به گزارش خبرگزاری برنا ، محمد امیر براهویی، رئیس هیئت ورزش روستایی و بازی های بومی و محلی استان سیستان و بلوچستان در گفت و گو با خبرگزاری برنا اظهار داشت: با توجه به تنوع فرهنگی تا کنون 130 بازی بومی محلی در سیستان و بلوچستان شناسایی شده به طوری که تنوع این رشته ها زمینه جذب حدود هفت هزار ورزشکار سازمان یافته را در این هیات فراهم کرده است.
وی گفت: همچنین سیستان و بلوچستان یکی از استانهای سرآمد در رشته بازی های بومی محلی است به گونه ای که پارسال موفق به کسب عنوان دوم کشوری شد.
وی افزود : از پرطرفدار ترین بازی های بومی و محلی شمال استان کشتی کج گردان و از بازی های جنوب این استان خسو خسو را می توان نام برد که بازی خسو به اندازه فوتبال طرفدار دارد و اولین دوره لیگ این رشته نیز در کشور برگزار شده است.
براهویی افزود : یکی دیگر از بازی های بومی و محلی این استان بالا رفتن از درخت خرما است که همزمان چند نفر از چند درخت خرمای کنار هم بالا می روند و سپس برمی گردند یا زمان گرفته می شود و هر کسی که سریعتر از یک درخت بالا رود و برگردد؛ برنده مسابقه است.
وی اضافه کرد: بازی های بومی بخشی از زیبایی های فرهنگ اصیل ایرانی است که در این راستا باید مورد توجه جدی مسئولان به ویژه در بخش گردشگری قرار بگیرد.
وی بیان کرد: این بازی ها مکمل جاذبه های گردشگری است و می تواند برای نسل جوان تازگی و زیبایی خاصی داشته باشد.
براهویی خاطرنشان کرد: همچنین حمایت دولت از ورزشهای بومی موجب تحکیم و انسجام همه نیروها و اقوام به ویژه روستایی و عشایری است و دستگاه ورزش استان سیستان و بلوچستان نیز حمایت‌های بسیار خوبی در توسعه این ورزش ها دارد.
برخی از بازیهای بومی و محلی استان سیستان و بلوچستان :
این بازی شبیه مسابقه قایقرانی است و بین افرادی که در راندن این وسیله بومی مهارت دارند برگزار می شود و به برندگان جوایزی هم تعلق می گیرد.
دایره بزرگی از جمع بازیکنان تشکیل می شود، همراه با نوای ساز و دهل چوب بازی با حرکات آرام و منظمی آغاز می شود. به تدریج همراه با تندشدن آهنگ حرکات هم تندتر وتندتر می شود. در این حرکات بازیکنان چوب های خود را به هم می کوبند. کوچکترین غفلت باعث اصابت چوب به بدن بازیکنان می شود. هر بازیکن دو چوب در دست دارد و با آهنگ دو قدم به جلو برداشته، یک قدم به عقب برمی گردد و یکبار به دور خود می چرخد. وقتی بازیکن دو قدم جلوتر می رود باید چوب های خود را به صورت ضربدر در مقابل صورت خود نگه دارد، هر بازیکن وقتی برمی گردد با بازیکن پشت سری خود نیز به بازی می پردازد. این بازی برپایه مهارت و استقامت استوار است.
قطعه زمینی را برای بازی انتخاب می کنند، بازیکنان هر گروه در قسمتی از زمین مستقر می شوند، داور استخوان را به هر دو گروه نشان می دهد سپس آن را به وسط زمین پرتاب می کند، افراد دو گروه هجوم می آورند تا استخوان را بردارند، هرگاه کسی استخوان را به دست بیاورد دیگران به او حمله می برند تا استخوان را از دست او در بیاورند. هر گروه که کیچ را به داور تحویل دهد بازی را برده است.
چَلْ : نام بازی است گروهی که بین دو تیم با نفرات مساوی هر گروه 5 نفره انجام می شود، بازی مذکور از جمله بازی های محلی است که در رودهای پرآب و در محل های عمیق و یا استخر و دریا می تواند برگزار شود. این بازی در روستاهای ایرانشهر متداول است. بازی توسط یک نفر داور، داوری و قضاوت می شود.
شترسواری از جمله ورزش های بومی با محلی استان سیستان و بلوچستان است که به ویژه در شهرستان های خاش و ایرانشهر همچنان کم و بیش رایج است و به مناسبت هائی برگزار می شود.
از جمله بازیهای شبانه روستاهای شهرستان زابل که پس از فراغت از کار روزانه در کوچه میدان ده انجام می شود بازی گروهی است بین دو تیم به نام "گل گل" (گل گل ها) تعداد بازیکنان هر تیم معمولاً از 5 تا 10 نفر است محل بازی به گونه ای که اشاره شد. کوچه یا میدان محل است. طول زمین بازی حدود 30 متر می باشد. هر تیم دارای یک سردسته است. این بازی نیازی به وسیله ندارد.
از ورزش های بومی و محلی که محبوبیت بسیاری دارد مسابقه هیجان انگیز چوب کشی است.
-یک قل دو قل
این بازی محدودیت سنی ندارد و ابزار لازم برای این بازی نیز پنج سنگ گرد و کمی بزرگتر از فندق است.