به گزارش خبرگزاری برنا، اسماعیل یغمایی، سرپرست فصل سوم برنامه «شناخت راه شاهی هخامنشی شوش ـ تخت جمشید و مطالعات تطبیقی آن با راه دوران ساسانی و اسلامی این مسیر» امروز یکشنبه 20 فروردین با اعلام این خبر افزود: «این برنامه که اسفند سال گذشته آغاز شده بود به مراحل پایانی خود رسید.»
او گفت: «این جاده سنگفرش که امروزه بقایای آن بیش از یک کیلومتر درازا دارد، دشت ارژن را در محدوده کوه پهن به گذرگاه ابوالحیات پیوند می‌داده است.»
این باستان‌شناس گفت: «جاده سنگفرش باستانیِ تنگ ابوالحیات از بقایایی است که معماری و مهندسی راه‌های کهن ایران را نشان می‌دهد و به سبب آنکه هنوز درباره این راه‌ها مطالعات درخوری انجام نگرفته ضرورت حفاظت از آن دوچندان می‌شود.»
به گفته او، گذرگاه ابوالحیات معبری باستانی است که طی دوران ساسانی و اسلامی همواره مورد توجه و استفاده بوده اما بقایای باستان‌شناختی راه در آن به‌دست نیامده بود.
یغمایی با اشاره به اینکه این جاده، سنگفرش باستانی روی دامنه جنوب غربی کوه پَهن با استفاده از لاشه و تخته سنگ ساخته شده است، تصریح کرد: «پهنای راه در طول مسیر کم‌وبیش حدود دو متر است.»
او در تشریح ویژگی‌های این جاده اظهار داشت: «قسمت‌های زیادی از این جاده باستانی سالم مانده، اما بخش‌هایی از آن نیز در اثر فرسایش ناشی از عوامل طبیعی نابود شده و در حاشیه یا لبه بیرونی آن سنگفرش بقایای جان‌پناهی به ارتفاع نیم متر ایجاد شده بوده است.»
او افزود: «به‌منظور مهار شیب طبیعی کوه در فواصل معینی، پله‌هایی ساخته شده بود که موجب آسانی رفت‌وآمد در آن می‌شده است.»
برنامه «شناخت راه هخامنشی شوش-تخت جمشید و راه دوران ساسانی و اسلامی این مسیر» که با همکاری اسماعیل یغمایی، محمدتقی عطائی و شهرام زارع صورت می‌گیرد با مجوز ریاست پژوهشگاه میراث فرهنگی در دست انجام است.