ابراهیم فروزش نویسنده و کارگردان سینما در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری برنا، اظهار داشت: مخاطب‌شناسی در سینمای کودک بستگی به عوامل بسیاری دارد. در همه جای دنیا کودکان را به بخش‌های مختلفی تقسیم می‌کنند و بین کودکان 4 ساله، 6 ساله و 8 ساله تفاوت قائل می‌شوند و مخصوص هر کدام از آنها فیلم‌هایشان را می‌سازند.
فروزش خاطرنشان کرد: در جشنواره‌های خارجی وقتی حاضر شدم شاهد این بودم که سالن‌ها مملوء از کودک است که بدون اینکه بخواهد شیطنت‌های کودکی را با خود داشته باشد به گونه‌ای فیلم توجهش را جلب کرده که میخکوب پرده سینما شده است اما در جشنواره‌های داخلی بدون اینکه طبقه‌بندی دقیقی صورت گیرد فیلم‌ها را مخصوص کودک و نوجوان می‌سازند و اصلا توجهی به این مسأله نمی‌شود که نوجوان با دیدن یک اثر به شدت کودکانه از دیدن فیلم سرخورده می‌شود و با سینما قهر می‌کند.
وی افزود: ما بخش عظیمی از جمعیت کشورمان را کودکان و نوجوانان تشکیل می‌دهند و باید برای همه آنها خوراک مناسبی در سینما داشته باشیم. ما باید بدانیم که چه آثاری را تولید کنیم تا کودکان از دیدن فیلم در سینما دلزده نشوند. در دوره‌ای که همه کودکان امروز ما در ارتباط با فضای مجازی می‌توانند به بهترین آثار روز دسترسی داشته باشند مطمئناً با فیلم‌های ضعیف قادر به برقراری ارتباط نخواهند بود و در حال حاضر محصول مناسبی در سینماهای ما برای کودکان وجود ندارد.
این کارگردان اظهار داشت: ما محصول مناسبی در سینماهایمان برای کودکان نداریم و از آنجا که سینمای جهان و به خصوص هالیوود در زمینه جذب مخاطبان کودک موفق‌تر است مطمئناً از آثار این کشورها با دیدن فیلم در خانه استقبال بیشتری صورت خواهد گرفت. قصه‌هایی که در این کشورها تبدیل به فیلم می‌شوند به قدری جذاب هستند که ما شاهد فروش کتاب‌های این فیلم‌ها پیش از ساخته شدن هستیم. کتاب‌هایی مثل «هری پاتر» پیش از فیلم شدن در این کشورها فروش بسیاری دارند.
کارگردان فیلم سینمایی «بچه‌های نفت» در ادامه افزود: در خانه‌ها آرشیو کوچکی از فیلم‌های کودک کشورهای دیگر وجود دارد که بین این آثار کمتر اثر ایرانی دیده می‌شود. وضعیت اکران در سینمای ما به هیچ‌وجه وضعیت مناسبی نیست. در کشورهای دیگر سینماها دسته‌بندی شده، در آنجا مشخص شده که چه فیلم‌هایی برای چه کودکانی مناسب است و طبق دسته‌بندی فیلم‌ها و سینماها این آثار اکران می‌شوند. ما در فیلمنامه معذوریت‌هایی برایمان وجود دارد، از طرفی اگر تهیه‌کننده‌ای ریسک ساخت فیلم کودک را به جان بخرد باید به بازگشت سرمایه نیز توجه داشته باشد و با توجه به محدودیت‌ها امکان چنین اتفاقی غیر ممکن می‌شود.
وی در پایان خاطرنشان کرد: ما در زمینه پیشرفت تکنولوژی نسبت به سایر کشورها وضعیت خوبی نداریم و همین مسأله نیز برای فیلمنامه‌نویسان محدودیت ایجاد می‌کند و باعث می‌شود که فیلمنامه‌نویس نتواند هر آنچه که در ذهن دارد را بر روی کاغذ بیاورد. در هر صورت نباید فراموش کرد که اگر مضمونی انسانی را در غالب قصه‌ای جذاب به تصویر درآوریم می‌توانیم سالن‌ها را با وجود این محدودیت‌ها پر کنیم. در بسیاری از جشنواره‌های معتبر جهانی شاهد فیلم‌های کودکی هستیم که بهره چندانی از تکنولوژی نبرده‌اند اما به دلیل نگاه انسانی و خوبی که دارند مورد توجه اقشار مختلف قرار می‌گیرند.
ادامه دارد...