قلم به دست گرفتم تا کشورم و حتی جهانی عاری از خشونت، فساد و فقر و مملو از محبت، صداقت، همبستگی، صلح و آرامش بسازم. به دست گرفتن قلم برای رسیدن به این اهداف بزرگ آغاز راهی پر پیچ و خم بود، آغاز راه فداکاری، از خودگذشتگی و در یک کلام «جهاد».
خبرنگار شدم تا در جهانی که جنگ‌طلبان و فاسدان صدای‌شان از انسان‌های صلح‌طلب و صادق و خدوم بلندتر است، صدای مردم و انسانیت و شرافت باشم. هر چند که در ابتدای راه خسته و از این راه خارج شدم و برای رسیدن به اهداف به فعالیت‌های سیاسی و اقتصادی روی آوردم اما وقتی وارد این راه شدی با همه سختی‌ها و ناملایمت‌ها نمی‌توانی از آن دل بکنی و دوباره می‌آیی مگر اینکه دیگر درد مردم، کشور و جهان را نداشته باشی. دوباره آمدم و شروع کردم، قلم برایم اسلحه شد تا با آن از مرزهای کشورم و حتی صلح جهانی حراست کنم، قلم برایم فانوسی شد تا با آن نقاط تاریک را روشن و حقایق را کشف کنم. قلم را به دست گرفتم و دیگر از نا مهربانی‌ها گلایه ندارم، گاهی خسته می‌شویم اما هدف خبرنگاران آنقدر بزرگ و مقدس است که از پا نمی‌نشینند.
مردم سر ما فریاد می‌زنند و مشکلات را حاصل کم‌کاری ما می‌دانند و مسوولان ما را متهم می‌کنند که اذهان مردم را مشوش می‌کنیم، اما ما جهادگرانه در میدان ماندیم و از آرامش و شب و روز خود گذشته‌ایم تا هم صدای مردم باشیم و هم خدمات مسوولان را تبیین کنیم.
ایستاده‌ایم تا جهانی عاری از خشونت بسازیم. کشوری عاری از فساد بسازیم و از مرزهای‌مان حراست کنیم. حتی نگفتن‌های‌مان نیز به خاطر منافع ملی و مردم است، شاید عجیب باشد و حتی گاهی متهم شویم اما قبل از گفتن هر خبر و حقیقتی به تک تک کلمات فکر می‌کنیم که مبادا انتقال آن باعث به هم ریختن آرامش مردم شود، چون قلم به دست گرفته‌ایم تا منافع ملی را تامین کنیم و آرامش را به زندگی مردم برگردانیم.
کار ما کشف رمز است و تاباندن نور به تاریکی‌هایی که کشور را درگیر فساد و جهان را به جنگ و خونریزی کشانده است و در این راه تنها کسانی که از این روشنایی می‌ترسند سعی در شکستن قلم ما دارند اما این راه و جهاد پایان ندارد و هر روز عاشقان زیادی را به خود می‌خواند. همانطور که بعد از خبرنگاران شهید صارمی و رهبر این راه ادامه داشت و دارد.
۱۷ مرداد مبارک است چون یادآوری می‌کند که هنوز خبرنگاران هستند، چون روز امید است، امید به روزهایی روشن که با از خودگذشتگی اهالی قلم خواهد آمد.