*تلویزیون دیگر به مانند قبل مخاطب ندارد و شاید اگر به شهروندان روزی ۵۰ هزار تومان بدهی که فقط ۵ ساعت پای تلویزیون بنشینند قبول نخواهند کرد.
*سینمای این سالها اسیر مافیای اکران و قرار و مدارهای پشت پرده ای است که تصمیم میگیرد فلان فیلم را بالا ببرد و بهمان فیلم را به زمین بزند. شک نکنید که این مافیا از همین حالا در حال چینش اکران۹۷ است و دقیقا مشخص کرده که مثلا در نوروز۹۷ کدام فیلم را روی پرده بفرستد و اکران را ببلعد و کدام فیلم اکران عیدفطر را قبضه کند.
*فیلمساز دارای اندیشه به ابزار دست ارگانها بدل نخواهد شد. در دهه هفتاد من یکی از موفق ترین و پرکارترین شرکتهای تبلیغاتی را داشتم ولی دوست داشتم به سینما بیایم و آمدم!
*محصولات یک یا دو یا چندارگانی که توسط افرادی بدون علقه تولید می‌شود انتهای بی‌شرافتی در تولید هنری است. ارگانی‌ها عاقبت ندارند؛ کافیست رزومه فیلمسازان ارگانی دهه های مختلف و نابودی آنها در دهه های بعد را ببینیم تا دریابیم چقدر تاریخ مصرف این نوع فیلمسازان و تهیه کنندگان پایین است.
* طبیعی است که آقایان چندارگانی که رانت پشتشان است مطلوب سران صنف باشد. صنف سینما به خاطر پول و سود مادی این جماعت را تحویل میگیرد و حتی ممکن است به آنها در حلقه های بسته صنفی، مقام و موقعیتی هم بدهد اما داشن مقام در حلقه ای شامل بیکارالدوله‌های سینما چه سودی دارد. امروز اینها هستند و به محض اینکه آبشخور رانتشان حذف شود فردی دیگر جایشان را میگیرد.
*ما می توانیم به جای سینما از واژه «سیرک» استفاده کنیم تا مخاطبان بدانند دارند به تماشای دلقک بازی می روند اما وقتی تأکید داریم بر داشتن سینما واقعا باید قدری هم دارای رشد و بینش در تولید و ارائه محصول باشیم.
منبع: نمایش خانگی