به گزارش خبرگزاری برنا، آئین رونمایی از کتاب «محله کودکی» در شهرکتاب فرشته برگزار شد. این کتاب با مقدمه ای از لیلی گلستان و طرح جلدی از ابراهیم حقیقی، شامل مجموع آثار برگزیدگان دوره دوم جایزه فرشته است. این مراسم باحضور لیلی گلستان، میترا محاسنی، محمد چرمشیر، عزیز ساعتی و ابراهیم حقیقی برگزار شد.
در ابتدای مراسم سید صالح بهشتی مدیرعامل مجموعه شهر کتاب فرشته از حضور و گردهم آمدنِ هنرمندان و سایر حضار در خانه جدید شهر کتاب فرشته به بهانه رونمایی از این مجموعه داستان بیان سپاس داشت: «شهر کتاب فرشته خانه همه شماست و جایزه فرشته شاید مهم ترین و بهترین بهانه برای برگزاری اتفاقات و گردهم آیی های هنری از این دست باشد. جایزه ای که این مجموعه فرهنگی ـ هنری خود را بانی آن می داند و خوشبختانه تا کنون توانسته در میان نسل جوان علاقمند به این حوزه تاثیرگذار باشد. نسل جوانی که شاید فرصت بروز و ظهور استعداد خود را نداشتند و ما سعی کردیم در حد امکانتی که در اختیار داشتیم این بستر را برای آنها فراهم آوریم. امید داریم که با ادامه این مسیر تاثیر گسترده تری در سطح کشور در این زمینه داشته باشیم.»
در ادامه محمد چرمشیر از اعضای هیأت انتخاب این مسابقه سخنانی در ارتباط با آثار برگزیده و کلیت مسابقه بیان داشت: واقعیت این است که روزی که از سوی اوژن حقیقی با من تماس گرفت و از چنین برنامه ای صحبت کرد با خود فکر کردم که یا به نیمه راه نرسیده ماجرا خاتمه می یابد و یا نهایتا محدود و به همان دور اول می شود. اما خوشبختانه دوره اول و دوم با موفقیت به انجام رسد و در تدارک سومین دوره از این مسابقه هستیم و تاکنون نیز داستان هایی به دستمان رسیده و این اتفاق جای مسرت و خوشحالی زیادی داشته و دارد.
وی در ادامه گفت: به اعتقاد من دور نخستِ این مسابقه دوره بسیار پرباری بود، به رغمِ زمان محدودی که وجود داشت آثار حاضر در رقابت هم از لحاظ حجم و هم از بعد پرداخت موضوع بسیار پخته بود و به توعی انتخاب را سخت می کرد. در دور دوم با وجود اینکه فرصت بیشتری وجود داشت و فضای مسابقه تا حدودی جا افتاده بود اما به نسبتِ آنچه که در دور نخست اتفاق افتاده بود کمی با افتِ انرژی در آثار مواجه بودیم. نه اینکه کارها بد بودند اما حقیقتا به کیفیتِ آثار دور اول نبودند. در این میان بیانِ یک نکته مهم است، باز بودنِ درها به روی تمامی جوانان علاقمند و امکان ورود همه آنها به این رقابت به خودیِ خود خوب است اما به اعتقاد من می باست تمهیداتی اندیشیده شود تا این درِ باز سبب نشود تا از کیفیت آثار سال به سال کاسته شود.
لیلی گلستان، از اعضای هیأت داوران در این مراسم گفت: پشتکار جوانانی که بانی این اتفاق شدند و در واقع بچه های شهر کتاب فرشته قابل تقدیر و تبریک است، ایجاد چنین فضایی برای اینگونه جریانات هنری ـ فرهنگی اتفاق بسیار خوبی است. چندی پیش از سوی کانون عکاسان و گالری داران اصفهان دعوت به این شهر شدم. چیزی که در آنجا بیش از همه توجهم را جلب کرد استعدادهای جوانی بود که در بخش عکاسی، نقاشی و هنرهای تجسمی در این استان از فرصت استفاده کرده بودند و در آن زمانی که من آنجا بودم توانستم با آثار بسیار خوبی رو به رو شوم. این استعدادهای جوان نیاز دارند که شکوفا شوند، باید فضایی برایشان ایجاد شود تا بالیده شوند اما متاسفانه چنین فضایی را کمتر شاهد بوده ایم. بنابراین ما به عنوان بخش خصوصی و نهادهای مستقل بایستی تمام تلاش خود را داشته باشیم تا این استعدادهای جوان را حمایت و تشویق کنیم تا امکان ادامه راه را داشته باشند. ورک شاپی که به گفته اوژن حقیقی در کنار جایزه فرشته در دست تدارک است راهکار بسیار خوبی است؛ در واقع این سی نفر منتخب نباید پس از اتمام مسابقه رها شوند و چنین کارگاه هایی می تواند مشوق بسیار خوبی برای ادامه کار این نیروهای جوان باشد و فضای خوبی ایجاد خواهد کرد. به اعتقاد من نه فقط در حوزه نویسندگی در زمینه سایر هنرهای دیگر نیز می بایست چنین بستری ایجاد شود.
گلستان در باره کیفیت آثار دور دوم گفت: اساسا عنوان برای نوشتن بسیار اثرگذار است. در واقع در دوره نخست، عنوان و موضوعی که در نظر گرفته شده بود یعنی دهه شصت به هر حال عنوان بسیار پویا و محرکی بود و جای کار بسیاری داشت، دهه ای که پر از خاطرات گوناگون بود. من امروز بسیار خوشحالم که در این دور دوره به عنوان داور حضور داشتم چرا که با استعدادهای بسیار خوبی آشنا شدم اما باید بگویم که داوری کار بسیار سختی است؛ اینکه بخواهیم انصاف و عدالت برقرار باشد و حقی از کسی ضایع نشود.
در پایان مراسم، میترا محاسنی از داوران بخشعکس با توجه به اینکه تجربه داوری در کنار محمود کلاری برای من بسیار لذت بخش بود گفت: با نگاه به عکس های رسیده به نظر می رسد تعریف مفهوم محله کودکی کمی جا نیافتاده بود و بیستر آنها مربوط به بازی های کودکانه بود که این امر شاید مربوط به حال و هوای امروز جامعه باشد که با رشد آپارتمان نشینی، محله کودکی حال و هوای گذشته را ندارد، اما به هر حال این اتفاق هنری و فرهنگی خوبی را رقم زد.