به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ از یک درگیری ساده بیرون مدرسه آغاز شده باشد یا ضربات مکرر چاقو، نتیجه یکسان است؛ دارالتادیب.
کودکان و نوجوانانی که حاصل تربیت اشتباه و ناکافی حوزه‌های تربیتی کشورند و یا ناآگاهی و هوش هیجانی شان کار را به اینجا رسانده در حالی که هنوز با سن قانونی فاصله زیادی دارند.
شاید تصور شود یک کودک به‌دلیل عدم اطلاع درست از قانون، غیرمنصفانه است که گرفتارِ سوءسابقه و زندان شود اما واقعیت این است که قاضی به سن و سال متهم کاری ندارد و همه برابر او یکسان دیده می‌شوند.
اجرای قانون برای این گروه سنی همانند بزرگسالان است یعنی اگر بحث دیه باشد باید همانند یک فرد بزرگسال پرداختش کند و اگر هم قتلی رقم بخورد باید تا رسیدن به سن 18 سالگی پشت دیوارهای بلند دارالتادیب انتظار بکشد تا روز قصاص برسد.
متاسفانه کانون‌های اصلاح و یا دارالتادیب ها و حتی مراکز پرورش کودکان و پرورشگاه ها دارای قوانین هستند که باید تکمیل شوند و خود در رشد بزهکاری سهم چند درصدی دارند. یک کودک بزهکار به دلایل گوناگون ذهنی و روانی دست به ارتکاب جرم می زند و از همین رو رسیدگی و اصلاح مشکلات آن ها از اهمیت بالایی برخوردار است.
متکدیان بالاترین آمار کودکان بزهکار را تشکیل می دهند
در این راستا نعمت احمدی، وکیل پایه یک دادگستری و حقوقدان، در رابطه با کودکان بزهکار گرفتار دارالتادیب‌ها با اشاره به اینکه هر جرمی در کشور چه از طرف بزرگسالان و چه کودکان باشد، شامل مجازات است به برنا گفت: سوءسابقه برای گروه سنی خاصی از افراد نیست و شامل تمامی افراد اعم از کودک و بزرگسال می شود.
او ادامه داد: دارالتادیب ها در کشور باید بتوانند با ایجادیکسری از فعالیت ها این کودکان را اصلاح کرده و در راستای مهارت آموزی آنان پس از آزادی از زندان قدم بردارند. چنانچه در برخی از زندان های کشور که مختص به بزرگسالان است، زمین های کشاورزی به زندانیان اختصاص داده شده که فرد زندانی علاوه بر اینکه روی این زمین ها کار می کند به تامین معاش خانواده اش هم کمک می کند.
احمدی با بیان اینکه بیشترین آمار کودکان بزهکار را متکدیان تشکیل می دهند گفت: به اشتباه نام کودکان کار را روی کودکان متکدی خیابانی گذاشته اند زیرا کودکان کار آن کسانی هستند که در کوره ها و کارگاه ها شبانه روز مشغول تامین معاش خانواده خود می شوند.
او عنوان کرد: اکثر جرایم خیابانی توسط این کودکان متکدی شکل می گیرد و بیشتر آنان توسط باندهایی نظارت و کنترل می شوند.
این حقوقدان فقر را عامل اصلی بزهکاری دانست و ادامه داد: بر اساس آمارهای موجود بازیگوشی و شیطنت با پایین ترین درصد و فقر و مشکلات خانوادگی در بالاترین رتبه قرار می گیرند.
احمدی در پایان نظام آموزشی کشور را در راستای آموزش و پرورش کودکان ضعیف دانست و ادامه داد: نظام آموزشی در کشور، ابتدایی و نظام پرورشی نداریم؛ همین دو عمل سبب شده تا به جای تربیت جوان هایی که موجب شکوفایی این مرز و بوم هستند، بزهکارانی را رشد دهیم که در دارالتادیب ها شرایطشان از گذشته هم بدتر می شود.
پرورش بزهکاری دوبل در زندان ها
زهرا نادری، حقوقدان و وکیل دادگستری، نیز در گفت و گو با خبرنگار برنا در خصوص سوءسابقه کودکان بزهکار گفت: در قانون سوءسابقه نداریم بلکه جرائم موثر داریم. این نوع جرائم باعث سوءسابقه می‌شوند؛ سوابق برای افراد مختلف قابل ثبت است و گروه سنی خاصی هم ندارد حال کودک باشند یا بزرگسال.
او ادامه داد: یک سری از سو سابقه ها هم هستند که منعکس نمی شود و در صورت تکرار جرم است که در پرونده فرد ثبت می شود. اما برخی از جرائم مانند قتل که مهم هستند در سابقه فرد منعکس شده و در صورت استخدام قابل استعلام برای ارگان یا سازمان ها هستند.
نادری افزود: متاسفانه این قانون است که تعیین کننده است و در این رابطه کاری برای آن نمی‌توانیم انجام دهیم. در واقع قانون به بحث‌های آسیب شناسی وارد نمی‌شود. البته همان گونه که گفتیم می توانیم امیدوار باشیم که برخی از جرائم پس از گذشت زمان رفع اثر می شوند.
او در مورد بحث مهارت آموزی در دارالتادیب ها گفت: این مهارت ها نه تنها در مورد دارالتادیب ها بلکه بهتر است در زندان بزرگسالان ما نیز اجرایی شود. خیلی ها وارد زندان می شوند و به جای اصلاح شدن یک استاد بزهکاری به تمام معنا از آب در می آیند. متاسفانه زندانیان ما در کشور چه کودکان و چه بزرگسالان به جای آموزش های مثبت در دوران محکویت جرم و جنایت بهتر و حرفه ای تر را یاد می گیرند.
این حقوقدان در ادامه توضیح داد: اینکه چرا زندان‌های ما در پرورش منفی افراد عملکرد بهتری دارند را می‌توان به تداخل بندهای زندان ها، عدم تفکیک جرائم، عدم مهارت آموزی به افراد ، عدم استقبال زندانیان و غیره جست و جو کرد.در واقع ما نیازمند بررسی های آسیب شناسی هستیم نه حقوقی.
نادری ادامه داد: متاسفانه آمار فقر اقتصادی و فرهنگی به شدت بالاست و مهمترین دلیل بزهکاری کودکان و نوجوانان نیز در این عامل پنهان شده است اما در مراکز ما گاهی مشاهده می شود که جوانانی به دلیل بازیگوشی و شیطنت مرتکب جرمی شده و شاکی به دلیل کینه ای که از این جوان گرفته در دادگستری برای او پرونده حجیمی درست کرده و او را روانه دارالتادیب کرده است. قطعا این بچه بازیگوش پس از بازگشت از دارالتادیب دیگر فقط آن شیطنت را به همراه نمی آورد بلکه تبدیل به یک بزهکار تمام عیار و یک مجرم خطرناک می شود.
او در پایان خاطرنشان کرد: حدود 90 درصد از کودکان بزهکار را کودکان متکدی تشکیل می دهندکه گاها مجبور به جیب بری یا جرائم خطرناکی می شوند چرا که چاره ای ندارند؛ گاها دچار فقرند و یا خانواده‌ای ندارند که حمایت شوند و خواه ناخواه برای اینکه از جامعه حذف نشوند و زنده بمانند مجبور به انجام هر کاری می شوند.