اینجا جمع آبادانی ها ست، صدایشان را می شنوی؟ خوب گوش کن. صدایشان می آید. هلهله می‌کنند. کِل می زنند و یِزله می روند. میگی چرا؟ تیمشان قهرمان شده. میگی یه قهرمانی و اینقدر خوشحالی؟ میگم آره، یه قهرمانی و اینقدر خوشحالی کوکا.
اصن ما آبادانی ها کلا آدم های خوشحالی هستیم، نه اینکه ناراحتی نداشته باشیم، نه. ولی خب، یادمون دادند به مشکلات لبخند بزنیم. اصن ما با مشکلات بزرگ شدیم.
همین بسکتبال که قهرمان شده رو می بینی، جیباشون خالی بود، پولی که نداشتند کوکا، ولی عاشق بودن، عاشق مردمشون، قلب هاشون رو یکی کردند با مردمشون و رفتند به جنگ غول‌های بسکتبال ایران. آره. باید عاشق باشی تا بفهمی اینجور قهرمان شدن، هم یِزله داره هم هلهله. هم اشک داره و هم لبخند.
امشب به شکرانه ی این قهرمانی ساز می زنیم و می‌خوانیم و شادی می کنیم. امپراطوری جدید آبادان سمفونی بسکتبال را با نُت های عاشقانه ی آبادان برزیلته می نوازد، تا به همه ثابت کند، اینجا آبادان است و ما قهرمان.
اینجا همان جایی است که جیب‌های خالی حریف قلب های زرد نشد.