به گزارش خبرگزاری برنا، نشست خبری کنسرت ارکستر فیلارمونیک تهران به رهبری آرش گوران و با حضور تینا جامه‌گرمی - نوازنده -، نگار نوراد - نوازنده -، پانیذ فریوسفی - کنسرت مایستر و مدیر اجرایی ارکستر - و پیمان ابوالحسنی - مدیر داخلی ارکستر - برگزار شد.
در ابتدای این نشست، فریوسفی اظهار کرد: ما خیلی به حمایت نیاز نداریم، زیرا ارکستر فیلامورنیک خصوصی است و از طریق انجمن‌های خصوصی و NGO اداره می‌شود. البته ما چنین چیزی در ایران نداریم. دشواری کار ما آنقدر زیاد است که توقع‌مان به این حد رسیده که در کارمان سنگ‌اندازی نشود.
او ادامه داد: ما برای تمرین، با کمبود سالن‌هایی که شرایط لازم آکوستیک و امکانات را داشته باشد، مواجه هستیم. ما تمرین‌های کنسرت پیش رو را در سالن‌های مختلفی برگزار کردیم. هزینه کار ما زیاد است و کسی که بتواند ما را حمایت کند، وجود ندارد. در تمام دنیا، استاندارد این است که گروه‌های موسیقی که قرار است در سالن خاصی کنسرت بدهند، یک یا دو تمرین را در آنجا برگزار کنند.
فریوسفی اضافه کرد: در دوره‌های قبل که مدیرعامل‌های بنیاد رودکی افراد دیگری بودند، پنج جلسه تمرین رایگان برای آشنایی با فضا و آکوستیک سالن در اختیار ما قرار می‌دادند؛ اما من امروز با موافقت نکردن مدیرعامل فعلی این بنیاد، برای یک جلسه تمرین رایگان مواجه شدم! ما قرار است در تالار وحدت کنسرت بدهیم و فقط فرصت یک «ساوندچک» را داریم. ما حتی یک تمرین هم در این سالن نداشتیم، به ما گفتند این قانون است، این موضوع، نقد اصلی من است.
این نوازنده بیان کرد: حیات این سالن وابسته به هنرمندان است. مسئولان می‌آیند و عوض می‌شوند و این ما هستیم که بودیم و خواهیم ماند.
او با بیان این‌که در تمام دنیا، شهرداری‌ها به نحوی ارکستر فیلارمونیک را حمایت می‌کنند، ادامه داد: من برای اجرایی که در چند ماه آینده خواهیم داشت، سالنی را رزرو کرده‌ام، اما از طرف شهرداری هیچ همکاری‌ای با من نشد، فکر می‌کنم این موضوع به‌خاطر شناخت نداشتن مسئولان است که نمی‌دانند فیلارمونیک چیست و برای بقایش، چه چیزهایی را لازم دارد.
فریوسفی تاکید کرد: حیات این ارکستر تا امروز، به مخاطبان آن وابسته بوده است.
این نوازنده و مدیر اجرایی ارکستر فیلارمونیک تهران گفت: انجمن‌های فیلارمونیک از دل جامعه شکل می‌گیرند؛ اما برای ما فیلامورنیک بیگانه است و مردم نسبت به فلسفه آن، آگاهی ندارند و سمت چنین جایی نمی‌روند. برای تاسیس و بقای چنین مکان‌هایی، مردم و مسئولان هر دو مهم هستند.
در ادامه، گوران به‌عنوان رهبر این ارکستر درباره جذب اسپانسر برای ارکستر، گفت: اگر یک شرکت یا یک کارخانه سس‌سازی بخواهد اسپانسر ما شود، ما نمی‌توانیم محصول او را روی سن تبلیغ کنیم و به‌خاطر شأنیت ارکستر، این را قبول نمی‌کنیم؛ اما اگر افرادی هستند که احساس می‌کنند از طریق ارکستر ما می‌توانند کار خود را تبلیغ کنند، مشکلی وجود ندارد.
او اضافه کرد: بیشتر نگاه ما به مردم است. در ارکستر فیلارمونیک برلین، حامیانی وجود دارند که نام‌شان مطرح نمی‌شود و فقط هزینه می‌کنند تا این ارکستر روی صحنه برود. از طرفی در دنیا، شهرداری‌ها به‌طور مستقیم حمایت‌های زیادی از ارکستر فیلارمونیک انجام می‌دهند؛ اما در ایران، من به‌طور کلی از شهرداری هیچ انتظاری ندارم، زیرا دغدغه و نگاه استاندارد و درستی را در آن نمی‌بینم.
وی افزود: اگر آن‌ها واقعا نمی‌توانند کاری کنند که یک سالن مجانی برای تمرین به ما بدهند، در کار ما سنگ‌اندازی نکنند تا تاریخ کنسرت ما مدام عوض شود و از این دست اتفاقاتی که در شأن جامعه هنری نیست، رخ بدهد.
گوران تاکید کرد: ما توقعی نداریم، بلکه این مواردی که مطرح شد، استانداردهایی است که باید در اختیار ما قرار بدهند. ما فعلا در حد زیر استاندارد هستیم، اگر این موارد رفع شد، آن وقت شاید در نشستی خبری، از توقعات‌مان بگویم.
سپس فریوسفی با بیان این‌که موسیقی آنچنان که باید در ارکسترهای دولتی وجود ندارد، اظهار کرد: در ارکستر فیلارمونیک، ما حتی درباره نحوه نشستن نوازنده‌ها روی صندلی‌های‌شان صحبت می‌کنیم. برای تمرین چهار ساعته در تالار وحدت از ما مبلغ دو میلیون تومان درخواست کردند و من ترجیح دادم، این مبلغ را در جای دیگری هزینه کنم.
مدیر اجرایی ارکستر فیلارمونیک بیان کرد: فکر می‌کنم مدیران خبر ندارند و فکر می‌کنند این ارکستر نوپا و سست عنصر است. ما بخشی از هزینه‌های این ارکستر را از صندوق می‌پردازیم، ولی گاهی هنرمندان ما دستمزدهایی را که از گیشه به دست می‌آوریم، نمی‌گیرند تا ارکستر بتواند هزینه‌های جاری خود را پرداخت کند.
در ادامه، نگار نوراد، نوازنده ویولنسل ایتالیایی در این کنسرت، گفت: این اتفاق خوبی است که یک نوازنده مطرح اروپایی در کنار ما باشد؛ تبادل فرهنگی اتفاق مهمی است.
سپس گوران در پاسخ به پرسشی مبنی بر تمایلش برای دعوت کردن از نوازندگان خارجی زیادی به‌عنوان مثال حدود ۵۰ نفر برای اجرا با این ارکستر، اظهار کرد: اگر به این موضوع تخصصی نگاه کنیم و هدف‌مان تبلیغات و شو نباشد، آوردن ۵۰ نوازنده خارجی، توانایی خاصی لازم ندارد؛ اما هم هزینه‌های آن زیاد است و هم ممکن است به موانعی بربخوریم و کار طول بکشد، اما به‌طور کلی، استفاده از ترکیب نوازندگان خارجی و ایرانی کار مثبتی است که باعث تبادل فرهنگی می‌شود.
رهبر ارکستر فیلارمونیک افزود: اگر بخواهیم مکاتب نوازندگی و آهنگسازی‌های مختلف را وارد کشور کنیم، بهتر است این اتفاق در هنرستان‌ها و دانشگاه‌ها بیفتد و در آنجا از اساتید خارجی استفاده شود.
جامه‌گرمی نیز در تایید حرف گوران، بیان کرد: این اتفاق اگر در هنرستان‌ها رخ دهد، می‌تواند ابعاد بزرگ‌تری را از همکاری و اجرای دو ارکستر با یکدیگر شامل شود.
«ارکستر فیلارمونیک تهران» جدیدترین کنسرت خود را سوم و چهارم خردادماه در تالار رودکی و تالار وحدت با رهبری آرش گوران روی صحنه می‌برد.
در این کنسرت پدرام فریوسفی، سولیست ویلن ارکستر است. این اولین‌بار است که این ارکستر از نوازنده سولو در اجرایش استفاده می‌کند. همچنین «السیو پیانلی» نوازنده ویولنسل ایتالیایی نیز در اجرای پیش رو، ارکستر فیلارمونیک تهران را همراهی خواهد کرد.
در این کنسرت، دو اثر چهار موومانه به اجرا درخواهد آمد؛ «۴ فصل» با آهنگسازی «آستور پیاتزولا»ی آرژانتینی که از سوی آهنگساز صاحب‌نام روس «لئونید دسیاتنیکف» بازآفرینی شده، اولین اثری است که ارکستر فیلارمونیک تهران در اجرای پیش رو، آن را روی صحنه می‌برد. در بخش دوم کنسرت، «سمفونی برای ارکستر زهی» با آهنگسازی «فکرت امیرف» آهنگساز اهل کشور جمهوری آذربایجان اجرا خواهد شد. «امیرف» این اثر را در یادبود نظامی گنجوی نوشته است.
این دو اثر برای اولین‌بار است که در ایران اجرا می‌شوند.