به گزارش خبرگزاری برنا، برنامه "پرده آخر" با موضوع (بررسی تئاتر کمدی در ایران) با حضور نازآفرین کاظمی (بازیگر تئاتر)، شهروز دل افکار (نویسنده و بازیگر تئاتر) و مصطفی کوشکی (کارگردان، نمایشنامه نویس و بازیگر تئاتر) از شبکه رادیویی گفت و گو روی آنتن رفت.
در این برنامه مصطفی کوشکی با اشاره به این که تئاتر کمدی به معنی تئاتر آزاد نیست، گفت: نمایش های آزاد که در سینماها و یا فرهنگسراها بیشتر اجرا می شوند، اغلب موضوعی کمدی دارند، اما ارتباطی با تئاتر کمدی ندارند.
وی همچنین در ادامه اضافه کرد: اگر نمایش های کمدی در کشور، به شکل درست و صحیح اجرا شوند، به عقیده ی من بسیار سخت تر از آن چیزی خواهد بود که امروزه در حال اجرا است.
این کارگردان تئاتر با بیان این که تئاتر کمدی با لحظه و ثانیه سر و کار دارد، عنوان کرد: طرح موقعیت های ناب و بدیع کمدی، از ویژگی های مهم و موثر یک تئاتر صحیح کمدی به حساب می آید.
وی با تاکید بر این که امروزه مردم ایران به راحتی نمی خندند، اظهار داشت: تئاتر کمدی موقعیت همواره دارای یک معنا و تراژدی است که حتی بدون کلام هم به بار می نشیند.
مصطفی کوشکی با اشاره به این که مردم امروزه متاسفانه به پدیده های سخیف می خندند، گفت: گسترش فضای مجازی و طرح شوخی های بی معنا در این فضا مردم را به شوخی و خنده های سطحی عادت داده است.
در ادامه برنامه شهروز دل افکار با اشاره به گستردگی تئاتر کمدی در هنرهای نمایشی، گفت: تئاترهای کمدی بیشتر بار کلامی دارند، به طوری که بدن بازیگر در این گونه اجراها زیاد مورد توجه قرار نمی گیرد.
وی همچنین در ادامه افزود: بدون شک کمدی از بار کلام فراتر بوده و با ویژگی های دیگری درآمیخته است.
این بازیگر تئاتر با اشاره به کمدی کلامی اظهار داشت: کمدی به طور کلی یک شخصیت است، به طوری که جذابیت آن تماشاگر را به وجد می آورد.
وی در خصوص توانایی های خود در حوزه ی تئاتر اذعان داشت: به دلیل سختی های بازیگری در نقش های کمدی و طنز، خودم را بازیگر ژانر کمدی نمی دانم، چرا که هر بار با خلق یک شخصیت جدید با مشکلات زیادی رو به رو خواهم شد.
در بخش دیگر برنامه نازآفرین کاظمی با بیان این که تئاتر کمدی در بازیگری بسیار سخت است، گفت: بدون شک برای یک بازیگر تئاتر بازی کردن در نقش های کمدی بسیار سخت تر از نقش های دراماتیک است.
وی با اشاره به شیوه ی کارگردانی مصطفی کوشکی در تئاتر، اظهار داشت: کارگردانی آقای کوشکی همیشه به نوعی است که بازیگران کار، در روزهای اول تمرین نام و مشخصات شخصیت خود را ندانند.
این بازیگر تئاتر در ادامه اضافه کرد: در طول مدت اجرای تئاتر به دلیل این که تمام بازیگرها متن های یکدیگر را به خوبی می شناختند، هماهنگی خوبی را به وجود آورده بودند، به طوری که در روزهای پایانی اجرا مجبور شدم چند دقیقه قبل از شروع اجرا به دلیل مصدومیت بازیگر مقابل خویش، نقش آن را نیز روی صحنه برده و به عنوان دو بازیگر ایفای نقش کنم.