بهنام بهزادی: ما جایگاه خود را در سینمای جهان از دست داده‌ایم/ هیچ جشنواره‌ای نمی‌تواند یک فیلم خوب را نادیده بگیرد

بهنام بهزادی، کارگردان سینما، در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: در روزگاری که همه مدیران و مسئولان سینمایی با افتخار از بیشتر فروختن فیلم‌ها و رونق گیشه‌ها صحبت می‌کردند و این مسأله را در آن زمان به عنوان یک امتیاز بزرگ به حساب می‌آوردند و تنها فروش فیلم‌ها را ویژگی مطلوب و قابل افتخار سینما می‌دانستند باید منتظر این روز می‌ماندیم که حضورمان در جشنواره‌های معتبر خارجی به حداقل برسد.

بهزادی خاطرنشان کرد: اگر ارزش‌های سینما همین مسأله و فروش کمدی‌های سخیف باشد قطعاً ما جایی در سینمای جهان نخواهیم داشت. سینمای کمدی سخیفی که می‌بینیم هیچوقت جایی در جشنواره‌های معتبر دنیا نداشته و ما نباید انتظار داشته باشیم که این فیلم‌های سخیف که خود نمونه‌های دسته چندم فیلم‌های خارجی هستند بتوانند جایگاهی برای ما در سینما به وجود آورند.

وی افزود: ما جایگاه خود را در سینمای جهان به مرور از دست داده‌ایم و امروز با سیاست‌هایی که اعمال شده با سانسور و گران کردن هزینه تولید فیلم‌ها کار را برای فیلمسازانی که دغدغه‌ای به غیر از فروش دارند سخت‌تر کرده است. پول‌های نامشخصی که به سینما ورود پیدا کرد و اشخاص و ارگان‌هایی خاص تولید را در دست گرفتند و همه چیز را گران‌تر کردند باعث شد تا امروز هیچ‌کس به فیلمسازی به عنوان یک فعالیت فرهنگی هنری نگاه نکند یا در واقع قادر به پرداختی فرهنگی هنری به این مقوله نباشد.

این کارگردان در ادامه گفت: بزرگ‌ترین تحریم سینمای ایران در 8 سال ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد به سینما اعمال شد و ما شدیداً تیغه سانسور را در آثار سینمایی‌مان حس می‌کردیم و همان زمان بود که راه را برای ارتباط با غرب بستیم. وقتی این اتفاق رخ می‌دهد دلیلی ندارد که غرب با ما در تبادلات فرهنگی هنری‌اش همکاری داشته باشد. همانطور که تحریم در تبادلات اقتصادی کشور تأثیر گذاشته این تأثیر در سینما نیز منجر به این شده که ما نتوانیم آثاری با کیفیت و جذاب برای موفقیت در عرصه بین‌الملل داشته باشیم.

کارگردان فیلم سینمایی «وارونگی» تصریح کرد: ما وقتی از جشنواره‌های خارجی حرف می‌زنیم طیف وسیعی را در بر می‌گیرد که نمی‌توان همه آن‌ها را با یک سیاست و ایدئولوژی در نظر گرفت. در برخی جشنواره‌ها نگاه هنری غالب است و برخی جشنواره‌ها نیز نگاهی کاملاً سیاسی دارند. به عنوان مثال می‌توان جشنواره فیلم برلین را مثال زد که در گذشته از فیلم‌هایی با نگاه‌های کاملاً سیاسی حمایت می‌کرد و کشورهای مختلف به این جشنواره فیلم‌های سیاسی متفاوتی ارائه می‌دادند، از کشور ما نیز شاید اینگونه فیلم‌ها که پیام اپوزوسیون دارند، بیشتر به برلین راه پیدا می‌کرد و مسئولان این جشنواره نیز چنین موضوعی را تکذیب نمی‌کردند اما به نظر می‌رسد با تغییر مدیر این فستیوال این نگاه تغییر کرد اما به هر حال باید این نکته مهم را بپذیریم و در نظر داشته باشیم که هیچ جشنواره‌ای نمی‌تواند از کنار فیلمی هنرمندانه و قدرتمند به راحتی بگذرد.

بهزادی اظهار داشت: برخی افراد در کشور ما چنین اعتقادی دارند که فیلم‌های به اصطلاح ارزشی ما که شاید سیاست‌های کشورمان را بیان می‌کنند به دلیل مخالفت سیاست کشورهای خارجی نمی‌توانند به فستیوال‌های سینمایی این کشورها راه پیدا کنند. من چنین نگرشی را به شدت رد می‌کنم. همانطور که گفتم هیچ جشنواره‌ای نمی‌تواند فیلمی قدرتمند را نادیده بگیرد و اگر طیفی از فیلم‌های ما در عرصه بین‌الملل نتوانسته‌اند موفق عمل کنند قطعاً دلیل اصلی‌اش بی‌کیفیت بودن آثار است.

این کارگردان در ادامه این بحث گفت: برای مثال می‌توان فیلم‌های عباس کیارستمی را مثال زد که نه تنها هیچ رنگ و بوی سیاسی و اپوزوسیون نداشتند بلکه در بسیاری مواقع حتی به گفته بسیاری از کارشناسان تأییدکننده برخی سیاست‌های کشورمان بود که با این حال آثارش همیشه در جشن‌ها و جشنواره‌های معتبر دنیا حضور داشت. اگر یک فیلم خوب با مشخصه‌های یک اثر هنرمندانه ساخته شود قطعاً مورد توجه و استقبال فستیوال‌های معتبر دنیا قرار می‌گیرد.

وی در پایان خاطرنشان کرد: جشن سینما فرصتی است تا ما به معضلات اصلی سینما توجه کرده و به دستاوردهای یک سال اخیر سینما‌ی‌مان فکر کنیم. امیدوارم دخالت ارگان‌ها و نهادهای دولتی و شبه دولتی از سینما حذف شود و هنر هفتم در ایران مثل هنرهایی چون نقاشی به طول مستقل به حیات خود ادامه دهد.