به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ روز گذشته قسمت پایانی سریال «شهرزاد» روز توزیع شد و از سوی کارگردان و عوامل این پروژه با واکنش هایی روبرو بود. حسن فتحی در صفحه شخصی اش درباره این سریال اینگونه نوشت:
«بخش نخست به پایان آمد حکایت همچنان باقی... خانم ها، آقایان، تماشاگران محترم،
سه فصل سریال شهرزاد به پایان رسید و امید است در آینده ای نزدیک امکان ساخت فصل چهارم آن که در آن شاهد بازگشت مجدد قباد و شهرزاد و فرهاد به متن قصه خواهیم بود فراهم گردد.
سریال شهرزاد برای مخاطبانش ماجرای تراژیک و آمیخته با تخیل «عشق و سیاست و پول» در ایران دهه سی شمسی بود و برای من و همکارانم تجربه ای دشوار و طاقت فرسا در دهه نود شمسی!
در اینجا و در این زمانه که ماییم واقعیت ها، بسیاری اوقات از امر تخیلی تخیلی تر هستند و از همین رو باید در میان گذاشته شوند تا بتوان باور کرد و اعتماد نمود. شفاف سازی این واقعیت های تاریک و تو در تو تنها راه تداوم و بقا برای همگان و به خصوص هنرمند است.
ساخت و ساز سریال شهرزاد در طی این پنج سال کلکسیونی از آزمون های رنگارنگ برای هنر و هنرمندی شد که می خواهد بیافریند، مستقل بماند و اخلاقی عمل کند؛ آزمون هایی که عبارت باشند از تلاش برای پیدا کردن نسبت میان هنر از یک سو و سه گانه «سرمایه، سیاست روز، افکار عمومی» از سوی دیگر.
همه این سال ها کارگردانی برای من آکروباسی میان اصولی چون استقلال، رفتار اخلاقی، شفافیت و البته یافتن بهترین نسبت با همین سه گانه بوده است و با سریال شهرزاد در بسیاری از لحظات این آکروباسی به قصد حفظ تعادل در معرض تهدید قرار گرفت.
تردیدی نیست که صنعت سینما و فیلم:
-با خلق و تخیل سروکار دارد و نیازمند خلوت و امنیت ذهنی است.
-کاری است گروهی و موفقیتش در گرو همکاری و همبستگی میان همه افراد گروه.
-با مخاطب سر و کار دارد و به این معنا که نه تنها باید مورد پسند قرار بگیرد بلکه باید نقاد ناروایهای فرهنگی و عادات عمومی هم باشد.
-به دلیل نقش اجتماعی اش همیشه در تنش است با سلیقه های متفاوت سیاسی.
-و نهایتا اینکه برای به سرانجام رساندن خود نیازمند پول است در عین اینکه باید مستقل باشد.
حفظ تعادل برای یک فیلمساز در خلق و تولید یک اثر هنری، التزام به این نکات است و متأسفانه چنین التزامی در جامعه ما همواره در معرض تهدید و تردید قرار می گیرد. تردیدی میان منافع خود و دیگری، میان اخلاق و مصلحت، میان استقلال و میل سیاست به دخالت، میان منطق سرمایه و جنس هنر، میان افکار عمومی و نقد آن. این تعادل های ضروری و الزامی متأسفانه از همان فصل اول سریال به واسطه ضرب و زور رسانه ای برخی سلیقه ها در معرض آسیب و تهدید قرار گرفت.
در تمام مدت من سعی کردم تا به یاری همکارانم، این تنش ها و حاشیه ها را که گاه به افکار عمومی ربط پیدا می کرد و گاه به سیاست های رسمی و متولیان رسمی تاریخ معاصر و قرائت های مسلط از تاریخ، نادیده گرفته و کار را به انجام برسانم و البته استقبال عمومی مخاطبان متنوع و متعلق به اقشار مختلف در داخل و خارج کشور، پشت و پناه و نقطه ی اتکای محکمی شد برای تداوم کار. فصل اول سریال شهرزاد با اعتماد، همدلی و امیدی که برانگیخت پاداش خود را گرفت.
اما همزمان با از سرگیری فصول بعدی سریال اثری که مباهات می کرد به اعتمادی که در میان مردم برانگیخته بود ناگهان در معرض اتهام قرار گرفت. این بار شایعه شبهات مالی بحران ایجاد کرد. باید جواب می دادیم: سرمایه از کجا آمده است؟ از متولی قانون تا فعال مدنی، از چپ و راست، از رومی روم تا زنگی زنگ، ارکستر وار، هماهنگ و پر سر و صدا و گسترده، منابع مالی این سریال را که مستقل بود و خارج از نهاد صدا و سیما پخش می شد به پرسش گرفت و این بار با وارد آوردن اتهام پولشویی و اختلاس، همه اعتماد عمومی را نشانه رفت!
چه باید می کردیم؟ تن می دادیم به شایعه و شبهه و بازار داغ جوسازی و کار را تعطیل می کردیم؟
و یا بر غم تهمت ها و افتراهای ریز و درشت که علاوه بر حیثیت تهیه کننده سریال، آبروی من، همکار نویسنده ام و یکی دو تن از بازیگران اصلی سریال را نشانه رفته بود و با امید برطرف شدن شبهات و شایعه پراکنی افرادی که با هر نیت و انگیزه توقف فیلمبرداری شهرزاد را هدف قرار داده بودند کار را ادامه می دادیم؟
صد البته نقطه قوت هنرمند، استقلال اوست و برای او همیشه این ترس و تردید وجود دارد که مبادا بازیچه دست متولیان سرمایه و قدرت های موازی پشت پرده قرار گیرد. هنرمند دلگرم است به اعتماد مردم و نمی تواند فقط به منافع مادی خود بیندیشد و طبیعی است که باید بداند با کمک چه سرمایه ای می تواند خلق را ممکن سازد.
اگرچه در نهایت ما راه دوم را انتخاب کردیم و موازی آن، دروغ و واهی بودن شبهات و اتهامات نیز کاملا به اثبات رسید اما بی تردید یکی از سخت ترین لحظات ساختن سریال شهرزاد همین انتخاب بر سر این بزنگاه بود. انتخاب میان افکار عمومی که گاه چون کشتی بی لنگر است و حقیقتی که برای اثباتش باید مرام و معرفت حلم و صبوری دانست؟»
اکنون در پایان ساخت و تولید و پخش، صحبت کردن از این بزنگاه هایی که هر بار کارگردان و دیگر دست اندرکاران سریال شهرزاد را در برابر انتخاب هایی خطیر قرار می داد به چندین کار می آید:
-باید دانسته شود سریالی که که موجب همدلی و هیجان و کنجکاوی نسبت به گوشه هایی از تاریخ معاصر در نزد مخاطبانش شده، به قیمت مدیریت چه تنش ها و دست و دل لرزیدن هایی میسر گشت.
- باید دانسته شود تا بتوان بر آن اساس برای ادامه کار راه حل و چشم اندازی روشنتر ترسیم کرد.
- باید دانسته شود تا افکار عمومی بسرعت بازیچه دست متولیان ثروت و منطق قدرت نشود و برای نفرین و آفرین گفتن، شتاب نکند و صبوری بیاموزد و طمأنینه پیشه کند.
من در طی سال های حضور در این عرصه، تنها به یمن همین اعتماد به مردم، اعتماد به روشنگری زمان و صبوری بوده است که از پا نیفتاده ام . مرارت ها را تاب آورده ام.
و اکنون در کلام آخر، به نیابت از سوی یک یک همکارانم، قدردان قدرشناسی و حسن توجه مردم عزیزی هستم که سریال شهرزاد را بر غم همه نقصان ها و کاستی های آن مورد حمایت و اعتماد خود قرار دادند.
طهران- خرداد 97 ارادتمند حسن فتحی»