پیمان عباسی، نویسنده سینما و تلویزیون، در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا با اشار به سبک فیلمنامه‌نویسی در ایران گفت: دو سبک نگارش فیلمنامه در ایران وجود دارد، یکی سبک دقیق، قانونمند، و آکادمیکی است که لازمه سینماست. طبق این سبک، دیالوگ نباید اغراق‌آمیز باشد بلکه باید برای پیشبرد شخصیت به کار گرفته شود. این سبک از دیالوگ‌نویسی در آثار اصغر فرهادی و سعید روستایی مشهود است.
وی ادامه داد: سبک دیگر دیالوگ‌نویسی در یک دوره ای از زمان در کشور باب شد، به این صورت که استاد علی حاتمی ادبیات را وارد نگارش فیلمنامه کرد که آن دوره بیان آن دیالوگ‌ها در فضاهای سنتی بسیار خوش نشست و مورد استقبال مردم قرار گرفت. پس از آن دیالوگ‌ها پرطمطراق و آهنگین مد شد و سبک کاری بسیاری از نویسندگان قرار گرفت. مثل آثار سعید نعمت‌الله که دختر بچه 16 ساله همان جوری صحبت می‌کند که پیرمرد 70 ساله بازاری حرف می‌زند.
عباسی با اشاره به تاثیری که ادبیات فیلمنامه بر بازی بازیگر می‌گذارد، بیان داشت: کارگردان، نویسنده و بازیگر عوامل اصلی یک کار هستند، هر ضعفی که جلوی دوربین دیده شود نشان دهنده عدم کنترل یکی از این افراد است. دیالوگ‌های یک فیلمنامه بازیگر را به سمتی هدایت می‌کند که بگوید من چگونه این کلمات را ادا کنم که به بهترین شکل ممکن گفته شود. بنابراین همان چیزی که نوشته شده بازیگر اجرا می‌کند.
نویسنده سریال «بچه‌های نسبتا بد» در مورد سریال «ستایش» و بازی داریوش ارجمند گفت: در سریال «ستایش» هم دیالوگ‌هایی که برای استاد داریوش ارجمند نوشته شده هم جنس بازی که ایشان درنظر گرفته است از مدار استاندارد بیرون زده و تماشاگر آن را احساس می‌کند. ایشان بسیار بازیگر کاربلدی هستند و همین مدل دیالوگ را در فیلم «آدم برفی» اجرا می‌کردند اما آنجا آنقدر اتمسفر فیلم و کاراکترها در مسیر درست هدایت می‌شد که بازی درشت ایشان به چشم نمی‌آمد اما در سریال «ستایش» چون باقی بازیگران اصطلاحا به ایشان نمی‌رسند بازی استاد به چشم می‌آید.