استفاده از ماهواره ممنوع است اما دیش های ماهواره نه فقط در شهرهای بزرگ بلکه در روستاهای کوچک هم خودنمایی می کند. اما هیچگاه این سوال برای مسوولین ایجاد نشد که نقش صدا و سیما در این میان چیست؟
هر وقت بحث بر سر سریال های ماهواره ای بالا می گیرد اولین گزینه ای که به ذهن می رسد اجرای طرح های ضربتی برای جمع آوری دیش هاست. چندین سال است که هر چند ماه یکبار نیروی انتظامی با عملیات های ویژه با اجازه و بی اجازه به منازل و پشت بام های مردم می روند و دیش ها را جمع آوری می کنند اما نه فقط نتوانستند کاری از پیش ببرند بلکه یک بشقاب ماهواره تبدیل به دو بشقاب و دو بشقاب تبدیل به سه بشقاب شد.
برای مبارزه با شبکه ها و برنامه های ماهواره ای در دوران ریاست ضرغامی شبکه پشت شبکه افتتاح شد و اکنون نیز سرافراز همان راه را ادامه می دهد و به گفته خودشان شبکه های تخصصی راه اندازی می کنند تا بتوانند جذب مخاطب کنند، در تازه ترین اقدام شبکه کودک و نوجوان را راه اندازی کردند.
اما مدیران صدا و سیما با درآمدهای هنگفت باز هم بودجه می خواهند و هیچگاه هم نه به کیفیت فکر می کنند نه به دنبال تولید محتوا می روند و نه حتی خط فکری، سلیقه و دغدغه های مردم را مدنظر قرار می دهد و کاملاً بی کیفیت و با سلیقه عده ای محدود در کشور به تولید برنامه می پردازند و حتی ماجرا آنقدر بغرنج می شود که مقام معظم رهبری هم صراحتا از عملکرد صدا و سیما انتقاد می کنند. با این وجود و علی رغم همه نقدهایی که مردم و کارشناسان دارند بازهم با فشارهای مسوولین صدا و سیما و حامیانشان و با تصویب مجلس به بودجه این سازمان اضافه شد و این بودجه به همراه درآمدهای ثانیه ای قرار است صرف تولید برنامه ها و شبکه های بی خاصیت و بی کیفیت شود.
صدا و سیما نه تنها به کیفیت و محتوای برنامه های خود اهمیت نمی دهد حتی در اکثر مواقع خلاف خواست و سلیقه ملت نیز حرکت می کند که می توان از این دست رفتارها به برنامه های این رسانه در دوران انتخابات و پس از آن و گسترش فضای یاس و ناامیدی اشاره کرد. همچنین است ضعف مفرط در برنامه های حوزه های جوانان و نوجوانان که مقام معظم رهبری در تعبیری عالمانه فرمودند: در کشور برای کودکان و برای بزرگ سالان برنامه های تلویزیونی وجود دارد ولی برای نوجوانان و جوانان چنین برنامه هایی ساخته نمی شود. (نقل به مضمون)
گاهی با خود فکر می کنیم که به جای برخوردهای چکشی با ماهواره که تا به امروز نتوانسته مشکل فراگیری این آنتن ها را فراهم آورد، مسوولان به فکر برخورد چکشی با برنامه هایی که نه محتوا دارند، نه کیفی هستند و نه جذابیت خاصی برای مخاطب ایجاد می کنند و صرفا پول بیت المال را هدر می دهند باشند. با تعطیلی شبکه های تلویزیونی کم مخاطب و بدون بیننده به همان سه شبکه سابق کاهش دهند زیرا برنامه هایی که طی چند سال گذشته توانسته اند مردم را راضی کنند که ماهواره نبینند انگشت شمار بوده اند که با تجمیع آنها می توان چند شبکه با کیفیت راه اندازی کرد.