به گزارش سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ خسرو معصومی که اخیرا «کار کثیف» را کارگردانی کرده،انتقاداتی نسبت به جشنواره فجر و فیلم هایی که در آن نمایش داده می شود، دارد و معتقد است اکثر داوران از روی شناخت برای جشنواره فجر انتخاب نشدند. او همیشه نسبت به داوری نقدهایی وارد کرده است و معتقد است اگر داوران نتوانند تصمیم گیرنده نهایی باشند، جشنواره فیلم فجر نیز مستقل نیست. در ادامه گفت و گویی با این کارگردان در خصوص جشنواره فیلم فجر انجام دادیم که از نظر می گذرانید:
شما در جشنواره های مختلف دنیا حضور داشتید. روند برگزاری جشنواره و نمایش فیلم ها در کشورهای خارجی به چه نحوی است و ما چقدر از آن ها فاصله داریم؟
در جشنواره های دنیا مرسوم نیست که فیلمی 40 نمایش داشته باشد و این به نفع تهیه کنندگان نیست. خوشبختانه امسال آقای داروغه زاده تصمیم گرفتند 50 درصد فروش فیلم ها را در جشنواره فجر به صاحبان آنها برگردانند. در این صورت اشکالی نمی بینم که فیلمی چهل نمایش داشته باشد، چون درآمدهای آن در جیب مسئولان جشنواره نمی رود، بلکه به تهیه کنندگان فیلم می رسد. همه فیلم ها در جشنواره های دنیا معمولا سه یا چهار نمایش دارد و هر جشنواره ای به پخش کننده فیلم حدود دوهزار دلار می دهد تا متضرر نشود. من به این جشنواره های خارجی رفتم که فیلم ها را در حد دو یا سه بار نمایش می دادند. متأسفانه در ایران گاهی چهل نمایش از فیلم بدون پرداخت یک ریال به تهیه کننده داریم، اما این تصمیم که 50 درصد از فروش به صاحبان آن ها برگردد، خوب است و نه سیخ می سوزد و نه کباب!... جشنواره فجر معمولا تکلیف خوب یا بد بودن یک فیلم را مشخص می کند، اگر فیلم خوبی باشد، نامش روی زبان ها می افتد و اگر بد باشد، به ضرر فیلم ها تمام می شود.
چقدر سیمرغ گرفتن یا نگرفتن فیلمی در اکران عمومی آن نقش دارد و تأثیرگذار است؟
دریافت سیمرغ در فروش فیلم ها نقش دارد؛ شاید بعضی از فیلم هایی که فامیلی جایزه گرفتند و این اتفاق در فجر هم افتاده، در اکران جواب نگرفتند. فیلم هایی مانند: «ابد و یک روز» یا «مغزهای کوچک زنگ زده» به حق خودشان رسیدند، در اکران نیز فروش خوبی داشتند. من همیشه نسبت به داوری اشکال هایی وارد کردم و اگر فیلمی خوب اکران شود و کسی توصیه فیلمی را نکند، در اکران هم جواب خودش را می گیرد. اکثر این فیلم ها در نمایش های مردمی نیز فیلم اول انتخاب می شوند. به عنوان مثال «مغزهای کوچک زنگ زده» انتخاب اول جشنواره فیلم فجر بود و فروش سیزده میلیارد داشت که شاهد بودید.
عملکرد جشنواره فیلم فجر را در سی و هفت دوره گذشته چطور ارزیابی می کنید و چه آسیب شناسی نسبت به آن دارید؟
مسلم است که جشنواره عملکرد مناسبی در این سی و هفت دوره داشته، اما اشکالاتی بر آن وارد است که نیاز به کارشناسی بیشتر دارد. به جرأت می توانم بگویم، اکثر دوره هایی که جشنواره فجر برگزار شد، داورهایی که انتخاب شدند، از روی شناخت نبود. یکبار در این سی و هفت دوره ندیدم ناصر تقوایی، داریوش مهرجویی یا مرحوم کیا رستمی داور جشنواره شود. این تمثیل ها که فلان شخص خودی هست یا خیر در جشنواره فجر در نظرگرفته شده است و این اشکال بزرگ جشنواره است. معتقدم هرکس در بخش داوری انتخاب غلطی انجام دهد، گناه کرده است. این موضوع هرسال در جشنواره حتی در انتخاب فیلم ها تکرار می شود و شاهد بودیم خیلی از فیلم های خوب در بعضی از دوره های جشنواره انتخاب نشد. به عنوان مثال، فیلم خودم «تابو» در جشنواره فجر رد شد، اما در بخش اصلی جشنواره مونترال کانادا انتخاب شد. همان زمان وقتی مجید مجیدی وقتی فیلمم را در جشنواره دید، درباره علت رد شدن فیلمم در جشنواره فجر پرسید. اگر فیلم را به جشنواره فجر می دهم، روی کمیته انتخاب آن حساب می کنم. اگر بدانم فیلمی با گرفتن چندین جایزه جهانی، مربوط به فجر نیست، اصلا به چه علت باید به فجر بدهم؟... در هر دوره مدیریتی این اعمال می شود و کار درستی نیست. اگر بخواهیم جشنواره ای برگزار کنیم، باید فیلم های کسی که منتقد به مسائل اجتماعی جامعه است، در جشنواره حضور داشته باشد. این اتفاقات باعث می شود که جشنواره فجر مستقل نباشد. فیلم من دو دوره در جشنواره فیلم شانگهای جایزه برد و داوری که در جشنواره شانگهای برای فیلم «خرس» اتفاق افتاد، کاملا بی طرف بود و حق را به فیلمسازی می دهند که روی کار خود اشراف دارد. من در این جشنواره داور بودم و هیچ وقت این اتفاق نیفتاد که مدیر جشنواره فیلم شانگهای بگوید فلان فیلم چینی را برنده کنید. ما هفت داور بودیم که با یکدیگر اختلافاتی داشتیم و در نهایت به نتیجه ای می رسیدیم و رأی خود را صادر می کردیم.
بهترین فیلم هایی که دیدید، چه بوده است؟
فیلم های خوب زیاد دیدم و زمانی که داوری درستی در جشنواره فجر بود، به حقشان رسیدند. از انتخاب نشدن بعضی فیلم ها مثل «ناخدا خورشید» ناصر تقوایی، «زیردرختان زیتون» عباس کیا رستمی و فیلم مادیان «علی ژکان» خیلی تعجب کردم.
چه خاطراتی از جشنواره فجر در طی این سال ها دارید؟
تمام دوره های جشنواره فجر برایم خاطره بود، چون جشن سینمای ایران است، اما خاطرات تلخ آن بهتر از خاطرات شیرین آن بود. دوستی بازی و روابط نسنجیده برایم تلخ بود. بخش بین الملل جشنواره فیلم فجر را که آقای میرکریمی برگزار می کند، بیشتر پسندیدم، چون استقلال بیشتری در انتخاب و نوع داوری فیلم ها می بینم. سال گذشته فیلم من در بازار فیلم شرکت کرده بود و احساس کردم هم شکل برگزاری خوب است و هم برای فیلمساز ارزش قائل می شوند. در اولین دوره ای که در جشنواره فیلم فجر بودم، چند فیلم برایم تجربه خوبی داشت که یکی «بازجویی یک جنایت» سجادی بود. به جرأت می توانم بگویم تنها دوره ای که جشنواره فیلم فجر مستقل بود، مربوط به دوره سیف الله داد است. در آن سال فیلم من «دوران سربی» و فیلم امیر نادری «آب، باد، خاک» بود و زمانی فیلمم در بخش رزرو انتخاب شد، بسیار تعجب کردم. پس از آن که نقدی بر فیلمم نوشتند، دوباره فیلمم به بخش مسابقه برگشت و این جزو خاطرات تلخی است که از فجر برایم مانده است. آرزو می کنم یک روز جشنواره فجر هم در کمیته انتخاب و هم در داوری به استقلال لازم برسد.