به گزارش گروه اجتماعی برنا؛ اولین و مهمترین اصل در انتخاب رشته این است که نباید در انتخاب رشته تحصیلی زیاد به جایگاه اجتماعی و میزان درآمد آن رشته در آینده توجه کرد بلکه لازم است رشته تحصیلی انتخابی به تیپ شخصیتی و ویژگی¬های روانی داوطلب نزدیک باشد. هر داوطلبی قبل از انتخاب رشته باید بداند برای چه کاری خلق شده است چرا که ویژگی های شخصیتی و روانی داوطلب همچون استعداد، علاقه، انگیزه، روحیه، احساسات و عواطف و عوامل دیگری در پیشرفت تحصیلی و به تبع آن در موفقیت شغلی فرد موثر است بنابراین داوطلبان و خانواده آنان در انتخاب رشته تحصیلی، باید فارغ از موقعیت اجتماعی و درآمد رشته ها و بلکه با این تصور که همه رشته ها از یک میزان موقعیت اجتماعی و درآمد برخوردار هستند، اقدام به انتخاب رشته نمایند. دلیل مدعا این است که آمار به ما می¬گوید که عده قابل توجهی از دواطلبان پس از پذیرفته شدن در یک رشته به اصطلاح خوب یا انصراف میدهند و یا اینکه پس از فارغ التحصیلی در حوزه های غیر تخصصی خود مشغول به کار می شوند. این یعنی اینکه آنان رشته ای را انتخاب کرده اند که برای آن ساخته نشده اند. دوم اینکه داوطلبان و خانواده آنان باید بدانند که اسم دانشگاه نباید مهمتر از رشته انتخابی باشد بلکه باید هدف و علائق خود را مشخص کنند و براساس آن و واقعیت های موجود اقدام به انتخاب رشته تحصیلی و دانشگاه مدنظر کنند چرا که به صرف اینکه داوطلبی در یکی از دانشگاه های برتر پذیرفته شود، تضمین کننده موفقیت تحصیلی و شغلی وی نیست. موارد بسیاری داریم که داوطلب و یا خانواده وی اصرار دارند که در یک دانشگاه مشخص پذیرفته شود و بر این اساس تمام رشته های آن دانشگاه را بدون توجه به اصل اول انتخاب میکند و پس از ورود به دانشگاه متوجه می شود که دست به انتخاب اشتباه زده است. درست است که دانشگاه خوب در پیشرفت تحصیلی فرد موثر است اما به شرطی که وی در رشته مورد علاقه و استعداد خود مشغول به تحصیل شود. دانشجو می تواند رشته متناسب با تیپ شخصیتی و علاقه و استعداد خود را در یک دانشگاه سطوح پایین تر با اندکی تحمل سختی با موفقیت بگذراند اما نمی تواند یک رشته ای که اصلا به آن علاقه ندارد و انگیزه و استعداد کافی برای ادامه تحصیل در آن را نیز ندارد، در یک دانشگاه خوب طی کند چرا که امکانات دانشگاه تا اندازه ای می تواند علاقه و انگیزه فرد را بهبود ببخشد. سومین نکته که به آن بسیار معتقد هستم این است که ما رشته خوب و بد نداریم بلکه دانشگاه خوب و بد داریم و این تصورات و ذهنیات ما از رشته ها است که آن ها را به خوب و بد تقسیم بندی می کنیم. بدون شک یک جامعه گسترده و در حال توسعه همچون ایران، به همه رشته ها و تخصص ها نیاز خواهد داشت و اگر شما در رشته ای که در نظر افکار عمومی رشته خوب و به اصطلاح رشته تاپی نیست، متخصص و متبحر شوید و مهارت های لازم آن رشته را کسب کنید، آن رشته برای شما بهترین رشته است و بدون تردید در آینده از موقعیت شغلی بسیار خوبی برخوردار خواهید شد و از سویی دیگر اگر در رشته ای بسیار خوب از نظر تصورات و افکار عمومی، پذیرفته شوید و تخصص و مهارت کافی را کسب نکنید آن رشته برای شما رشته خوبی نخواهد بود و در آینده موفقیت شغلی نخواهید داشت. بنابراین داوطلبان باید بر روی این نکته تمرکز کنند که علاقه، استعداد و توانایی تحصیل در چه رشته ای را دارند و آن را انتخاب کنند و نه اینکه کدام رشته بر اساس ذهنیات خود و مردم خوب است.