بازگیر، رئیس اداره محیط زیست شهر تهران در خصوص پسماند تولید شده در مراکز درمانی گفت: این پسماند ها به چهار دسته تقسیم می‌شوند، دسته اول پسماندهای شبه خانگی هستند که ضمن تفکیک باید به صورت جداگانه در کیسه های مشکی نگهداری و به شهرداری تحویل داده شوند، دسته دوم پسماند عفونی است که شامل ترشحات، بافت‌های آسیب دیده، لوازم یکبارمصرف آلوده و ... است که باید در پلاستیک‌های زرد نگهداری شود.
او ادامه داد: دسته سوم پسماند تیز و برنده‌ایست که در سافتی باکس زردرنگ جمع‌آوری می‌شود و ضمن توزین و ثبت روزانه باید در اتاق‌های مخصوص نگهداری شود.
به گفته ی بازگیر هر دو دسته پسماند عفونی و تیز و برنده باید در دستگاه‌های مخصوص بی‌خطرسازی شوند. ضمن اینکه پسماند تیز و برنده نیز باید خرد شده و سپس به عوامل شهرداری تحویل شود، شهرداری زباله‌های بی‌خطر شده را پس از جمع‌آوری در سلول‌های مخصوص دفن می‌کند.
او افزود: دسته چهارم پسماندهای بیمارستانی، شامل پسماند شیمیایی و دارویی است که شامل ظروف دارویی، باقی مانده داروها، داروهای منقضی و... می‌شود که این دسته از پسماند باید تنها توسط پیمانکارانی که مورد تائید محیط زیست هستند، جمع آوری و امحا شود.
بازگیر با بیان اینکه مساله اصلی شهرداری و وزارت بهداشت این است که وزارت بهداشت با استدلال اینکه پسماندهای بیمارستانی پس از بی‌خطرسازی جزء زباله عادی محسوب می‌شوند گفت: به همین دلیل وزارت بهداشت خواستار محاسبه با تعرفه پسماند عادی هستند، در حالی که طبق اعلام محیط زیست، پس از بی‌خطرسازی تنها بار میکروبی پسماندهای عفونی از بین می‌رود و جزء پسماند عادی نیست و ماهیت شیمیایی خود را حفظ می‌کند.
به گفته ی او هر تخت بیمارستانی در شبانه روز حداکثر دو تا سه کیلوگرم پسماند تولید می‌کند که اگر با تعرفه پسماند عفونی هم محاسبه شود، بار مالی چندانی را به بیمارستان تحمیل نمی‌کند، از طرفی قانون‌گذار تمام مسئولیت پسماند بیمارستانی را از صفر تا صد شامل تفکیک، حمل و نقل و امحاء بر عهده بیمارستان گذاشته است که یک تکلیف قانونی است و بیمارستان‌ها باید تمکین کنند.