گروه ورزشی خبرگزاری برنا
لیگ برتر فوتبال ایران درحالی به خاطر بازی‌های تیم ملی به تعطیلات رفته است که اتفاقات زیادی در همین 6 هفته سپری شده افتاده که هرکدام از آنها به تنهایی جای نقد و تامل بسیاری برای علاقه‌مندان این رشته پرهوادار دارد. یکی از مواردی که همیشه روی آن حساسیت و نگاه ویژه‌ای وجود داشته به کمیته انضباطی فدراسیون برمی‌گردد، جایی که تصمیمات اتخاذ شده در خیابان سئول همواره حواشی خاص خود را به همراه داشته و هواداران را دچار دوگانگی و حتی چندگانگی می‌کند که چرا تناقض‌های بسیاری در این کمیته که قرار است عدالت‌محور باشد وجود دارد و همین عامل باعث می‌شود نگاه‌های متفاوتی در این خصوص شکل بگیرد. در سال‌های اخیر همواره حاشیه فوتبال در رده‌های مختلف باشگاهی به متن آن چربش داشته و این مسائل پیرامون فوتبال سبب شده تا به اصل موضوع توجه زیادی نشود.
در تازه‌ترین آرای اعلام شده از سوی کمیته انضباطی، هروویه میلیچ، مدافع تیم فوتبال استقلال تهران به علت هل دادن ناظر بازی با ذوب‌آهن با یک جلسه محرومیت و جریمه نقدی روبرو شده تا دیدار بعدی تیمش که مقابل سایپا است را از دست بدهد. در این که کمیته انضباطی باید با تخلفات برخورد کند شکی وجود ندارد و همه قطعا روی این قضیه نظر واحد دارند اما موردی که برای تیم‌ها و هواداران هضم آن سخت است، عدم برخورد یکسان کمیته با تخلفات بوده که آن را برنمی‌تابند و باعث می‌شود صدای اعتراض‌ها بلندتر از قبل شنیده شود.
یکی از پرسش‌هایی که همواره از سوی مسئولان باشگاه‌ها و هواداران مطرح می‌شود این بوده که چرا به طور مثال بازیکن یک باشگاه پرطرفدار مرتکب خطایی می‌شود که نظیر همان را بازیکن دیگری انجام می‌دهد اما نوع تنبیه و تصمیم گرفتن کمیته انضباطی همخوانی لازمه را ندارد. اگر بخواهیم شفاف‌تر بگوییم می‌توان به رفتار علیرضا بیرانوند، دروازه‌بان ملی‌پوش تیم پرسپولیس در بازی سال گذشته قرمزها با پارس جنوبی جم اشاره کرد که بیرانوند مامور انجام وظیفه را با دست کنار می‌زند و او را هل می‌دهد اما برخوردی که باید صورت بگیرد انجام نمی‌شود. یا در نمونه‌ای دیگر در بازی چند روز پیش سپاهان اصفهان با خیبر خرم‌آباد شاهد بودیم که مهدی کیانی، کاپیتان زردپوشان با سیلی صورت بازیکن خیبر را مورد نوازش قرار می‌دهد اما دریغ از حتی یک تذکر خشک و خالی به این بازیکن قدیمی و باتجربه!
در همین بازی فصل قبل تیم‌های سپاهان و پرسپولیس در ورزشگاه نقش جهان که بیشتر به میدان جنگ شبیه بود تا زمین فوتبال دیدیم که چه اتفاقات ناگواری رخ داد، نارنجک‌هایی که یکی پس از دیگری، چمن استادیوم را می‌بلعیدند و دودهای آن بر فراز دیار زاینده‌رود فضای مشمئزکننده‌ای را ایجاد می‌کرد اما برخوردی که کمیته عدالت‌محور فدراسیون! انجام داده بود به گونه‌ای بود که انگار آب از آب تکان نخورده و همه‌چی بر وفق مراد بوده است. کمیته انضباطی که همیشه نشان داده یکی از سریع‌ترین راهکارهایش محرومیت تیم‌ها از حضور تماشاگران است، این تصمیم را برای باشگاه سپاهان اتخاذ نکرد.
در نمونه‌ای دیگر، بازی فصل قبل تیم‌های تراکتور تبریز و پیکان تهران که در هفته‌های پایانی لیگ برگزار می‌شد و به نوعی در تعیین قهرمان بسیار اثرگذار بود با اتفاقات تلخی در پایان بازی همراه شد اما محرومیتی از جانب کمیته انضباطی صورت نگرفت. مطمئنا هیچ‌کسی از اجرای قانون ناراحت نمی‌شود اما عاملی که باعث برانگیختگی باشگاه‌ها و هواداران می‌شود همواره این بوده که چرا استاندارد دوگانه وجود دارد و چرا قانون به صورت یکسان برای همه به حالت اجرایی در نمی‌آید؟! حتی صحبت از کشوی جادویی می‌شود که برخی آراها در آن‌جا خاک می‌خورد و بعد از مدتی که آب‌ها از آسیاب می‌افتد در رای اعلام شده تجدیدنظر صورت می‌گیرد!
در روزهایی که فوتبال کشور به آرامش بیشتری نیاز دارد، تصمیماتی که کمیته انضباطی درخصوص تخلفات تیم‌ها اتخاذ می‌کند بیشتر از هر زمان دیگری صدای اعتراض باشگاه‌ها را درآورده و این برای فوتبال‌ایران به مثابه سم است و زهر اتفاقات مطمئنا در ابعاد گسترده‌ای دامن‌گیر این رشته می‌شود. همانگونه که اشاره شد خود باشگاه‌ها به این واقف هستند که کمیته انضباطی جلوی بداخلاقی‌ها را بگیرد و کسی منکر این موضوع نمی‌شود و حتی خود مسئولان باشگاه‌ها باید فرهنگ‌سازی کنند اما کمیته انضباطی که باید عدالت را در راس کار خود قرار بدهد با وسواس و دقت عمل بیشتری تخلفات را بررسی کند تا شائبه جانبداری از تیم یا اشخاص خاصی به اذهان خطور نکند!
یادداشت از فرشاد جعفری