به گزارش گروه روی خط رسانه های خبرگزاری برنا؛ اختلالی به نام دیسلکسی یا خوانش پریشی وجود دارد که مبتلایان به آن به طرز عجیبی از نوابغ هستند. خوانش پریشی اصطلاحی عام برای تشریح یک نوع معلولیت آموزشی است که موجب اختلال در روان‌خوانی یا درک مطلب می‌شود. این معلولیت می‌تواند خود را به عنوان یک مشکل در رابطه با دیکته، مهارت شنوایی، حافظه‌کوتاه‌مدت یا نام‌گذاری‌سریع آشکار کند. از نشانه‌های اولیه این ناتوانی دیر صحبت کردن کودک و بعد از آن نوشتنِ آیینه‌ای کودک است که در آن نوشتن واژه‌ها بر عکس و مانند آیینه است. از نشانه‌های سنین بالاتر، می‌توان به ناتوانی یا مشکل در هجا کردن واژه، یافتن هم‌قافیه برای واژه یا مشکل در تلفظِ صدا یا ترکیب واژه‌ها و صداها اشاره کرد. عمومی‌ترین نشانه آن دیکتهٔ بسیارضعیف کودک و تمایل به نوشتن حروف بیشتر یا کمتر در هنگام نوشتن واژه‌ها است. از دیگر نشانه‌های عمومی خوانش‌پریشی این است که یک فرد خوانش‌پریش واژه را زودتر یا دیرتر از جایی که باید قرار گیرد در جمله می‌گذارد و همچنین در هنگام خواندن، واژه‌ها را جابه‌جا می‌خواند. معمولاً فرد خوانش‌پریش سطح نوشتاری‌اش بسیار پایین‌تر از سطح معلومات و هوش عمومی‌اش است و از همین طریق می‌توان به خوانش‌پریشی وی، پی برد. افراد مبتلا به خوانش‌پریشی در تشخیص و شناسایی چهره افراد نیز با ابهاماتی روبرو هستند.
با اینکه ارتباط علمی بین ضریب هوشی فرد و ابتلا به این بیماری وجود ندارد، بیشتر نابغه‌های تاریخ مبتلا به آن هستند و از این رو دیسلکسی به بیمار نابغگی معروف شده است. در زیر تعدادی از این افراد را می‌بینیم:
آلبرت انشتین
لئوناردو داوینچی
توماس ادیسون
استیون هاوکینگ
ولفگانگ آمادئوس موتزارت
برادران رایت
آگاتا کریستی
والت دیزنی
پابلو پیکاسو
جان لنون