به گزارش خبرگزاری برنا ؛ روزه در ادبیات عرفانی سه درجه دارد که عبارتند از :
روزه عام این است که انسان از چیزهایی که روزه را باطل می‌کند دوری کند.
روزه خاص این است که علاوه بر احتراز از این موارد، چشم و گوش و زبان و دست و پا و سایر اعضاء و جوارح او هم روزه باشند، روزها را روزه بگیرد و شب‌ها را به دعا بپردازد و از آزار دادن مردم یا حسد ورزیدن به ایشان بپرهیزد و دشمنی‌های شخصی را به کناری نهد و روزی که روزه می‌گیرد همانند سایر روزهایش نباشد.
روزه خاص الخاص هم این است که علاوه بر رعایت موارد بالا، قلب او هم روزه باشد؛ یعنی قلب خود را از توجه به غیر خدا نگه دارد و نفس خود را از خواهش‌ها و شهوات باز دارد به گونه‌ای که فکر گناه هم نکند.