اصولگرایان سال‌هاست در کارزار انتخابات آرزوی ائتلاف و وحدت را در سر می‌پرورانند، بدون آنکه توانسته باشند قدمی به سوی این آرمان دیرینه بردارند، این در حالی است که بهار انتخاباتی اصلاح‌طلبان از انتخابات مجلس دهم آغاز شده است و آنها تصمیم دارند با اجماع بر روی روحانی و رسیدن به لیست واحد برای شورای شهر پیروزی دیگری را رقم بزنند.
برخی از اصولگرایان نیز معتقدند شاید روحانی با کارنامه موفقیت های داخلی و خارجی بهترین گزینه برای حمایت باشد و فضای بین‌المللی کنونی بیش از هر وقت به فن گفتمان برجامی نیازمند است.
حسن غفوری‌فرد، عضو شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی در مصاحبه‌ای گفته بود: ریاست جمهوری در کشور ما همیشه دو دوره‌ای بوده و معتقدم روحانی نسبت به دیگر گزینه‌های مطرح، شانس بیشتری دارد. او گفت "روحانی هم رئیس‌جمهوری فعلی کشور است و حتما بخش قابل توجهی از جامعه هم از او حمایت خواهد کرد."
اما در این بین از هر حزب و جناحی که در زیر چتر اصولگرایی نفس می‌کشند، افرادی با حس وظیفه شناسی و البته شخصی خود را صالح ثبت نام انتخاباتی دانسته و با انتشار بیانیه‌های شخصی و حزبی اعلام ورود کردند.
عزم طیف احمدی نژاد برای بازگشت
خبر کوتاه بود "حمید بقایی معاون اجرایی محمود احمدی نژاد در دولت های نهم و دهم برای حضور در دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری اعلام کاندیداتوری کرد". با دست به دست شدن این خبر ـ که در قالب بیانیه ای از سوی بقایی منتشر شده بود ـ جمعی متعجب شدند که چرا و چگونه این طیف به رغم نداشتن مقبولیت عمومی برای حضور در رقابت های انتخاباتی اعلام آمادگی کرده و باز هم به میدان آمدند. جمع دیگری هم لبخند زدند که «محمود احمدی نژاد» همچنان در سودای احیای نامش در آسمان سیاسی ایران در تکاپوست و حضور بقایی به همین دلیل است.
حال سوال مطرح در ذهن مردم و تحلیل‌گران این است که یار دیرین احمدی‌نژاد و رحیم مشایی بعد از 7ماه حبس و آزادی با قرار کفالت و اتهامات قضایی که هیچ گاه به طور مشخص بیان نشد، با چه انگیزه ای وارد کارزار انتخابات شده است و می خواهد رییس دستگاه اجرایی کشور شود. شاید او آمده است تا پیش از هر محدودیت احتمالی حداقل تا آخرین روز اسفندماه - که قرار است زمان ثبت نام رسمی کاندیدا های انتخابات ریاست جمهوری آینده برگزار شود صدای طیف محدود شده و البته مهجور مانده اش را به گوش حامیان و منتقدانشان برساند.
حضور سرهنگ برای بار سوم
محمدباقرقالیباف شهردار کنونی تهران است و انتخابات سال 96 برای او سومین حضور پس از سال‌های 84 و 92 است و انگار که شهردار پایتخت قصد دارد سنگ محک مقبولیت و محبوبت عمومی خود را باردیگر در بهار سال آینده به امید اسباب کشی از بهشت به پاستور بزند. البته سودای رییس جمهور شدن شهردار پایتخت را کسی تقبیح نمی‌کند ، اما به شرطی که این سودا با افزایش سطح رضایتمندی مردم از عملکردش در حوزه خدمات شهری به آرا تبدیل شده تا در مقطع انتخابات در سبد او ریخته شود.
رقابت سرهنگ با حسن روحانی را برای ریاست جمهوری می‌توانستیم از روزهای مذاکرات برجام و بیلبوردهای شهرداری در سطح پایتخت متوجه شویم. روزهایی که تیم مذاکره کننده هسته ای به دنبال رفع تحریم های جهانی علیه جهوری اسلامی و راهی برای گذر از ایران‌هراسی در فضای بین‌الملل بودند. شهردار تهران در آن برحه با بیلبوردهایی موسوم به "صداقت آمریکایی" در تهران خودنمایی کرد. در این بیلبوردها نشان داده می‌شد طرف آمریکایی پای میزمذاکره، لباس نظامی بر تن دارد در حالی که طرف ایرانی با لباس رسمی و دیپلماتیک و ریش پروفسوری، پای میز مذاکره حاضر بود. اقدامی که بیش از هر نیت خیری، از آن میل حمله به دولت در بعد سیاست خارجی برداشت می‌شد و همین امر باعث شد نه تنها با اقبال شهروندان تهرانی مواجه نشود، بلکه ضد تبلیغی برای شهرداری تهران شود؛ چراکه بیش از نگرانی و دلواپسی نسبت به حل معضلات کشور، تهران تریبونی برای دلواپسان مذاکرات هسته ای شده بود.
اما امروز سرهنگ قالیباف در زیر چتر سوال اذهان عموی است. پس از موضوع املاک نجومی در کارنامه شهرداری و به جریان افتادن تحقیق و تفحص از آن، تهران سیاه پوش نماد مدرنیته پایتخت شد. ساختمان پلاسکو بلند قامت 17 طبقه‌ای با اشتعال در طبقه دهم آن فرو ریخت و 25 نفر در زیر آوار سوختند و در این بین 16 آتش‌نشان شهید شدند. قریب یک هفته بعد آقای شهردار با کلیپ تبلیغاتی خود در مجلس به دنبال رفع اتهام حاضر شد و اما از نمایندگان مردمی که توقع دارد او را منتخب ریاست جمهوری بدانند، عذرخواهی نکرد.
بازگشت بازنده میدان مذاکره، به انتخابات
سعید جلیلی که در انتخابات یازدهم ریاست جمهوری موفق شد با حمایت جبهه پایداری و آیت‌الله مصباح یزدی حدود چهار میلیون رای کسب کند. بار دیگر قصد ورود به رقابت های انتخاباتی را دارد. جلیلی، رقیب انتخاباتی حسن روحانی و نقطه مقابل سیاست خارجی و هسته‌ای او در سال ٩٢ است. برخلاف دو سال نخست ریاست‌جمهوری روحانی که خبر چندانی از جلیلی نبود، او در این یک سال اخیر، به‌ویژه بعد از برجام بر حضور خود در عرصه عمومی و فضای رسانه‌ای، به‌ویژه با رویکرد نقد برجام افزوده است. او گفته است اگر جای روحانی بود، برجام را امضا نمی‌کرد. بهروز نعمتی، عضو فراکسیون رهروان ولایت مجلس گذشته که در طیف مقابل جبهه پایداری (از حامیان جلیلی) قرار می‌گیرد، دراین‌باره گفته است: "بعید می‌دانم اقبالی به آقای جلیلی در عرصه سیاست باشد و قطعا پیروز انتخابات بعد برخلاف حواشی موجود خود آقای روحانی است. خیلی‌ها و ازجمله آقای جلیلی تحرکاتشان را در عرصه سیاست شروع کرده‌اند و حتما برنامه‌هایی در این راستا دارند. انتخابات ٩٦ مطرح است و آقایان احتمالا به صورت جدی قصد حضور در این انتخابات را دارند. علاوه بر آقای جلیلی، احمدی‌نژاد، محسن رضایی و قالیباف نیز خود را برای انتخابات ٩٦ برای رقابت با روحانی آماده می‌کنند."
میرسلیم، مردی با 60شاخص برتر از حزب موتلفه
حزب موتلفه از سال ۹۲ تا امروز روزهای پر فراز و نشیبی را پشت سر گذاشته است. می‌توان حساب موتلفه‌ای‌ها را با دیگر احزاب اصولگرا جدا کرد. رهبر معنوی آنها یعنی مرحوم حبیب الله عسگراولادی معتقد بود "حسن روحانی خیرالموجودینی بود که مردم به او رای دادند، ضمن آنکه همکاری ما با او صمیمانه است". اما تفکرات دیگری هم در موتلفه وجود دارد که نسبت سیاسی با حسن روحانی را به گونه‌ای دیگر در ذهن دارد و همه نگاه مساوی به وضعیت دوران ندارند.
چندی قبل، بادامچیان سیاست جدید حزب را معرفی یک نامزد موتلفه‌ای مستقل اعلام کرده بود. و پس از تایید و تکذیب‌ها، میر سلیم بعنوان گزینه برتر موتلفه انتخاب شد. مصطفی میر سلیم در دولت هاشمی رفسنجانی چند سالی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی بود و دوران وزارت وی به عصر یخبندان فرهنگی شهرت یافت.
محمدنبی حبیبی دبیر کل حزب موتلفه اسلامی چند قبل در خصوص انتخاب مصطفی میرسلیم و توافق بر آن، او را واجد 60شاخص برای ورود به کارزار انتخابات دانست و گفت: ما ۶۰ شاخص را برای افراد واجد شرایط در موتلفه اسلامی تعیین کرده‌ایم. این معیارها مکتوب شد و در اختیار دبیران استانها، اعضای شورای مرکزی موتلفه اسلامی، اعضای هیات اجرایی قرار دادیم. ۸ نفر در این مسیر تحت بررسی قرار گرفتند و ۴ نفر از آنها گفتند ما نمی‌توانیم کاندیداهای ریاست جمهوری بشویم. بنده هم اعلام کردم احساس تکلیف برای کاندیدا شدن نمی‌کنم.
او ادامه داد: این ۴ نفر در اویل آذرماه سال جاری و پس از جلسات فشرده در معرض رای شورای مرکزی حزب قرار گرفتند و بعد از طی همه این مراحل آقای "سید مصطفی میرسلیم" با یک رای قابل توجه و اظهار نظر شورای مرکزی به عنوان کاندیدای حزب موتلفه اسلامی تعیین شد.
البته در این بین و در بطن حزب موتلفه، همچنان مخالفت و اختلافات داخلی به چشم می‌خورد. چنانکه حسن بیادی فعال سیاسی اصول گرا انتخاب میرسلیم را اشتباهی استراتژیک می‌داند و خاطرنشان می‌کند:" میرسلیم، انسان متدین و با تقوایی است اما سوال اساسی این است که آیا مقبولیتی هم در بین مردم دارد یا خیر؟ موتلفه باید پاسخگوی این سوال باشد. میر سلیم در سطح یک وزیر و یا مشاور ریاست جمهوری می‌تواند موفق باشد اما ظرفیت ریاست بر قوه مجریه را ندارد".
دست به دامن یک زن برای نجات
دور از ذهن نیست که طیف اصیل و سنت‌مدار اصولگرایان شان و جایگاه ریاست جمهوری را برای یک زن دور از ذهن بداند. اما بازی سیاسی ایجاب می‌کند اگر گریزی برای پیروزی در انتخابات در دامن زنی باشد آن را به دست گیرند. این بار به نظر توان ایستادگی در مقابل حسن روحانی و پیروزی وجود ندارد اما شاید بتوان با مقابله و به چالش کشاندن "رجل سیاسی" بار دیگر نظرها را به خود جلب کرده و این بار در جامعه ای که درصد بالایی از آن را زنان تشکیل می‌دهند، شانسی برای پاستور نشینی وجود داشته باشد.
چنانکه حسن غفوری‌فرد در گفت و گو با خبرنگار سیاسی برنا گفت: اصولگرایان قصد دارند در کنار کاندیداهای مطرح یک زن را در ثبت نام انتخابات ریاست جمهوری معرفی کنند و گزینه مد نظر آنها خانم دستجردی است و البته نظر شخصی من بر خانم فاطمه رهبر است.
اما دراین بین برخی در جبهه اصولگرایی نتوانستند سکوت کنند و در مقابل سیاست ورود زنان واکنش نشان دادند. محمدرضا باهنر با جدیت اعلام کرد: من با تفسیر شورای نگهبان از رجل سیاسی موافق هستم. از نظر من زن رجل سیاسی نیست. مرضیه وحید دستجردی، پزشک متخصص زنان، نماینده سابق مجلس، وزیر بهداشت برکنارشده احمدی‌نژاد و البته سخنگوی "جبهه مردمی نیروهای انقلاب" است.
چالش وحدت و "جبهه مردمی نیروهای انقلاب"
"جبهه مردمی نیروهای انقلاب" به یکباره چند ماه مانده به انتخابات در اردوگاه اصولگرایی سبز شده است و البته انگار قرار است نقش شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان را در میدان اصولگرایی ایفا کند و به نظر می‌رسد برعکس به چالشی در این جناح تبدیل شده است.
اصولگرایان با توجه به نامزدهایی که تاکنون اعلامک آمادگی کرده اند و اختلافات زیادی که دارند تقریبا از رسیدن به ائتلاف و نامزد واحد ناامید شده اند به همین دلیل برخی از آنان با تشکیل این جبهه به دنبال رفع این مشکل بودن اما خود آن هم به چالشی اضافه تبدیل شده است. اکثر اصولگرایان معتقدند با وجود جامعتین دیگر نیازی به تشکیل جبهه جدیدی نبود و آن را فضایی جدید برای سهم خواهی می دانند.
چیزی تا انتخابات ریاست جمهوری نمانده است و اصولگرایان سرردگم تر از هر زمانی خود را برای انتخابات آماده می کنند که این سردرگمی در بستن لیست برای شورای شهر بیشتر به چشم می خورد. باید منتظر ماند و دید آنها می توانند از میان نامزدهای مختلفی که هرکدام خود را رییس جمهوری بعدی می داند به شخص واحدی برسند.