به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ وزارتخانه‌ها، سازمان‌ها، ارگان‌ها و حتی شرکت‌های دولتی و غیردولتی، برای اداره امورات خود بودجه‌ای مصوب دارند که باید براساس آن برنامه‌ریزی کنند. بنابراین هر سازمانی با توجه به بودجه برنامه‌های خود را پیش می‌برد.
هر ارگانی که بیشتر از بودجه‌اش مصرف کند دچار آسیب می‌شود که این آسیب زیان‌هایی را به دنبال خواهد داشت. گاهی این اضافه خرج با تدبیرهایی جبران می‌شود، گاهی نیز موجب کند شدن یا از کار افتادن چرخ‌های آن سازمان می‌شود. صدا و سیمای جمهوری اسلامی از سازمان‌های بزرگ ایران است. این سازمان، پیش از انقلاب نه تنها از بودجه دولتی استفاده نمی‌کرد، بلکه به برخی از بخش‌های دولتی نیز کمک می‌کرده است. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، صدا و سیما ارزشی صد چندان یافت.
امروزه این سازمان به ارگانی معظم تبدیل شده که تاثیرش در جامعه بسیار زیاد است، زیرا از تمام رسانه‌های دیگر مخاطب بیشتری دارد. بسیاری از مردم، بیشتر اوقات فراغت خود را پای گیرنده‌های تلویزیون می‌گذارنند، بنابراین وظیفه این سازمان است که با طرح ریزی‌های کارشناسانه و هوشمندانه، نه تنها مخاطبان خود را حفظ کند، بلکه آنان را افزایش نیز بدهد. این هدف هر کانال تلویزیونی و رسانه در جهان است.
مدتی است دولت ایران به‌دلیل تحریم‌های آمریکا و دیگر کشورهای همسو با آن، بودجه‌اش دچار ریزش و آسیب شده، به همین خاطر اقتصاد مقاومتی سرلوحه دولت قرار گرفته تا چرخ مملکت همچنان بچرخد. برای سر پا نگه داشتن چرخ‌های اقتصاد کشور، به ناچار بودجه بسیاری از وزارتخانه‌ها، ارگان‌ها و سازمان‌های وابسته به دولت کاهش یافته است. صدا و سیما نیز از این دایره بیرون نیست.
صدا و سیما در حال حاضر دچار کمبود بودجه شدید است، اما تنها عامل آن کاهش بودجه دولتی نیست، بلکه بیشتر متوجه خود آن سازمان است. زیرا صدا و سیما بدون دلیل و بدون طرح ریزی‌های درست و کارشناسانه، به سازمانی عریض و طویل تبدیل شده که جمع کردن آن بسیار مشکل است. آنانی که بی حساب و کتاب کارمند جذب و معاونت‌ها و مدیریت‌های دست و پا گیر را برقرار کردند، مسبب اصلی این کسری بودجه هستند که باید بیایند و جواب پس بدهند.
در زمانی نه چندان دور، این سازمان با حداقل تعداد کارمند و معاونت‌ها و مدیریت‌ها به خوبی اداره می‌شد و کمبود بودجه محسوسی نیز نداشت،زیرا هم بودجه دولتی کافی بود و هم خود تلویزیون درآمدزایی داشت. هر مدیری که سرکار آمد، به جای بالا بردن کیفیت تولیدات تلویزیونی، کمیت را افزایش داد.
یکی از معضلات بزرگی که گریبان صدا و سیما را گرفت، ایجاد شبکه‌های مختلف بدون پشتیبان است که برای راه اندازی آنها بسیار تعجیل شده و برنامه‌ریزی خاصی صورت نگرفته است. برخی از این شبکه‌ها به صورت موازی با شبکه‌های دیگر حرکت می‌کنند که ایرادی بزرگ و خطایی بخشش ناپذیر است. راه‌اندازی این تعداد شبکه چه ضرورتی داشت؟! این کار فقط باعث شد بودجه صدا و سیما به دست‌انداز بیفتد. برای جبران این کمبود، صدا و سیمایی که همواره نسبت به اسپانسرها دقت نظر داشت و هر اسپانسری را نمی‌پذیرفت، مجبور شد به راحتی هر اسپانسری را قبول کند و تن به خواسته آنها دهد. این کار به پرستیژ و اصالت سازمان صدا و سیما آسیب بسیار زده و باعث شده برنامه‌های ضعیف بسیاری روی آنتن بروند. برای چرخیدن چرخ‌های صدا و سیما باید طرحی نو و کارساز طراحی کرد که چشم به دست دولت‌ها نداشته باشد. اگر صدا و سیما همچنان بخواهد به بودجه دولت تکیه کند، آش همان آش خواهد بود و کاسه همان کاسه!