به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا؛ لاله سامع، مسئول کمیته روانشناسی ورزشی فدراسیون پزشکی ورزشی، در گفتگو با خبرنگار برنا درخصوص اثرات روحی ورزش قهرمانی بیان کرد: معمولا ورزش حرفهای حتی اگر درست انجام نشود باعث ایجاد اضطراب و کم شدن اعتماد به نفس میشود چون به هر حال همیشه ورزشکاران ما در محیط حرفهای قرار نمیگیرند. آدمی که حرفهای ورزش میکند مانند ورزشکاران عادی روزی دو ساعت ورزش برای او کافی نیست، باید سه وعده در طول روز تمرین داشته باشد.
وی افزود: ورزشکاران حرفهای یک هدف گذاری دارند مثلا مسابقات المپیک یا آسیایی است، در 6 ماه آینده یا 2 سال آینده که المپیک است، ورزشکار میخواهد از این نقطه به نقطه دیگری حرکت کند، پس برای این مسیر باید یک برنامه داشته باشد. این برنامه صرفا شامل برنامه تاکتیکی نیست شامل برنامه روانی هم میشود که ورزشکار کنار تمرینات تکنیکی خودش تمرینات روانی مثل ریلکسیشن یا افزایش اعتماد به نفس را انجام میدهد تا بتواند جسم و روان خودش را با هم به جلو ببرد.
سامع عنوان کرد: در ورزش حرفهای افراد تازه کاری که است اولین سال حضور در تیم ملی را تجربه میکنند در مقایسه با افراد باسابقهای که سالها عضو تیم ملی بودنند و به المپیک رفتتند، میبینیم کسی که مبتدی است در ورزش حرفهای معمولا اضطراب بیشتر و اعتماد به نفس کمتری دارد مخصوصا اگر در مسابقات جهانی نرفته باشد و فقط در ایران مسابقه داده باشد اما کسی که در سطح جهان فعالیت میکند و به مسابقات برون مرزی بیشتری رفته است، وقتی در خصوص سطح اضطراب او بپرسیم میگوید اوایل اضطراب داشتم اما الان خبری از آن نیست.
مسئول کمیته روانشناسی ورزشی فدراسیون پزشکی ورزشی اظهار داشت: غرور کاذب سراغ بعضی از ورزشکاران میرود ولی همه اینگونه نیستند. در بعضی از رشتهها بیشتر شاهد این موضوع هستیم اما واقعیت این است افراد باتجربه از لحاظ روانی ترس و اضطراب کمتری دارند. یک ورزشکار مبتدی که تجربه حضور در مسابقات برون مرزی را نداشته است، یک سری ترس و اضطراب بیشتری دارند.
روانشناس ورزشی تصریح کرد: خیلی وقتها شکست ورزشکاران حرفهای ما که مبتدی نیستند به خاطر اعتماد بیش از حد به خودشان است. یعنی فکر میکند حالا که 4 بار در یک مسابقه حضور داشتند، این دفعه هم به همین شکل است. این اتکای بیش از حد به خود است که ورزشکار باید موضوعات متفاوتی را در نظر بگیرد، این که حریفش چه کسی و نوع بازی آن چگونه است.
سامع در پایان گفت: خیلی وقتها اضطرابی که یک ورزشکار حرفهای تجربه میکند را یک آدم عادی در ورزش به هیچ عنوان تجربه نمیکند. در ورزشهای حرفهای موضوع ما سلامت نیست، نه سلامت جسم و نه سلامت روان است و چه بسا ممکن است خیلی وقتها سلامت در ورزش حرفهای به خطر بیفتد. چون ورزشکار یک هدف گذاری دارد قبول میکند این موضوع و سختیها را به جان بخرد.