در لیست بلند ورزشکاران ریو قرار گرفت. باید بگویم که هر چه یاد گرفتم از مسابقات فزاع بود و تجربه ی خوبی به دست آوردم.
حیدری خاطرنشان کرد: بعد از مسابقات فزاع تصمیم گرفتم بیش از پیش کار کنم و با تغییر روش و تکنیک ها توانستم در مسابقات انتخابی تیم ملی با کسب عنوان دوم و به صورت مستقیم به لیست ورزشکاران اعزامی به ریو قرار بگیرم.
دارنده نشان نقره بازی های پارالمپیک در خصوص همگروهی اش با محمد خالوندی در بازی های پارالمپیک گفت: به خاطر اینکه من و محمد هر دو در یک ماده و کلاس بودیم خیلی خوشحال بودم و باید بگویم پیش از ورودم به ورزش حرفه ای، خالوندی فردی بود که با دیدن عملکردش انگیزه ام را برای ورود به دو ومیدانی بدست آوردم و از اینکه حالا فرصتی پیش آمده بود که در کنارش برای افتخار کشورمان تلاش می کردیم حس خوبی داشتم.
وی افزود: رقابت من و خالوندی یک رقابت معمولی نبود و بیشتر رفاقت بود. هر دوی ما برای اینکه این دو سکو به ایران اختصاص پیدا کند انگیزه ای قوی داشتیم و تلاش کردیم که با بهترین رکوردها این دو جایگاه را بدست آوریم که خوشبختانه این اتفاق افتاد و دو جایگاه برتر این ماده و کلاس به ایران رسید.
حیدری در ادامه اضافه کرد: طی این 3 سال می توانم به جرات بگویم که زندگی ام با 70 درصد تغییر مثبت روبرو بوده است.اعتماد به نفس خوبی پیدا کردم و توانستم پتانسیلی که در وجودم نهفته بود را کشف کرده و پرورشش دهم. این چیزی بود که پیش از این حادثه اتفاق نیافتاده بود و امروز که به گذشته فکر می کنم می بینم اگر همین تلاش را پیش از قطع پایم داشتم حتما موفق می شدم. حالا هم خوشبختانه توانستم هم در زمینه ورزش و هم در روابط اجتماعی و زندگی شخصی ام رویکرد بهتری داشته باشم و فعالیتم در این رشته کمک کرد تا زندگی ام دگرگون شود.
نایب قهرمان بازی های پارالمپیک ریو گفت: در این مدت خانواده ام مهم ترین حامیان من بودند و کمک کردند تا در این مسیر هرگز نا امید نشوم و هر جا که نیاز به حمایت داشتم از من دریغ نکردند. از خانواده ام و همه افرادی که برایم زحمت کشیدند به ویژه مربیانم آقایان جعفر حیدروند، کریم بایرامی و بهمن رضایی تشکر می کنم. مدال بازی های پارالمپیک ریو اولین مدال برون مرزی من بود و حاصل اعتمادی است که کادر فنی و انجمن به عملکرد من داشتند و از همه این عزیزان سپاسگزارم.
حیدری که برای رقابت در مسابقات قهرمانی کشوری عازم تهران شده است، در پایان افزود: هیچ وقت به انتهای مسیر در ورزش حرفه ای فکر نکردم چون معتقدم مسیری است که انتها ندارد. تا جایی که در توانم باشد دوست دارم در مسابقات شرکت کنم و برای کشورم افتخار بیافرینم. اهداف کوتاه مدتم بر مسابقات جهانی لندن در سال 96 و همین طور بازی های پاراآسیایی اندونزی متمرکز است و در این میان برای حضوری بهتر در پارالمپیک 2020 هم برنامه ریزی خواهم کرد. برای آینده و زمانی که دیگر ورزش حرفه ای نکنم دوست دارم در زمینه ی مربی گری یا مدیریت اماکن ورزشی فعال باشم و در این دوران هم از این طریق با ورزش و رشته ی مورد علاقه ام در ارتباط باشم.
عبداله حیدری، از ورزشکاران استان اردبیل توانست در اولین حضور پارالمپیک خود پس از محمد خالوندی که نشان طلای بازی های پارالمپیک ریو در ماده پرتاب نیزه کلاس F57 را بدست آورد، عنوان نایب قهرمانی و نشان نقره این مسابقات را از آن خود کرد.